ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1484
เย่เฉินพยักหน้า:"ได้สิ งั้นพวกเราเอาแบบนี้แล้วกัน ถ้าฉันแพ้ ฉันจะกินพัด ถ้านายแพ้ นายก็กินหยกลงไป"
"เชี่ย!"ขงเต๋อหลงกัดฟันพูดว่า:"ได้!กูแม่งไม่เชื่อหรอก! เอาแบบนี้แหละ! หยกของฉันขายได้ 24 ล้านหยวน ฉันมีบันทึกการทำธุรกรรมเป็นหลักฐาน พัดเห่ยๆของแกมีมูลค่าเท่าไหร่?"
เย่เฉินไม่รู้ว่าพัดลมนี้มีค่าแค่ไหน
แต่ว่า เขารู้ว่าภาพวาดของฉีไป๋ฉือ ได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา และราคาผลงานของเขาได้เพิ่มขึ้นเร็วกว่าราคาของหยกมาก
แม้ว่านี่จะเป็นเพียงพัด แต่ก็ไม่ใช่ภาพวาดมั่วๆ แต่เป็นภาพอวยพรวันเกิดที่วาดอย่างตั้งใจ
ภาพวาดยอดนิยมของฉีไป๋ฉือ"ภาพต้นสนสูงตระหง่าน" ได้รับการประมูลสูงสุดกว่า 4 พันล้านหยวน และยังคงเป็นราคาประมูลเมื่อ 10 ปีที่แล้ว หากเปิดประมูลตอนนี้อาจเกินแปดพันล้านหยวน
กู้เย้นจงไม่ใช่คนธรรมดาตั้งแต่แรก และสิ่งที่เขารวบรวม แม้ว่ามันจะเป็นแค่พัด ก็ต้องเป็นผลงานที่ดีที่สุดของ ฉีไป๋ฉือ
ในเมื่อเป็นงานที่ยอดเยี่ยม แค่พัด ก็ต้องใช้เงินหลายสิบล้าน บวกกับก้านพัดอันยอดเยี่ยมที่มีลวดลายสีทองที่สมบูรณ์แบบ ราคาต้องมากกว่า 24 ล้าน
ดังนั้น เย่เฉินจึงพูดว่า:"นายสามารถถามคนที่รู้วิธีวาดภาพ มาตัดสินว่าพัดตัวนี้มีมูลค่าเท่าไร"
"พัด?"ขงเต๋อหลงเบ้ปาก:นี่มันอะไรกัน วาดน่าเกลียดมาก!"
คนรอบข้างที่รู้สายนี้ อุทานทันที:"โอ้! นี้ดูเหมือนจะเป็นภาพวาดของฉีไป๋ซี! พัดอวยพรวันเกิด พัดนี้มีชื่อเสียงมาก!"
"ใช่!" มีคนคนตาม:"พัดนี้ ดูเหมือนว่าจะถูกประมูลที่คริสตีส์ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ถ้าจำไม่ผิด น่าจะถูกประมูลโดยประธานกู้แห่งตระกูลกู้ ในราคา 48.88 ล้าน!"
ขณะที่เขาพูด เขาเขย่าพัดในมือแล้ว พูดเย้ยหยัน:"โอ้ นี่เย่เฉิน ถ้าพัดของแกเป็นของจริง มันก็มีค่ามากกว่าหยกของฉันจริงๆ แต่ว่าถ้าของนายเป็นของปลอม มีราคาสัก3 พันก็สุดยอดแล้ว ทำไม? รีบกินสิ! "
เย่เฉินยิ้ม และถามว่า:"ทำไมนายถึงบอกว่ามันเป็นของปลอมล่ะ? นายเป็นผู้เชี่ยวชาญในการพิสูจน์เหรอ?
ขงเต๋อหลงชี้ไปที่ฝูงชนที่กำลังดูความตื่นเต้นรอบตัวเขา และพูดว่า:"สิ่งที่ทุกคนพูดเมื่อกี้ แกคงได้ยินมันเหมือนกันสินะ หรือนายอยากจะปากแข็งอีก?"
พูดไป ขงเต๋อหลงก็พูดด้วยความรังเกียจ:"พัดของจริง อาจจะอยู่ในมือของประธานกู้ของกู้ซื่อกรุ๊ป ไอยาจกอย่างแก จะสามารถเอาของสะสมจากประธานกู้ได้เหรอ?"
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"นายพูดถูกแล้ว ประธานกู้ให้พัดกับฉันมาจริงๆ เมื่อกี้ฉันได้ยินคนข้างๆ บอกว่า มันถูกประมูลในราคา 48.88 ล้านในปีนั้น มันแพงกว่าจี้หยกของนายสองเท่า ดังนั้นฉันจะไม่พูดไร้สาระกับนานอีก รีบกลืนสร้อยนั้นเร็วเข้า"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...