ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1330

เขามองจากที่ไกล หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีความประหลาดใจเล็กน้อย ยังไงก็นึกไม่ถึงว่าอิโตะนานาโกะถึงขนาดถูกหญิงสาวสหรัฐอเมริกาคนนั้นตามชกอยู่ ดูเหมือนเป็นฝ่ายถูกกระทำมาก ไร้เรี่ยวแรงจะโต้คืนเลยสักนิด

อีกทั้ง ใบหน้าที่งดงามของเธอ ก็เพราะว่าถูกชกหลายต่อหลายครั้ง และบอบช้ำเลือดไหล โดยเฉพาะหางตา ตาขวาของเธอดูเหมือนมีการฉีกออกเล็กน้อย ดูแล้วทำให้คนเป็นห่วงมาก

เขาอดไม่ไหวที่จะย่างก้าวมาถึงข้างเวทีประลอง สำรวจอิโตะนานาโกะออกมาอย่างละเอียด เขาพบเห็นว่าอิโตะนานาโกะแม้ว่าได้รับบาดเจ็บ อยู่ในสถานการณ์เป็นฝ่ายถูกกระทำมาก แต่ตาทั้งคู่ของเธอจับตามองทุกการเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้ามโดยตลอด ไม่หย่อนยานสักนิด

เขาคิดไม่ออก ในเมื่ออิโตะนานาโกะสำรวจฝ่ายตรงข้ามโดยตลอด ทำไมยังไม่โต้กลับเรื่อยๆละ? ตกลงว่าเธอรออะไรอยู่กันแน่?

ก็อยู่ในเวลานี้ หางตาของอิโตะนานาโกะก็มองเห็นเย่เฉินแล้ว ช่วงเวลาที่ตกตะลึงเธอหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีความประหลาดใจเล็กน้อย

เพราะว่า เธออยู่ในสายตาของเย่เฉิน ถึงขนาดมองเห็นความหมายที่รักสงสารหลายส่วน

เธอถามตนเองอยู่ในใจ “ความรักสงสารที่อยู่ในสายตาของเย่เฉิน เพราะฉันหรือ? เขาคือรักสงสารฉันอยู่หรือ?”

วินาทีถัดมา เธอมีความเยาะเย้ยตนเองเล็กน้อยคิดอีกว่า “เขาจะรักสงสารฉันได้ยังไงล่ะ? อยู่นัยน์ตาเขา ก็เป็นเพียงแค่หญิงสาวชาวญี่ปุ่นที่เป็นกบในกะลาคนหนึ่ง อีกทั้งพลังความสามารถเล็กน้อยนี้ของฉัน อยู่นัยน์ตาของเขา ไม่คุ้มที่จะเอ่ยถึงดั่งมดจริงๆเลย ยิ่งกว่านั้นอีกเพื่อนร่วมชาติของฉันยังเคยทำร้ายเพื่อนร่วมชาติของเขามาก่อน อาจารย์ของฉันยังเคยทำให้เขาอับอายขายหน้ามาก่อน ถึงแม้ว่าตนเองไม่เคยล่วงเกินเขามาก่อน แต่คิดว่าเขาจะต้องเกลียดใครเกลียดถึงทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขาเช่นกันล่ะ”

“ดังนั้น ถึงแม้ว่าเขารักสงสารMichaelที่อยู่ฝั่งตรงข้ามตนเอง ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรักสงสารตนเองอย่างเด็ดขาด.....”

“แต่ว่า.....สายตาที่เขาจ้องมองฉัน รักสงสารมากจริงๆล่ะ! หรือว่าเขารักสงสารฉันจริงๆล่ะ?”

“ดูแล้ว อยากจะรู้ว่าเขารักสงสารฉันอยู่หรือไม่ มีเพียงวิธีเดียว!”

นึกถึงตรงนี้ ตอนที่อิโตะนานาโกะกำลังต้านทานการเข้าโจมตีของMichael ตั้งใจเหลือช่องว่างให้แก่ฝ่ายตรงข้าม