ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1331
อิโตะ นานาโกะคิดมาถึงตรงนี้ ความมุ่งมั่นอันแรงกล้าคอยประคับประคองเธอไว้ ให้สะกดกลั้นความเจ็บปวดของร่างกาย และแสดงพลังแรงกล้าออกมาในพริบตา!
จากนั้น ก็เห็นแต่อิโตะ นานาโกะกระโดดลุกขึ้น หมุนตัว270องศาในฉับพลัน ขาขวายาวเรียวยกสูงขึ้น ถีบเข้าไปทีหน้าMichaelอย่างแรง!
Michaelยังแปลกใจกับท่าทีผิดปกติในวันนี้ของอิโตะ นานาโกะอยู่ และไม่คิดมาก่อนเลยว่า เธอจะโจมตีใส่ตนรุนแรงฉับพลันแบบนี้!
แถมMichaelยังคิดไม่ถึงอีกว่า นานาโกะในตอนนี้ จะแสดงฝีมือที่ซ่อนอยู่ออกมาอย่างแรงกล้าเนื่องจากเย่เฉิน!
การโจมตีครั้งนี้ของนานาโกะ มันเกินกว่าระดับสูงสุดของเธอในตอนปกติไปมากนัก!
ตอนMichaelได้สติกลับมา และจะป้องกัน เวลาที่อิโตะ นานาโกะเหลือให้เธอก็ได้ผ่านไปแล้ว!
เธอรู้สึกแต่ว่ามีเงาดำซัดเข้าหาใบหน้าด้านข้างของเธอพร้อมด้วยพลังมหาศาล เธอตกใจหน้าซีด กำลังจะหลบหลีก ก็รู้สึกว่าพลังมหาศาลนั่นปะทะเข้าหาตนอย่างรุนแรง!
ตึ้ง!
เธอรู้สึกเหมือนสมองโดนฝ่าเท้านี้ถีบจนไฟตัด สมองมึนงงไปชั่วขณะ หมดสิ้นสติสัมปชัญญะไปทันที ล้มตึงลงกับพื้นเลย!
นี่มัน...
ทั่วทั้งสนามเงียบกริบ!
ใครต่างไม่คิดมาก่อนเลยว่า อิโตะ นานาโกะที่เมื่อกี้ยังอยู่ในสภาพตั้งรับ แทบจะโดนMichaelบีบจนตรอก ทำไมชั่วพริบตาเดียวกลับแสดงพลังโจมตีรุนแรงแบบนี้ออกมา แค่เท้าเดียวก็ทำMichaelสลบลงไปกองกับพื้นแล้ว?!
หลังจากเงียบกริบไปชั่วอึดใจ ทั่วทั้งสนามพลันเกิดเสียงปรบมือกึกก้องราวฟ้าผ่าขึ้น!
“เย่เฉิน! ฉันใช้กระบวนท่าเดียวเอาชนะได้ในที่สุด! ฉันทำให้คุณมองฉันใหม่หรือเปล่า?”
ตอนนี้เย่เฉินประสานสายตากับเธอ ฉับพลันเขารู้สึกตกใจมากกับความมุ่งมั่นในแววตาของสาวน้อยญี่ปุ่นคนนี้ รวมถึงความดื้อรั้นในสีหน้านั้นด้วย
หลังจากนั้นเขายกนิ้วโป้งให้เธอจากระยะห่างที่ไกลนี่
หลายวินาทีผ่านไป เขาเปลี่ยนรูปมือเป็นโบกมือให้อิโตะ นานาโกะ และหมุนตัวเดินจากไป
อิโตะ นานาโกะอดเหงาหงอยลงไม่ได้เมื่อมองตามแผ่นหลังเย่เฉิน
แต่พอคิดถึงว่าเมื่อกี้เย่เฉินยกนิ้วโป้งให้เธอ เธอก็รู้สึกหวานชื่นขึ้นมาเล็กน้อยในจิตใจ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...