ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1551
สนามบินจินหลิง
เครื่องบินที่เฉินจื๋อข่ายจัดเตรียมไว้ ได้มารออยู่ในโรงเก็บเครื่องบินมานานแล้ว
หงห้าพาโคบายา ชิอิจิโร่มาถึงแล้ว และกำลังรออยู่ในโรงเก็บเครื่องบินในเวลานี้
เว่ยเลี่ยงและพอลก็มาถึงก่อนเวลาเช่นกัน เพื่อรอการมาถึงของเย่เฉิน
เวลาเก้าโมงเช้า
ขบวนรถของเฉินจื๋อข่ายก็ขับเข้าไปที่โรงเก็บเครื่องบินทีละคัน
เฉินจื๋อข่ายลงจากรถทันที และเปิดประตูให้เย่เฉินเป็นการส่วนตัว
หลังจากที่เย่เฉินลงจากรถ ทุกคนต่างก็เดินเข้ามาทักทายเขา
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นกันตอบรับ และพูดกับผู้คนว่า “ทุกคนมาถึงที่นี่กันหมดหรือยัง? ถ้ามาพร้อมหมดแล้ว ก็ขึ้นเครื่องบินกันเถอะ”
เฉินจื๋อข่ายนับ และพูดกับเย่เฉินด้วยความเคารพว่า “คุณเย่ มาพร้อมกันหมดแล้ว”
“โอเค ออกเดินทางกันเถอะ!”
นอกจากเฉินจื๋อข่ายแล้ว คนที่ออกเดินทางไปกับเย่เฉินยังมี หงห้า เว่ยเลี่ยง พอล และโคบายา ชิอิจิโร่ แล้วยังมีอีกสิบสองคน เป็นผู้ที่อยู่ภายใต้ บัญชาของหงห้าและเฉินจื๋อข่าย
หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็พูดอีกครั้งว่า “อีกอย่าง น้องชายของคุณหายตัวไปแล้วในตอนนี้ และคุณเป็นทายาทคนเดียวของมรดกของพ่อคุณ หากสมาชิกในครอบครัวของคุณไม่เห็นด้วยกับคุณ งั้นก็ไล่พวกเขาทั้งหมดออกจากบริษัทผลิตยาโคบายา และปล่อยให้พวกเขาดูแลตัวเองไป!”
โคบายา ชิอิจิโร่พูดด้วยความไม่แน่ใจเล็กน้อยว่า “คุณเย่ บอกคุณตรงๆ เลย ในคณะกรรมการของบริษัทผลิตยาโคบายามีแต่เหล่ารุ่นลุงและผู้ใหญ่ในครอบครัวของผม แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีหุ้นส่วนที่แท้จริง แต่พวกเขาทั้งหมดมีหุ้นบางส่วน และรับเงินปันผลเป็นจำนวนมากจากบริษัทผลิตยาโคบายาในทุกปี และทุกคนต่างก็ดำรงตำแหน่งสำคัญอยู่ที่บริษัทผลิตยาโคบายา ถ้าคนกลุ่มนี้ต่อต้านผมแล้วก็ การจัดการมันก็คงไม่ง่ายเลยจริงๆ ........”
เย่เฉินพูดอย่างเฉยเมยวา “ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ปัญหาเลย เมื่อถึงเวลาผมจะให้พวกเขาสองทางเลือก อย่างแรก คือให้ความร่วมมืออย่างซื่อสัตย์ ตราบใดที่พวกเขาเชื่อฟัง เงินปันผลที่ควรให้กับพวกเขาก็จะยังคงแบ่งให้เหมือนเดิม แต่หากว่าพวกเขาไม่ชอบไม้อ่อนแต่ชอบไม้แข็ง งั้นก็มีเพียงทางเลือกที่สองแล้ว เมื่อถึงเวลานั้นก็จะไม่เหลือใคร ออกไปทั้งหมด และถึงจะไม่มีใครโลกก็ยังหมุนได้เหมือนเดิม ตำแหน่งสำคัญเหล่านี้สามารถสร้างชุดทีมผู้บริหารขึ้นมาใหม่ได้”
ในขณะที่พูด เย่เฉินก็ชี้ไปที่เว่ยเลี่ยง และพูดกับโคบายา ชิอิจิโร่ว่า “หากไม่ได้จริงๆ ผมก็จะแยกทีมผู้บริหารของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนออกมาบางส่วน และรับช่วงต่อการจัดการของบริษัทผลิตยาโคบายา ถึงเวลานั้นคุณก็อยู่ในญี่ปุ่นและสนุกไปกับชีวิตที่มีความสุขไปก็พอแล้ว อย่างอื่นคุณไม่ต้องไปกังวลเลย”
โคบายา ชิอิจิโร่รู้ดีแก่ใจว่า หลังจากที่ตัวเองโอนหุ้นเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ให้กับเย่เฉินได้สำเร็จ บริษัทผลิตยาโคบายาก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวเองอีกแล้ว
สิ่งที่ตัวเองสามารถทำได้ก็คือ รับเงินปันผลที่เย่เฉินมอบให้อย่างเชื่อฟัง และใช้ชีวิตสุขสันต์ในแบบคนรวยทั่วไป
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...