ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1431
ในช่วงเวลานี้
ในห้องผู้ป่วยวีไอพีของโรงพยาบาลกู้ซื่อ
น้องรองกู้เย้นเจิ้งและน้องสามกู้เย้นกางแห่งตระกูลกู้ เพิ่งเสร็จสิ้นการสแกน CT ตำแหน่งที่บาดเจ็บ ซึ่งเป็นการรักษาระยะแรก
CT แสดงให้เห็นว่าข้อมือขอกู้เย้นเจิ้งหัก กระเพาะปัสสาวะของกู้เย้นกางได้รับความเสียหาย แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่มีอันตรายถึงชีวิต แต่ก็ยังต้องพักฟื้นเป็นระยะเวลาหนึ่ง
และทั้งหมดนี้เป็นความกรุณาของเย่เฉิน
โรงพยาบาลกู้ซื่อแห่งนี้ เป็นโรงพยาบาลเอกชนระดับสูงที่ลงทุนโดยตระกูลกู้
แม้ว่ากำลังทุกด้านของโรงพยาบาลจะเทียบไม่ได้กับโรงพยาบาลหนึ่งในสามอันดับแรกอย่างโรงพยาบาลเซี๋ยเหอ แต่ก็โดดเด่นในบรรดาโรงพยาบาลเอกชนอย่างแน่นอน
อันที่จริงพวกตระกูลอันดับต้นๆ ในเย่นจิง ต่างก็มีโรงพยาบาลเอกชนเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น
แม้ว่าโรงพยาบาลเหล่านี้จะเปิดสาธารณะ แต่โดยสถานการณ์ส่วนใหญ่แล้ว ไม่ได้รับผู้ป่วยนอกเลย
ส่วนใหญ่ให้บริการสำหรับคนในตระกูลโดยเฉพาะ
ในเวลานี้ นอกจากกู้เย้นเจิ้งและกู้เย้นกางสองพี่น้องแล้ว คนอื่นๆ ที่ถูกเย่เฉินขับไล่ออกจากบ้านกู้เย้นจงก็มาที่นี่ทั้งหมด ปรึกษาหารือถึงแผนการรับมือด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้สร้างความไม่คาดฝันให้กับพวกเขาอย่างมาก
พวกเขาคิดไม่ถึงว่า จะมีชายแปลกหน้าอยู่ในบ้านของพี่กู้เย้นจง
อันที่จริง หลักๆ เป็นเพราะว่าเย่เฉินใช้ปราณทิพย์ในการผนึกเส้นลมปราณของทั้งสองคน แต่ทางแพทย์นั้นสืบเสาะไม่พบการมีอยู่ของปราณทิพย์ ดังนั้นนายแพทย์จึงวินิจฉัยว่าทั้งสองคนกำลังมีอาการกล้ามเนื้ออ่อนแรง
เรื่องนี้ทำให้น้องรองและน้องสามตระกูลกู้ไม่เข้าใจเลย
เกิดอะไรขึ้น?
ทั้งๆ ที่เขาเป็นยอดฝีมือในหมู่ยอดฝีมือ แต่เมื่อมาถึงตระกูลกู้ก็ถูกเจ้าเด็กนั่นหิ้วปีกขึ้นมาเหมือนลูกไก่ ก่อนจะกลายเป็นกล้ามเนื้ออ่อนแอ?
เรื่องนี้มันเหลือเชื่อเกินไปหรือเปล่า?
หรือว่าเจ้าเด็กนั่นเป็นยอดฝีมือลับ?
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...