ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1445

ในขณะที่เซียวอี้เชียนประหลาดใจและตกใจอยู่นั้น เขาก็อดถอนหายใจไม่ได้ “จะว่าไปแล้ว เย่เฉินผู้นี้ช่างลึกลับจริงๆ วันนั้นเขาทำปากขมุบขมิบ จากนั้นผมก็รู้สึกสะลึมสะลือ...”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เซียวอี้เชียนก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงความเจ็บปวดที่เขาได้รับในจินหลิงในช่วงแรกๆ

เริ่มด้วยการถูกเย่เฉินทุบตี จากนั้นก็ถูกพรากความสามารถในการเป็นผู้ชาย แต่นี่ยังไม่ใช่สิ่งที่แย่ที่สุด!

สิ่งที่น่าสังเวชที่สุดคือเขาหลงเชื่อชายชราแซ่เว่ย หลังจากกินสิ่งที่ตระกูลเว่ยเรียกว่ายาวิเศษ ไม่เพียงแต่ฟื้นฟูพลังไม่ได้ แต่ยังเกือบเอาชีวิตไปทิ้งด้วย

สุดท้าย เขาก็รักษาอวัยวะสืบพันธุ์เอาไว้ได้ภายใต้การรักษาของเย่เฉิน

ในส่วนของวิธีการรักษาที่เย่เฉินใช้กับตนเอง ก็เป็นประวัติศาสตร์แห่งเลือดและน้ำตา

ปัสสาวะหนึ่งลิตรผสมกับยาหนึ่งลิตรในตอนนั้น ทำให้ตนเองยังมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “เฮ้อ ท่านทั้งสองไม่รู้หรอกว่า ตอนที่ผมอยู่ในจินหลิง คนแก่อย่างผมถูกเด็กหนุ่มอย่างเขาทำลาย!”

กู้เย้นเจิ้งกัดฟันพูดว่า “ถ้าว่ากันตามนี้ เจ้าเด็กคนนี้เป็นเพียงลูกเขยของตระกูลเล็กๆ ในจินหลิง แต่ทำไมเขาถึงไปคบหาสมาคมกับพี่ใหญ่ของผมได้? เรื่องนี้มันแปลกมาก!”

หลังจากที่พ่อแม่ของเย่เฉินถูกฆ่าตายในเย่นจิงไปหลายปี กู้เย้นเจิ้งก็ไม่มีภาพความทรงจำเกี่ยวกับพ่อของเย่เฉินเขาเลย ดังนั้นเขาจึงมองไม่เห็นตัวตนของเย่เฉิน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนอื่นในเมืองเล็กๆ อย่างเย่เฉิน ถึงสามารถมาอยู่กับพี่ใหญ่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังได้รับเชิญจากพี่ใหญ่มาที่บ้าน เพื่อรับประทานอาหารเย็นกับครอบครัวสามคนของเขาด้วย