ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1432
แต่ต่อให้ยอดฝีมือลับจะอวดเบ่งแค่ไหนก็ต้องปฏิบัติตามกฎพื้นฐาน มีสิทธิ์อะไรมาบีบคอจนคนอื่นกล้ามเนื้ออ่อนแรง?
เหมือนกับเอามือไปจับหน้าคนอื่น แล้วทำให้เขาเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ไร้เหตุผลสิ้นดี!
ทั้งสองตระกูลกลัดกลุ้มจนแทบจะไม่ไหว อยากจะหาโอกาสสั่งสอนบทเรียนให้กับเจ้าเด็กนั่นของบ้านพี่ใหญ่ แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไรนามสกุลอะไร และยิ่งไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าของเขาเลย
อันที่จริงสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เทพสงครามและเจ้าถิ่นยันเขาได้แค่ไม่กี่กระบวนท่า พวกเขายังจะหาใครไปช่วยกำจัดเขาได้อีกบ้าง?
กู้เย้นเจิ้งยิ่งรู้สึกหดหู่ เขาไม่เพียงแต่สูญเสียเทพสงครามและเจ้าถิ่นเท่านั้น แต่ยังถูกเย่เฉินหักมืออีกด้วย พูดได้ว่าเขาสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
เขาจะเคยได้รับความเดือดร้อนมากมายขนาดนี้มาก่อนตั้งแต่เมื่อไหร่?
ในเวลานี้ เขายังคิดฆ่าครอบครัวของเย่เฉินทั้งหมดอีก
น่าเสียดายว่าในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ เขายังคิดไม่ออกว่าจะแก้แค้นหนี้เลือดนี้ได้อย่างไร
กู้เย้นกางเอามือกุมกระเพาะปัสสาวะที่ปวดหน่วงๆ เขาเห็นพี่รองกังวลมากจนกัดฟันตลอดเวลา จึงรีบเสนอแผนการทันที “พี่รอง ที่ผมพูดถึงเรื่องนี้ ความจริงไม่จำเป็นต้องรีบแก้แค้น เราต้องเอาหุ้นของพี่ใหญ่มาไว้ในมือก่อนแล้วค่อยว่ากัน!”
“ครับพ่อ!” กู้เหว่ยเลี่ยง ลูกชายของกู้เย้นกางก็พูดขึ้นบ้าง “อาสามพูดถูก ตอนนี้เราควรเอาหุ้นและทรัพย์สินในบ้านมาไว้ในมือก่อน นี่คือภารกิจอันเร่งด่วน!”
กู้เย้นเจิ้งพูดอย่างเย็นชา “พูดถูก ฉันคิดว่าลุงใหญ่ของแกน่าจะอยู่ได้อีกไม่กี่วัน มากสุดก็ไม่เกินสองสามเดือน พวกเราเอาเงินมาไว้ในมือก่อน แล้วค่อยมาคิดบัญชีกับเจ้าเด็กนั่น!”
กู้เย้นกางรีบถามขึ้น “พี่รอง การประชุมคณะกรรมการในวันพรุ่งนี้ พี่มีความคิดดีๆ อะไรบ้าง?”
ดวงตาของกู้เหว่ยเลี่ยงเป็นประกายด้วยความโลภ พูดอย่างตื่นเต้น “พ่อ! ภาพเขียนพู่กันเหล่านี้ เราต้องเอามาให้ได้นะ! ตอนนี้อสังหาริมทรัพย์ดันราคาไม่ขึ้นแล้ว โอกาสทำกำไรในอนาคตมีจำกัด แต่การเขียนพู่กันจีนและภาพวาดโบราณมีโอกาสที่ราคาจะสูงขึ้นมาก! พ่อดูภาพวาดที่มีชื่อเสียงเหล่านั้นสิ แต่ละภาพเริ่มต้นที่ราคาหนึ่งร้อยล้านเหรียญใช่ไหม?”
กู้เย้นเจิ้งพยักหน้า แล้วพูดอย่างเย็นชา “ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันมีแผนที่สมบูรณ์แล้ว รอให้ได้ตำแหน่งประธานก่อน แล้วจึงโอนทรัพย์สินทั้งหมดของกลุ่มออกไป จากนั้นบังคับให้ลุงใหญ่ของแกทำพินัยกรรมยกทรัพย์สินให้พวกเรา มิฉะนั้นฉันจะไม่ปล่อยให้เขาอยู่อย่างมีความสุขเด็ดขาด! แม้ว่าเขาจะตายไปแล้ว ฉันก็จะไม่ปล่อยให้ภรรยาและลูกสาวของเขาอยู่อย่างมีความสุข!”
กู้เย้นกางถูมืออย่างตื่นเต้นแล้วบอกว่า “งั้นก็รอการประชุมคณะกรรมการในวันพรุ่งนี้ เล่นบทบีบบังคับให้พี่ใหญ่สุดที่รักของฉันให้สละตำแหน่งแต่โดยดี!”
กู้เย้นเจิ้งยิ้มแล้วพูดว่า “ตอนนั้นจ้าวควงอิ้นทำการรัฐประหารเฉินเฉียว ขึ้นครองบัลลังก์มังกร บีบบังคับให้ไฉจงซฺวิ่นสละราชบัลลังก์ สถาปนาราชวงศ์ซ่ง พรุ่งนี้ฉัน กู้เย้นเจิ้ง ก็จะทำการปฏิวัติอย่างเงียบสงบในการประชุมคณะกรรมการ บังคับให้กู้เย้นจงสละตำแหน่ง ก่อตั้งกู้ซื่อกรุ๊ปที่เจริญรุ่งเรืองยิ่งกว่าเดิม!”
กู้เย้นกางพูดประจบ “พี่รอง ถึงเวลานั้นอย่าลืมน้องชายนะ ต่อไปน้องจะเป็นเชื่อฟังพี่ทุกอย่าง!”
“แน่นอนอยู่แล้ว!” กู้เย้นเจิ้งตบบ่ากู้เย้นกางด้วยมือซ้าย แล้วพูดอย่างยิ้มแย้ม “ที่ผ่านมา ฉันกับนายได้ใช้ชีวิตอยู่ใต้เงาพี่ใหญ่มาโดยตลอด อดทนมานานหลายปี ถึงเวลาที่พวกเราจะได้เฉิดฉายแล้ว!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...