ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1329
ในกลางอากาศ ถึงขนาดล้วนแฝงไว้ด้วยเสียงลมแตกของฉินเอ้าเสวี่ยน
ใบหน้าVictoriaสะดุ้งตกใจทันที!
เธอเคยเห็นการแข่งขันที่ฉินเอ้าเสวี่ยนแข่งกันกับเฉียนอานน่ามาก่อน รู้ว่าแรงระเบิดของฉินเอ้าเสวี่ยนแข็งแกร่งมาก เท้านี้เตะเข้ามา เกรงว่าตนเองจะเหมือนเฉียนอานน่าตีลังกาลอยออกไปจากเวทีประลองโดยตรง
ดังนั้น ขาขวาของเธอถอยหลังก้าวหนึ่งอย่างรวดเร็ว ขาซ้ายขวากลายเป็นสามเหลี่ยมกับพื้น ใช้เหลี่ยมนี้มาเพิ่มความมั่นคงของด้านล่างตนเอง จากนั้นแขนทั้งสองข้างขวางอยู่ข้างหน้ากาย เตรียมตัวใช้ท่าป้องกันขัดขวางการโจมตีของฉินเอ้าเสวี่ยนนี้
แต่เธอไม่ใช่เฉียนอานน่า ล้วนไม่รู้ว่าระดับความรุนแรงของหนึ่งเตะฉินเอ้าเสวี่ยนนี้ตกลงว่าแข็งแกร่งมากขนาดไหน!
เธอเพียงรู้สึกว่าแขนทั้งสองถูกแรงขนาดใหญ่โจมตีมา ต่อจากนี้ก็ได้ยินเสียงแตกหักที่กังวานสองเสียง แขนทั้งสองของตนเองถึงขนาดถูกเธอยกเท้าเตะทีเดียวกระดูกหักแล้ว!
ที่ตามมาคือความเจ็บปวดที่รุนแรง ทั้งตัวเธอต้านทานไม่ไหวความรุนแรงที่ยิ่งใหญ่แข็งแกร่งนั้นอีกเลย ทั้งตัวดั่งเฉียนอานน่าของรอบที่แล้ว ตีลังกาลอยออกไปยังข้างหลังโดยตรง!
ในสนามระเบิดความตื่นตระหนกร้องขึ้นมาขนาดใหญ่พักหนึ่ง!
ใครก็นึกไม่ถึง พลังความสามารถเท้านี้ของฉินเอ้าเสวี่ยนถึงขนาดแข็งแกร่งขนาดนี้!
และครูฝึกของVictoria ในเวลานี้ใบหน้าก็สะดุ้งตกใจอย่างยิ่งเช่นกัน เขาโยนผ้าเช็ดหน้าไปยังกลางอากาศอย่างรวดเร็ว ตื่นเต้นอย่างยิ่งวิ่งไปยังVictoria!
หลังผ่านไปสักครู่ ความเจ็บปวดของVictoriaเต็มใบหน้าถูกหมอพาออกจากสนาม ฉินเอ้าเสวี่ยนท่าเดียวชนะได้อีกครั้ง บุกเข้ารอบชิงชนะเลิศ!
ในสนามระเบิดเสียงโห่ร้องออกมาพักหนึ่ง นักแข่งประเทศจีนสามารถเข้ารอบชิงชนะเลิศของการแข่งขันซานดาวิทยาลัย เป็นการบุกทะลวงครั้งแรกที่ไม่เคยปรากฏในประวัติศาสตร์
ตอนที่ฝั่งนี้กำลังร้องดีใจด้วยความชนะ อิโตะนานาโกะกลับถูกMichaelนักแข่งสหรัฐอเมริกาตามชกอย่างรุนแรงต่อๆกัน เธอไม่ลงมือโดยตลอด ด้วยเหตุนี้ใบหน้าถูกMichaelชกโดนหลายหมัด มุมปากหางตาล้วนบอบช้ำเลือดไหล ดูแล้วเศร้าสลดอย่างมาก
ในเวลานี้ กรรมการของเวทีประลองอีกข้างหนึ่ง ประกาศว่าฉินเอ้าเสวี่ยนได้รับชัยชนะแล้ว ฉินเอ้าเสวี่ยนตื่นเต้นวิ่งลงจากเวทีกอดเย่เฉินไว้ดีใจถึงสุดขีด
เย่เฉินตบหลังของเธอตบแล้วตบอีก ยิ้มพูดว่า “ตอนนี้อย่าเพิ่งดีใจก่อนขนาดนี้ ผ่านไปอีกสองวันคุณยังมีการแข่งขันอีกรอบต้องแข่ง รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ”
ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบพยักหน้า เลื่อมใสศรัทธาและรักใคร่ชื่นชมเต็มตา พูดว่า “ครูฝึกเย่ คุณต้องรอฉันอย่างแน่นอนนะ อย่าฉวยโอกาสตอนที่ฉันไปเปลี่ยนเสื้อตนเองแอบหนีไป!”
เย่เฉินพยักหน้าต่อๆกัน “ได้ ผมรอคุณ”
ฉินเอ้าเสวี่ยนนี่จึงวางใจลงมา หลังจากโค้งคำนับแสดงการทักทายกับผู้ชม กลับไปเขตพักผ่อนหลังเวที
ในเวลานี้เย่เฉินจึงได้ให้ความสนใจในการแข่งขันของเวทีประลองข้างๆ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...