ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1302
เย่เฉินเอ่ยขึ้นอย่างทำตัวไม่ถูก “ทูลหัว ความสัมพันธ์ของพี่กับพี่สะใภ้เธอมั่นคงมาก เธอจะมาเป็นมือที่สามแทรกเข้ามาไม่ได้นะ！”
“ฉันเป็นมือที่สามแทรกเข้ามา?” กู้ชิวอี๋เอ่ยขึ้นอย่างโมโหสุดขีด “ไอ้แซ่เย่ ตอนที่ฉันอายุสี่ห้าขวบ ก็ถูกพ่อแม่ของฉันหมั้นหมายให้กับคุณแล้ว！คุณแต่งงานกับภรรยาของคุณก็เพียงแค่สามสี่ปีเท่านั้นเอง！”
“แล้วก็ คุณเพียงครู่เดียวก็หายตัวไปหลายปีขนาดนี้ ฉันไม่เพียงแต่ไม่ได้ลืมคุณ ยิ่งไม่ได้ทำผิดต่อการหมั้นหมายในปีนั้น เล่นแล้วก็ทิ้งไป！หลายปีมานี้ฉันล้างสมองให้กับตัวเองมาโดยตลอด ไม่ว่าได้พบผู้ชายที่ดีขนาดไหน ฉันต่างก็บอกกับตัวเองว่าฉันมีคู่หมั้นแล้ว ฉันจะต้องหาเขาให้พบ ตอนนี้ในที่สุดฉันก็ตามหาคุณจนพบแล้ว คิดไม่ถึงว่าคุณจะบอกว่าฉันคือมือที่สามแทรกเข้ามา?！”
กู้ชิวอี๋ในเวลานี้ยิ่งพูดยิ่งโมโห
เดิมทีเธอไม่อยากคิดเล็กคิดน้อยกับเย่เฉินมากจนเกินไป ว่าเขาทำให้ตนเองผิดหวัง ก็เพียงแค่อยากจะอ้อนใส่เขาโดยจิตใต้สำนึกก็เท่านั้น
แต่ว่า เธอคิดไม่ถึง ว่าเย่เฉินจะว่าตนเองเป็นมือที่สามเข้ามาแทรก
นี่เป็นการจุดติดไฟแค้นที่อยู่ในใจของเธอขึ้นมาในชั่วขณะจริงๆ！
เดิมทีนั่งทานอาหารเย็นด้วยกันกับเซียวชูหรัน เรียกนายหญิงเย่ทุกคำทุกประโยค ก็ได้ทำให้เธอกลัดกลุ้มใจมากแล้ว จะบอกว่ามือที่สาม งั้นก็คือเซียวชูหรันมาแทรกกลางการหมั้นหมายของตนเองกับเย่เฉิน
ตอนนี้ เย่เฉินนี่คิดไม่ถึงว่าจะให้ความสำคัญสลับกัน บอกว่าตนเองคือมือที่สาม นี่ทำให้ความรู้สึกได้รับความไม่เป็นธรรมที่อยู่ในใจของเธอเพียงครู่เดียวก็ทะลักออกมาแล้ว
สิ่งที่ตามมาติดๆ เธอร้องไห้พร้อมกับเอ่ยออกมาว่า “ไอ้แซ่เย่！รอคุณมาถึงเย่นจิง ฉันให้คุณดูไดอารี่กว่าหลายสิบเล่มตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมานี่ของฉัน！เริ่มตั้งแต่คุณหายตัวไปวันนั้น ดูทีละบท ทีละบท หากในบันทึกประจำวันของวันไหนไม่มีคุณ ก็ถือว่าฉันกู้ชิวอี๋แพ้แล้ว！คุณไอ้คนโง่หัวหมู ทำร้ายฉันมาหลายปีขนาดนี้ ตอนนี้คิดไม่ถึงว่ายังจะมาทำกับฉันแบบนี้อีก คุณยังมีจิตสำนึกที่ดีอยู่อีกหรือเปล่า?”
เย่เฉินรู้สึกปวดหัวขึ้นมาระลอกหนึ่ง
คนอื่นเขาต่างก็ยกย่องเขาหนึ่งประโยคว่ามังกรจริงในหมู่คน แต่เด็กคนนี้กลับดีจริงๆ ไม่ไว้หน้าเขาแม้แต่นิดเดียว เรียกตนเองว่าหัวหมูเลย！
กู้ชิวอี๋เอ่ย “งั้นช่างเถอะ โรงงานยาก็อยู่ไกลมาก ดึกขนาดนี้แล้ว ก็ไม่ทรมานพี่แล้ว ยังไงพี่ก็จัดหาคนส่งเข้ามาก็แล้วกัน แม้ว่าฉันจะข้อคิดเห็นกับคุณเจ้าหัวหมูคนนี้เป็นอย่างมาก แต่ในใจถึงอย่างไรก็ยังคงเป็นห่วงคุณอยู่ดี...”
เย่เฉินอยู่ๆคิดขึ้นมาได้อย่างกะทันหัน ว่าม้ามและกระเพาะอาหารไม่ปกตินี้ แม้วากินยากระเพาะมีผลที่ไม่เลว แต่ยากระเพาะยาแบบนี้ ตำแหน่งของตัวมันเองก็มีแนวโน้มไปทางบรรเทาอาการและความไม่สบาย แต่ไม่ได้รักษาให้หายขาดในทันที
ยาแบบนี้ค่อนข้างคลายลูกอมแก้เจ็บคอที่กินตอนเจ็บคอ ลูกอมแก้เจ็บคอบางชนิดกินแล้วสบายมาก อาการเจ็บคอสามารถได้รับการบรรเทาได้ในทันที แต่ว่า ต้นปัญหาที่คออักเสบ ร้อนในนั้น กลับไม่แน่ว่าจะสามารถรักษาให้หายขาดได้
ยากระเพาะก็คือยาที่มีคุณสมบัติแบบนี้ หากม้ามและกระเพาะของกู้ชิวอี๋ได้หลงทิ้งโรคที่ซ่อนอยู่เอาไว้อยู่บ้าง ยังไงก็ต้องแก้ที่ต้นเหตุถึงจะสามารถแก้ไขปัญหาอย่างที่ทนลำบากเพียงครั้งเดียวก็จะสบายไปตลอดได้
คิดมาถึงตรงนี้ เขาเอ่ยขึ้นในทันทีว่า “คุณรอผมที่โรงแรม ผมไปทำการรักษาระบบให้กับคุณสักหน่อย”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...