ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1552

เมื่อคิดอย่างรอบคอบแล้วโคบายา ชิอิจิโร่ก็รู้สึกผิดเล็กน้อยอยู่ในใจ

เพราะถ้าเป็นเช่นนี้ ก็เท่ากับขายผลงานของพ่อทั้งชีวิตไปเลย

มีชาวจีนโบราณท่านหนึ่งกล่าวไว้ว่า ทายาทผู้นั่งเอนหลังและชื่นชมความสำเร็จของตน แต่ไม่รู้จักความยากลำบากของรุ่นก่อนในการเริ่มต้นธุรกิจ แต่คำโบราณนี้กล่าวถึงคนที่เป็นลูกชายที่สุรุ่ยสุร่าย แม้ว่าโคบายา ชิอิจิโร่จะไม่มีความสามารถมากนัก แต่เขาก็ยังไม่ได้ถือว่าเป็นลูกชายที่สุรุ่ยสุร่ายคนหนึ่งเลย

หากเขาเป็นลูกชายที่สุรุ่ยสุร่าย เขาคงไม่มาประเทศจีนเพื่อเข้าร่วมงานมหกรรมการแพทย์แผนจีน ยิ่งไม่ถึงกับแอบโลภยาวิเศษของซือเทียนฉี

เขาหมกมุ่นอยู่กับการอยากจะได้สูตรของยาวิเศษ อันที่จริงก็เพียงแค่อยากจะฟื้นฟูบริษัทผลิตยาโคบายาและทำให้บริษัทผลิตยาโคบายาได้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลก

ในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้ายเขายังมีครอบครัวชั้นนำที่เจริญรุ่งเรือง

แต่ตอนนี้ บริษัทผลิตยาโคบายากำลังจะถูกทำลายอยู่ในมือของเขาในไม่ช้า

แม้ว่าโคบายา ชิอิจิโร่จะเศร้าโศกมาก แต่เมื่อคิดอย่างรอบคอบแล้ว เขาก็รู้สึกว่าเป็นแบบนี้มันก็อาจไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร

เพราะยังไง เขาก็รู้ดีว่าในตอนนี้ยากระเพาะจิ่วเสวียนโด่งดังขายดีแค่ไหน เมื่อพิจารณาจากฤทธิ์ยาอันทรงพลังของยากระเพาะจิ่วเสวียน มันจะกลายเป็นยาที่ขายดีที่สุดในโลกอย่างแน่นอนในอนาคต

และบริษัทผลิตยาโคบายา ถ้าไม่ถูกเย่เฉินรวมอยู่ในนั้น จะต้องตกต่ำอย่างแน่นอนในอนาคต

หากว่าหลังบริษัทผลิตยาโคบายาเปลี่ยนแปลงเจ้าของแล้ว พยายามอย่างเต็มที่ในการผลิตยากระเพาะจิ่วเสวียน จะทำให้เกิดความมั่งคั่งมหาศาลทั่วโลกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อถึงเวลานั้นหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ของตัวเอง ก็อาจจะได้รับเงินแบ่งมากขึ้น

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ โคบายา ชิอิจิโร่ก็รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น