ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1373

การแข่งขันซานดาวิทยาลัยนานาชาติสิ้นสุดแล้ว

ฉินเอ้าเสวี่ยนสวมเหรียญทองและโผเข้ากอดเย่เฉินที่อยู่ในห้องรับรองหลังเวที เธอร้องไห้หนักมาก

เหตุผลที่เธอร้องไห้ ด้านหนึ่งเพราะความตื่นเต้น อีกด้านหนึ่งเพราะต้องการขอบคุณ

ก่อนหน้านั้น ฉินเอ้าเสวี่ยนไม่เคยคิดมาก่อน วันหนึ่งตัวเองจะสามารถคว้าแชมป์โลกได้

ทำให้เธอในตอนนี้ ตื่นเต้นและดีใจมากๆ

ฉินเอ้าเสวี่ยนรู้ดีว่าที่เธอสามารถชนะและได้แชมป์โลก ทั้งหมดนี้เป็นเพราะอาจารย์เย่ที่ตัวเองรักมากๆค่อยช่วยเหลืออยู่เบื้องหลัง สิ่งที่เขาช่วยเหลือเธอ มันมากเกินกว่าจะอธิบายเป็นคำพูดได้

เมื่อเธอโผเข้ากอดเย่เฉิน ฉินกางกับฉินเอ้าตงก็รีบถอยออกจากห้องรับรองทันที

ฉินเอ้าเสวี่ยนที่สวมใส่สปอร์ตบราและกางเกงขาสั้นกอดเย่เฉินไว้แน่น โดยไม่สนใจว่าตัวเองเป็นแค่เด็กผู้หญิงที่ไม่เคยคบหาดูใจกับใครมาก่อน

เธอกอดเย่เฉินไว้แน่นและซบอยู่ในอกของเขาและสะอื้น：“อาจารย์เย่ ขอบคุณมากๆ ！ถ้าไม่มีคุณ เอ้าเสวี่ยนไม่มีวันได้รับเหรียญทองนี้แน่นอน...”

เย่เฉินลูบแผ่นหลังของฉินเอ้าเสวี่ยนเบาๆและพูดอย่างจริงจังว่า：“คุณต้องจำไว้ เธอยิ่งมีความสามารถเท่าไหร่ ความรับผิดชอบก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น การที่เธอชนะครั้งนี้มันเป็นแค่การเริ่มต้น ต่อจากนี้ไปเธอต้องฝึกฝนอย่างหนัก เตรียมตัวสำหรับโอลิมปิกครั้งหน้า ถ้าเธอสามารถเอาชนะและได้เหรียญทองในโอลิมปิก นั่นจะเป็นการสร้างชื่อเสียงให้ประเทศตัวเอง”

ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบพูดทันที：“อาจารย์เย่ ฉันไม่เคยเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกมาก่อน และไม่รู้ว่าคณะกรรมการโอลิมปิกของประเทศเราจะยอมรับฉันไหม！การแข่งขันโอลิมปิกทุกครั้งต้องมีคณะกรรมการโอลิมปิกเสมอ นักกีฬาทุกคนที่จะเข้าร่วมการแข่งขันโอลิมปิก ต้องได้รับการคัดเลือกจากคณะกรรมการโอลิมปิก ถ้าได้รับการคัดเลือกและเข้าร่วมทีมชาติ มีรายชื่อเข้าแข่งขันกีฬาโอลิมปิก ถึงจะสามารถไปแข่งขันกีฬาโอลิมปิกได้...”