ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1301
ระหว่างทางกลับบ้าน เย่เฉินขับรถ เซียวชูหรันนั่งอยู่บนที่นั่งด้านข้างคนขับ ยังคงดีใจอย่างยากที่จะทนได้
โมเมนต์ของเธอวันนี้ระเบิดโดยสมบูรณ์แบบ คนมากมายนับไม่ถ้วนกดไลค์คอมเมนต์ อิจฉาเธอที่มีโชคที่ดีเช่นนี้ สามารถรับประทานอาหารร่วมกันกับกู้ชิวอี๋ดาราหญิงที่ดังที่สุดในตอนนี้ได้
เซียวชูหรันก้มศีรษะลงตลอดเวลา จับเล่นโทรศัพท์มือถือ ดีใจจนสีหน้าและท่าทางเอ่อล้นเกินคำบรรยาย
หลังจากที่ตอบคอมเมนต์ของเพื่อนๆสองสามคน เธอก็มองดูเย่เฉินด้วยใบหน้าที่เลื่อมใส โพล่งออกมาว่า “ที่รักคะ วันนี้ฉันเพิ่งจะค้นพบว่าคุณสุดยอดมากจริงๆ คิดไม่ถึงว่าแม้แต่กู้ชิวอี๋ดาราใหญ่แบบนี้ก็ชื่นชมความสามารถในการดูฮวงจุ้ยของคุณ หรือว่าคุณนอกเหนือจากหลอกล่อผู้อื่นแล้ว ยังมีกึ๋นอีกจริงๆ”
เย่เฉินหัวเพราะพร้อมกับเอ่ย “ผมไม่เคยพูดสักหน่อยว่าผมดูฮวงจุ้ยคือการหลอกล่อผู้อื่น เพียงแต่คุณกับพ่อแล้วก็แม่คิดมาโดยตลอดว่าผมหลอกล่อคนก็เท่านั้น ฮวงจุ้ยของแบบนี้เดิมทีก็คือแก่นแท้ที่บรรพบุรุษหลงเหลือเอาไว้ให้ คือสิ่งที่มีร่องรอยดูออกได้”
เซียวชูหรันพยักหน้า เอ่ยขึ้นอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะว่าฮวงจุ้ยของแบบนี้คือสิ่งที่บรรพบุรุษหลงเหลือเอาไว้ ฉันก็เชื่อฮวงจุ้ย ฉันเพียงแต่ไม่ค่อยเชื่อว่าคุณจะดูฮวงจุ้ยเป็นเท่านั้นเอง...”
เย่เฉินไม่ยอมแพ้ ถามย้อนเธอว่า “ทำไมคุณถึงไม่เชื่อว่าผมดูฮวงจุ้ยเป็นล่ะ?”
เซียวชูหรันเอ่ย “เพราะฉันเข้าใจคุณน่ะสิคะ！เหมือนที่คุณพูดเอาไว้เอง คุณเติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เด็ก สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก็ไม่สอนคนดูฮวงจุ้ยสักหน่อย หลังจากที่คุณออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ก็ไปทำงานที่สถานที่ก่อสร้าง จากนั้นคุณปู่ฉันก็ให้ฉันแต่งงานกับคุณ หลายปีมานี้คุณจัดการงานบ้านอยู่ที่บ้านมาโดยตลอด เวลาไหนก็ไม่เคยเห็นคุณเรียนฮวงจุ้ยนี่คะ”
เย่เฉินหัวเราะพร้อมกับเอ่ยขึ้น “ฮวงจุ้ยของแบบนี้ขึ้นอยู่กับการวิจัย ก่อนหน้านี้ตอนที่คุณทำงาน ผมอยู่ที่บ้านไม่มีอะไรทำก็วิจัยอี้จิงปากั้ว วิจัยมาเยอะก็เข้าใจเป็นธรรมดา”
ที่จริงแล้ว ก่อนหน้าที่เย่เฉินจะได้รับตำราเก้าเสวียนเทียน ก็ไม่ได้มีความเข้าใจเกี่ยวกับฮวงจุ้ยจริงๆ
เขาเพียงแต่ตอนที่ยังเด็กเคยเรียนหวิงชุนมาบ้าง ถึงอย่างไรบรรพบุรษตระกูลเย่ก็มีการสืบทอดการฝึกศิลปะการต่อสู้ หยิปหมั่นก็คือหลอดเลือดหนึ่งที่แตกสาขาออกไปของตระกูลเย่
เท่ากับว่า กำลังส่วนใหญ่ของหลอดเลือดหลักตระกูลเย่ต่างก็วางอยู่บนการทำธุรกิจหาเงิน แต่หยิปหมั่นหลอดเลือดเส้นนั้น กลับเอากำลังทั้งหมดวางใส่บนการฝึกฝนหวิงชุน
เย่เฉินตอบกลับเธอ “หนานหนาน หากเธอต้องการยากระเพาะล่ะก็ พี่ให้เว่ยเลี่ยงไปส่งให้กับเธอหน่อย เธอวางใจ พี่ให้เขาส่งไปให้เธอเยอะหน่อย สิบกล่องพอเธอกินไหม?”
ก่อนหน้านี้เย่เฉินนั้นไม่หวังว่า ก่อนหน้าที่ยากระเพาะเก้าเสวียนจะจดทะเบียนเข้าตลาด นำยาเล็ดลอดออกไปมากจนเกินไป
แต่ว่า สำหรับกู้ชิวอี๋ ตัวเองก็ต้องทำเป็นข้อยกเว้นเป็นธรรมดา
กู้ชิวอี๋ในเวลานี้กลับเอ่ย “พี่เย่เฉิน ฉันกระเพาะไม่สบาย หรือว่าพี่จะไม่ควรมาส่งยาด้วยตัวเองหรอกหรอคะ? เสียแรงที่ฉันหาพี่อย่างยากลำบากมาหลายปีขนาดนี้ ส่งยาเรื่องเล็กแค่นี้ คิดไม่ถึงว่าพี่ยังจะส่งคนอื่นมารับมือฉัน พี่ช่างทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ！”
เย่เฉินจนปัญญา “นี่คุณนาย นี่เธอไม่ใช่การอ้างศีลธรรมบีบบังคับหรอกหรอ？ถึงอย่างไรสิ่งที่เธอต้องการคือยากระเพาะเก้าเสวียน ใครส่งไม่เหมือนกัน?”
กู้ชิวอี๋เอ่ยขึ้นอย่างโมโหมากว่า “ใครบอกพี่ว่าฉันต้องการเพียงแค่ยากระเพาะเก้าเสวียน? ฉันยังต้องการว่าที่สามีที่เพิ่งจะได้พบกันหลังจากที่จากกันไปนานหลายปีขนาดนี้อีกด้วย！ถึงอย่างไรตอนนี้ฉันก็ปวดท้องจนจะไม่ไหว พี่คิดเอาเองว่าจะทำยังไง！หากพี่ไม่เป็นห่วงฉัน งั้นฉันก็จะฟ้องคุณพ่อฉัน ไม่ได้จริงๆ ฉันก็จะบอกความจริงกับภรรยาพี่！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...