ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1371
เมื่อเย่เฉินได้ยินเรื่องนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูด：“ตระกูลโคบายาไม่น่าเชื่อถือ ไม่เพียงเคยขโมยยาวิเศษของฉัน ยังมีโคบายาชิจิโร่หาคนมาฆ่าพี่ชายของเขาด้วย ถ้าร่วมมือกับคนตระกูลนี้ ต้องโดนพวกเขาคิดร้ายแน่นอน
ขณะพูด เย่เฉินก็นิ่งไปชั่วครู่แล้วพูด：“นอกจากนี้ ตระกูลโคบายายังเป็นตระกูลของประเทศญี่ปุ่น ถ้าพวกเราร่วมมือกับพวกเขา พวกเราก็ต้องเปิดเผยสูตรปรุงยาของพวกเราให้กับพวกเขา เมื่อพวกเขาได้สูตรปรุงยาของพวกเราไปแล้ว มันเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะหักหลังพวกเราหรือไม่ก็ฆ่าพวกเราปิดปาก ดังนั้นพวกเราห้ามร่วมมือกับพวกเราเด็ดขาด”
เมื่อเว่ยเลี่ยงได้ยินเรื่องนี้ เขาก็รีบพูดทันทีว่า：“อาจารย์เย่ เรื่องนี้ฉันไม่ได้พิจารณาอย่างถี่ถ้วน ขอให้คุณวางใจ ฉันจะออกไปปฏิเสธโคบายาชิจิโร่ทันที！”
เย่เฉินหัวเราะและพูด：“ฉันรู้จักตระกูลโคบายาดี พวกเขาไม่ยอมตัดใจเรื่องนี้ง่ายๆแน่นอน พวกเขาอาจจะทำเรื่องไม่ดีก็ได้ สองสามวันนี้คุณต้องระวังตัวหน่อย ฉันจะกำชับเฉินจื๋อข่ายกับหงห้า ให้พวกเขาช่วยเหลือคุณและจับตาดูคนพวกนั้น”
เว่ยเลี่ยงรีบพูดทันที：“ได้ครับอาจารย์เย่ ฉันรู้แล้ว！”
ขณะพูด เว่ยเลี่ยงก็ถาม：“อาจารย์เย่ ยากระเพาะเก้าเสวียนของพวกเราได้รับการยอมรับที่ดีมากๆ คุณคิดว่าพวกเราควรขยายสายการผลิตให้เร็วที่สุดไหม？ถ้าคุณต้องการ ฉันจะรีบไปขอที่ดินอุตสาหกรรมกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม：“ถ้าพวกเราสร้างสายการผลิตเอง มันจะช้าเกินไป？ตอนนี้มีสายการผลิตขนาดใหญ่หลายแห่งอยู่ต่อหน้าพวกเราแล้วไม่ใช่เหรอ”
เว่ยเลี่ยงถามด้วยความประหลาดใจ：“อาจารย์เย่ คุณหมายถึงบริษัทผลิตยาโคบายาหรือเปล่า？”
“ใช่” เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม：“พี่ชายของเขาที่ชื่อโคบายาชิอิจิโร่ยังอยู่ในมือของฉัน ครั้งนี้พวกเราจับตัวโคบายาชิจิโร่ไว้ แล้วปล่อยตัวโคบายาชิอิจิโร่กลับไปสืบทอดธุรกิจของโคบายากรุ๊ป ถ้าโคบายาชิอิจิโร่ต้องการกลับไปสืบทอดธุรกิจจริงๆ เขาต้องโอนหุ้น 80% ของบริษัทผลิตยาโคบายาเป็นชื่อของฉัน ถ้าเขาไม่รับปาก ก็ให้เขาอยู่โรงเลี้ยงสุนัขต่อไป เขาจะได้ช่วยเก็บกวาดโรงเลี้ยงสุนัขให้หงห้าด้วย！”
เว่ยเลี่ยงส่ายหัว：“คุณชิอิจิโร่ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ เถ้าแก่ของเราไม่สนใจข้อเสนอของคุณเลย พวกเราต้องขอโทษด้วยจริงๆ บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนของพวกเราไม่สามารถร่วมมือกับบริษัทของคุณได้”
โคบายาชิจิโร่ขมวดคิ้วและถามว่า：“ผู้จัดการเว่ย เถ้าแก่ของพวกคุณไม่พอใจกับส่วนแบ่งของทางเราเหรอ？เอาแบบนี้ละกัน ถ้าพวกเราร่วมมือกัน กำไรสุทธิพวกคุณแบ่งไป 70% พวกเราขอแค่ 30% กำไรส่วนมากให้พวกคุณ ฉันทำแบบนี้พวกคุณก็เห็นความจริงใจของเราที่อยากร่วมมือกับพวกคุณ”
เว่ยเลี่ยงยิ้มเล็กน้อย：“พวกเราต้องขอโทษด้วยจริงๆ เถ้าแก่ของพวกเรากล่าวว่า ไม่ร่วมมือกับพวกคุณแน่นอน และมันไม่เกี่ยวกับเรื่องส่วนแบ่งด้วย คุณชิอิจิโร่ เชิญกลับไปเถอะ”
“คุณ...”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...