ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1372
โคบายาชิจิโร่ยืนขึ้นมาด้วยความโกรธ พูดอย่างเย็นชา：“ผู้จัดการเว่ย พวกคุณอย่าคิดว่ามียาดีชนิดหนึ่งแล้วพวกคุณก็สามารถทำได้ทุกอย่างและไม่มีใครสามารถขัดขวางพวกคุณได้ ฉันจะบอกให้พวกคุณทราบ ถ้าพวกคุณบีบคั้นบริษัทผลิตยาโคบายามากเกินไป บริษัทผลิตยาโคบายาของเราสามารถทำสงครามราคากับพวกคุณอย่างแน่นอน คุณเชื่อไหม ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ยากระเพาะเสี่ยวหลินจะลดราคาลง50% ？ถึงแม้ยาของพวกคุณจะให้ประสิทธิภาพที่ดีกว่าก็ตาม？เมื่อสงครามราคาเริ่มขึ้น กำไรของพวกคุณก็จะลดลงอย่างแน่นอน！”
เว่ยเลี่ยงพูด：“คุณชิอิจิโร่ ถ้าคุณอยากทำสงครามราคา พวกเราก็ไม่กลัวอยู่แล้ว พูดตามตรง ในเมื่อเถ้าแก่ของพวกเราไม่อยากร่วมมือกับคุณ ฉันก็ไม่อยากเสียเวลามาคุยกับคุณต่อ ถ้าคุณไม่พอใจหรือมีแผนการและความคิดอะไร คุณก็กลับไปแล้วลงมือได้เลย ฉันมีธุระต้องขอตัวก่อน”
เมื่อพูดจบ เขาก็พูดกับเลขาว่า：“ส่งแขก！”
โคบายาชิจิโร่โกรธมากๆ
อันที่จริงเขาไม่อยากทำสงครามราคากับยากระเพาะเก้าเสวียนเลย
เพราะการทำสงครามราคา มันเป็นทางเลือกสุดท้าย
หากว่าประสิทธิภาพของยาทั้งสองชนิดใกล้เคียงกัน ถ้าทำสงครามราคากันในเวลานี้ มันก็แทบจะเสมอตัวและมันได้ไม่คุ้มเสีย
ถ้าหากว่าประสิทธิภาพของยาทั้งสองชนิดต่างกันมาก ถ้าเขายังกล้าทำสงครามราคาในเวลานี้อีก เขาคงขาดทุนย่อยยับ
ถึงแม้ว่าประสิทธิภาพของยากระเพาะเสี่ยวหลินจะไม่ค่อยดี แต่ต้นทุนการผลิตไม่ได้น้อยไปกว่ายากระเพาะเก้าเสวียนเลย！
ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากค่าแรงของคนญี่ปุ่นค่อนข้างสูง มีต้นทุนการขนส่งและมีภาษีนำเข้าส่งออก ทำให้ต้นทุนการผลิตของยากระเพาะเสี่ยวหลินสูงกว่ายากระเพาะเก้าเสวียน แต่ยากระเพาะเก้าเสวียนมีประสิทธิภาพของยาดีกว่า
ถ้าพวกเขาลดราคาลงมาเหลือกล่องละหนึ่งร้อยหยวน ยากระเพาะเสี่ยวหลินคงขายอย่างขาดทุนแน่นอน แต่ยากระเพาะเก้าเสวียนอาจจะกำไรกล่องละสิบถึงยี่สิบหยวน
ดังนั้นเรื่องที่โคบายาชิจิโร่บอกว่าจะทำสงครามราคานั้น เขาแค่พูดอย่างอวดเก่งเท่านั้น ถ้าให้เขาทำสงครามราคาจริงๆ เขาไม่กล้าอยู่แล้ว
คิดไปคิดมา วิธีที่เขาจะแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้ก็มีอยู่ทางเดียว นั้นก็คือขโมยสูตรยานั้นมา
ถ้าอาศัยการคาดเดาและการทดลองเพียงอย่างเดียว ใช้เวลาหลายปี ก็ไม่แน่ว่าจะทำยาตัวนั้นออกมาได้สำเร็จ
ถ้ายาตัวนี้มียาสมุนไพรเยอะมากๆ ใช้เวลา10 ถึง 20 ปี ก็ไม่แน่ว่าจะทำได้สำเร็จ
สำหรับสูตรปรุงยามันเกี่ยวข้องกับกระบวนการผลิตยา
การผลิตยาจีนในปัจจุบันนั้นโดยทั่วไปจะผ่านกรรมวิธีและการสกัดด้วยวิธีการสมัยใหม่ ยาสมุนไพรบางชนิดต้องผ่านการหมัก ยาสมุนไพรบางตัวจำเป็นต้องทำปฏิกิริยากับยาสมุทรไพรบางชนิด และมียาสมุนไพรบางตัวต้องเพิ่มก่อนหรือหลังยาสมุนไพรบางชนิดถึงจะได้ผล เช่นเดียวกับแนวคิดของกระสายยาที่พูดกันในแพทย์แผนจีน
มันก็เหมือนกับสูตรของยาเคมีที่ยุ่งยาก นอกจากวัตถุดิบหลักแล้ว ยังมีตัวเร่งทำปฏิกิริยาด้วย เมื่อไหร่ที่ต้องเพิ่มตัวเร่งปฏิกิริยา？ต้องเพิ่มเท่าไหร่？มันสำคัญมากๆ ถ้าหากมีข้อผิดพลาดเล็กน้อย ผลลัพธ์ที่ได้อาจจะแตกต่างกันมากๆ
ดังนั้นวิธีที่ปลอดภัยและรวดเร็วที่สุด คือได้สูตรยาและสูตรปรุงยามาไว้ในมือ！
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...