ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1369
โคบายา ชิจิโร่คิดไม่ถึงว่าเว่ยฉางเลี่ยงจะปฏิเสธได้อย่างเฉียบขาดขนาดนี้
อย่างน้องก็ต้องพิจารณาก่อน หรือแสร้งทำเป็นพิจารณาหน่อยก็ได้มั้ง？หรือไม่ใช่ความเคารพที่ควรจะเป็นในการเจรจาธุรกิจ？
ถึงแม้จะรู้สึกโกรธในใจ แต่โคบายา ชิจิโร่ ยังคงฝืนความโกรธที่สุมอยู่ภายในใจ
เขาพยายามรักษารอยยิ้ม แล้วพูดกับเว่ยฉางเลี่ยงไปว่า“ผู้จัดการเว่ยครับ โปรดยกโทษให้ผมด้วยครับที่พูดอะไรค่อนข้างตรงไปตรงมา จิ่วเสวนเภสัชกรรมของพวกคุณไม่ถือว่าเป็นบริษัทยาชั้นนำของประเทศจีนด้วยซ้ำ เมื่อวางอยู่ในโลก มันยิ่งไม่โดดเด่น ถ้าหากพวกคุณคิดอยากจะก้าวออกจากประเทศ แล้วตีเข้าตลาดในเอเชียหรือตลาดทั่วโลก ด้วยความสามารถของบริษัทพวกคุณ เป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างความก้าวหน้าได้”
พูดถึงตรงนี้ เขาจึงตบหน้า แล้วพูดอย่างภาคภูมิใจ“แต่บริษัทผลิตยาโคบายาของเราไม่เหมือนกัน เรามีประวัติศาสตร์ยาวนานมาหลายสิบปี อีกทั้งยังมีชื่อเสียงระดับหนึ่งในตลาดสากล ยิ่งไปกว่านั้นความสามารถโดยรวมของเรา ยังแข็งแกร่งกว่าพวกคุณมาก สายการผลิตของเราก้าวหน้ากว่าพวกคุณมาก กำลังการผลิตก็ก้าวไกลกว่าเป็นโยชน์ ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ จิ่วเสวนเภสัชกรรมไม่สามารถเทียบอะไรกับบริษัทผลิตยาโคบายาได้ เพราะฉะนั้น มีโอกาสดีๆแบบนี้ ทำไมถึงไม่ร่วมงานกับบริษัทผลิตยาโคบายาล่ะครับ？”
เว่ยฉางเลี่ยงหัวเราะอย่างเย้ยหยัน แล้วพูดว่า“คุณโคบายาครับ จิ่วเสวนเภสัชกรรมของเราในตอนนี้ถึงจะไม่ได้ใหญ่เท่ากับบริษัทผลิตยาโคบายา แต่ผมเชื่อว่า ด้วยสรรพคุณของยาอันยอดเยี่ยมของเรา เกรงว่าลำพังใช้การบอกผ่านปากต่อปาก เราก็สามารถพัฒนาได้อย่างรวดเร็วแล้วครับ เข้าสู่เอเชีย เดินไปสู่ทั่วโลกไม่ใช่ปัญหาอะไรด้วยซ้ำ กระทั่งเราไม่ต้องเปลืองแรงก้าวสู่ต่างประเทศ ผู้บริโภคต่างชาติจะมีความคิดริเริ่มที่จะมาหาเราเพื่อซื้อของ ซึ่งนี่ก็คือการดึงดูดจากของดีๆ”
โคบายา ชิจิโร่ในตอนนี้หน้าเสียมาก
เนื่องจาก การแพร่กระจายกันแบบบอกกันปากต่อปาก มีประสิทธิภาพมากกว่าการโฆษณาใดๆทั้งสิ้น
ด้วยเหตุนี้ เขาทำได้เพียงระงับความโกรธในใจ แล้วยิ้มพลางพูดกับเว่ยฉางเลี่ยง“ผู้จัดการเว่ย ผมรู้ว่าผลิตภัณฑ์ของพวกคุณไม่เลวจริงๆ แต่ตามจริงแล้ว กำลังการผลิตของพวกคุณ ด้านกระบวนการผลิตและอื่นๆ เมื่อเทียบกับบริษัทผลิตยาโคบายาแล้วยังมีช่องว่างขนาดใหญ่เลยนะครับ！”
“อีกทั้ง พวกคุณต้องการเพิ่มผลผลิตในระยะเวลาอันสั้น เกรงว่าจะยาพอสมควร เนื่องจากพวกคุณต้องเลือกขยาย สร้างอาคารโรงงาน นำเข้าสายการผลิตใหม่ หลังจากที่เตรียมการเสร็จแล้ว ยังต้องทำการทดสอบเครื่องจักร ทำการรับรองคุณภาพ กระบวนการนี้ ต้องใช้เวลาปีสองปีถึงจะเสร็จ หนึ่งถึงสองปีนี้ คุณจะไม่สามารถครอบครองตลาดได้อย่างรวดเร็วเนื่องจากกำลังการผลิตไม่เพียงพอ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...