ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1330
เขามองจากที่ไกล หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีความประหลาดใจเล็กน้อย ยังไงก็นึกไม่ถึงว่าอิโตะนานาโกะถึงขนาดถูกหญิงสาวสหรัฐอเมริกาคนนั้นตามชกอยู่ ดูเหมือนเป็นฝ่ายถูกกระทำมาก ไร้เรี่ยวแรงจะโต้คืนเลยสักนิด
อีกทั้ง ใบหน้าที่งดงามของเธอ ก็เพราะว่าถูกชกหลายต่อหลายครั้ง และบอบช้ำเลือดไหล โดยเฉพาะหางตา ตาขวาของเธอดูเหมือนมีการฉีกออกเล็กน้อย ดูแล้วทำให้คนเป็นห่วงมาก
เขาอดไม่ไหวที่จะย่างก้าวมาถึงข้างเวทีประลอง สำรวจอิโตะนานาโกะออกมาอย่างละเอียด เขาพบเห็นว่าอิโตะนานาโกะแม้ว่าได้รับบาดเจ็บ อยู่ในสถานการณ์เป็นฝ่ายถูกกระทำมาก แต่ตาทั้งคู่ของเธอจับตามองทุกการเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้ามโดยตลอด ไม่หย่อนยานสักนิด
เขาคิดไม่ออก ในเมื่ออิโตะนานาโกะสำรวจฝ่ายตรงข้ามโดยตลอด ทำไมยังไม่โต้กลับเรื่อยๆละ? ตกลงว่าเธอรออะไรอยู่กันแน่?
ก็อยู่ในเวลานี้ หางตาของอิโตะนานาโกะก็มองเห็นเย่เฉินแล้ว ช่วงเวลาที่ตกตะลึงเธอหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีความประหลาดใจเล็กน้อย
เพราะว่า เธออยู่ในสายตาของเย่เฉิน ถึงขนาดมองเห็นความหมายที่รักสงสารหลายส่วน
เธอถามตนเองอยู่ในใจ “ความรักสงสารที่อยู่ในสายตาของเย่เฉิน เพราะฉันหรือ? เขาคือรักสงสารฉันอยู่หรือ?”
วินาทีถัดมา เธอมีความเยาะเย้ยตนเองเล็กน้อยคิดอีกว่า “เขาจะรักสงสารฉันได้ยังไงล่ะ? อยู่นัยน์ตาเขา ก็เป็นเพียงแค่หญิงสาวชาวญี่ปุ่นที่เป็นกบในกะลาคนหนึ่ง อีกทั้งพลังความสามารถเล็กน้อยนี้ของฉัน อยู่นัยน์ตาของเขา ไม่คุ้มที่จะเอ่ยถึงดั่งมดจริงๆเลย ยิ่งกว่านั้นอีกเพื่อนร่วมชาติของฉันยังเคยทำร้ายเพื่อนร่วมชาติของเขามาก่อน อาจารย์ของฉันยังเคยทำให้เขาอับอายขายหน้ามาก่อน ถึงแม้ว่าตนเองไม่เคยล่วงเกินเขามาก่อน แต่คิดว่าเขาจะต้องเกลียดใครเกลียดถึงทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขาเช่นกันล่ะ”
“ดังนั้น ถึงแม้ว่าเขารักสงสารMichaelที่อยู่ฝั่งตรงข้ามตนเอง ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรักสงสารตนเองอย่างเด็ดขาด.....”
“แต่ว่า.....สายตาที่เขาจ้องมองฉัน รักสงสารมากจริงๆล่ะ! หรือว่าเขารักสงสารฉันจริงๆล่ะ?”
“ดูแล้ว อยากจะรู้ว่าเขารักสงสารฉันอยู่หรือไม่ มีเพียงวิธีเดียว!”
นึกถึงตรงนี้ ตอนที่อิโตะนานาโกะกำลังต้านทานการเข้าโจมตีของMichael ตั้งใจเหลือช่องว่างให้แก่ฝ่ายตรงข้าม
Michaelกำลังเพราะว่าหนึ่งหมัดเมื่อกี้ของตนเองทำได้สำเร็จ และตื่นเต้นเหลือเกิน อยู่ดีๆเห็นฉากนี้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วอย่างแน่น แอบพิจารณาในใจ “อิโตะนานาโกะคนนี้ตกลงว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ถ้าหากว่าเมื่อกี้เธอไม่ได้อยู่ในสภาพเหมาะสม งั้นตอนนี้ก็ไม่สามารถเอาคำว่าไม่อยู่ในสภาพเหมาะสมมาอธิบายได้แล้ว? โดนชกแล้วยังยิ้ม นี่ไม่ใช่บ้าไปแล้วหรือ?”
อยู่ในระหว่างที่เธองงงวยนี้ทันทีนั้น อิโตะนานาโกะที่ในใจดีใจเหลือเกิน อยู่ดีๆพบเห็น รูปร่างของMichaelมีการติดขัดเล็กน้อย!
ชั่วพริบตาเดียวนี้ อยู่ดีๆเธอรู้สึกถึงโอกาสที่ตนเองรออย่างลำบากโดยตลอดมาแล้ว!
อีกทั้ง เย่เฉินก็กำลังจ้องมองตนเองอยู่ที่นี่ เขาก็กำลังอยู่ที่นี่ใช้สายตาที่รักสงสารจ้องมองตนเอง ตนเองจะต้องจับฉวยโอกาสนี้ไว้ ท่าเดียวเอาชนะMichael!
ไม่เพียงจะทำให้เย่เฉินตื่นตะลึงเพราะตนเอง!
ยิ่งต้องทำให้เพราะตนเองเย่เฉินปรบมือบอกว่าดี!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...