ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 141
บทที่ 141 แพ้ราบคาบ(1)
เฉินเสี่ยวจาวถูกสั่งสอนเสียจนไม่เป็นท่า กัดฟันแน่น แล้วพูดอย่างไม่อ่อนข้อว่า “ฉันจะประลองกับเขา ถ้าเขาเก่งจริง ฉันถึงจะยอมขอโทษเขา”
“เธอจะก่อเรื่องไปถึงตอนไหน！” ซือเทียนฉีโกรธจนตาโต ถอนหายใจจนเคราปลิว
ชายวัยกลางคนตระกูลซ่งก็อ้าปากค้าง ใครก็คิดไม่ถึง ที่แท้พลังจริงๆ ของเย่เฉินคนนี้ อยู่เหนือกว่าซือเทียนฉีเสียอีก
ซ่งหรงวี่ก็สับสนในทันใด มันหมายความเช่นไรกัน? หรือว่าไอ้เด็กคนนี้มันจะมีอะไรดี?
จะเป็นไปได้อย่างไรกัน?
อย่างเขานะหรือ?
ที่สามารถทำให้ซือเทียนฉียอมแพ้ทั้งกายและใจได้?
ในตอนนั้น เย่เฉินมองเฉินเสี่ยวจาว เห็นเธอกำลังโมโหตัวบิดอยู่ ใบหน้ารูปแอปเปิลก็แดงแจ๋ ท่าทางที่ไม่ยอมอ่อนข้อ เห็นแล้วก็รู้สึกขำ ก็เลยพูดขึ้นว่า “คุณจะประลองอะไรกับเขา?”
“ก็วิชาการแพทย์นะสิ！” เฉินเสี่ยวจาวกลอกตา แล้วก็หัวเราะชอบใจ “ทักษะพื้นฐานของวิชาการแพทย์ มีการสังเกต การฟัง การถาม และการจับชีพจร เช่นนั้นพวกเราก็มาประลอง การสังเกต ก็แล้วกัน คุณบอกสิว่า คนในห้องนี้ แต่ละคนมีอาการเป็นอย่างไร ไม่สบายตรงไหน”
ห้ามจับชีพจร แต่ต้องดูอาการจากใบหน้าของผู้ป่วย ฟังดูแล้วเหมือนจะง่าย แต่สำหรับหมอแล้ว มันยากมากเลย
แม้แต่ตัวของซือเทียนฉีเอง ก็ไม่แน่ว่าจะสามารถดูออก
แต่ว่านี่มันเป็นทักษะพิเศษของเฉินเสี่ยวจาวโดยเฉพาะ ตั้งแต่อายุ1ขวบ ก็อยู่ในอ้อมกอดของคุณตา เห็นคุณตารักษาคนมาตั้งแต่เด็ก เธอเคยเห็นผู้ป่วยมาแล้วกว่าหมื่นคน
ความจำของเธอดีเสียจนน่าตกใจ จนแทบจะสามารถจดจำใบหน้าที่เจ็บป่วยของผู้ป่วยได้ทั้งหมด แล้วยังจำแนกประเภทได้อีกด้วย
พอนานไป เธอก็สามารถมองดูอาการของผู้ป่วยผ่านใบหน้าได้ อีกทั้งยังแม่นยำ90เปอร์เซ็นต์
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าพูดว่า “คุณพูดถูกต้อง”
เธอก็พูดอาการของหลายๆ คนด้วย ล้วนถูกต้องทั้งหมด
ทุกคนก็มีสีหน้าตะลึง ต่างพากันชมท่านซือสั่งสอนได้ดี หลานสาวอายุเพียงเท่านี้ แต่วิชาการแพทย์สูงส่ง
ซือเทียนฉีก็ยิ้ม รู้สึกภูมิใจในระดับหนึ่ง
สุดท้าย เฉินเสี่ยวจาวก็มองมาทางเย่เฉิน แล้วยิ้มอย่างได้ใจ พร้อมพูดว่า “คุณเย่ อาการของคุณหนักที่สุด！คุณต้องเป็น โรคหัวใจอย่างแน่นอน”
เย่เฉินยิ้มพูดว่า “นึกไม่ถึงเลยว่า คุณอายุไม่ถึง20 แต่วิชาการแพทย์จะล้ำลึกจนน่าตะลึง ผมเองก็ขอซูฮก แต่ว่า ยังมีอีกหนึ่งจุดที่ละเลยไป ผมจะขอเสริมให้เอง”
……
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...