ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1550
เย่เฉินตื่นแต่เช้าตรู่ ในวันรุ่งขึ้น
อันที่จริง ในคืนนี้เขานอนไม่ค่อยหลับเลย
ไม่รู้ว่าทำไม ตราบใดที่หลับตาลง เขาก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงอิโตะ นานาโกะ
ในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ มีผู้หญิงจำนวนมากตามรอบตัวของเย่เฉิน
ไม่ว่าจะเป็นซ่งหวั่นถิง ฉินเอ้าเสวี่ยน หรือเฉินเสี่ยวจาว หลี่เสี่ยวเฟินและกู้ชิวอี๋ แม้ว่าผู้หญิงเหล่านี้จะทำให้เขารู้สึกหวั่นไหวบ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีใครทำให้เขารู้สึกทุกข์ใจ เหมือนกับอิโตะ นานาโกะเลย
หลังจากที่กู้ชิวอี๋รอตัวเองมาเป็นเวลานานหลายปี และตามหาตัวเองเป็นเวลานานหลายปี เย่เฉินรู้สึกผิดอยู่ในใจของเขาจริงๆ แต่ว่า ยังไงกู้ชิวอี๋ก็เกิดอยู่ในตระกูลใหญ่ และได้รับความรักจากพ่อแม่ของเธออย่างมาก
เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ เธอก็กลายเป็นดาราดังระดับนานาชาติ และเป็นที่รักใคร่ของผู้คนมากมายนับไม่ถ้วน
ถึงแม้จะไม่มีตัวเองอยู่ ชีวิตของเธอก็ยังคงงดงามมาก สมบูรณ์แบบมาก และมีความสุขมาก
แต่อิโตะ นานาโกะนั้นไม่เหมือนกัน
แม้ว่าเธอก็จะเกิดอยู่ในตระกูลที่ร่ำรวยเช่นกัน และก็เป็นที่รักของคนในครอบครัว แต่เธอก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส จากการต่อสู้กับฉินเอ้าเสวี่ยนในครั้งนั้น
ความทุกข์ทรมานจากอาการบาดเจ็บรุนแรง การถูกทำร้ายทางร่างกายและจิตใจเป็นสองเท่า จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เด็กสาวธรรมดาคนหนึ่งจะประสบมาตลอดชีวิต
อีกอย่าง เย่เฉินก็สามารถจินตนาการได้ว่า แม้ว่าตอนนี้เธอจะพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่เธอก็ต้องถูกทรมานด้วยอาการบาดเจ็บอยู่ตลอดเวลา ความรู้สึกแบบนี้มันจะต้องเจ็บปวดมากนัก
และเธอ เดิมทีสามารถไม่เข้าร่วมการต่อสู้ในครั้งนี้ได้
แต่อย่างไรก็ตาม เธอทำทุกอย่าง เพื่อที่จะให้ตัวเองชื่นชม
แม้กระทั่ง ในการต่อสู้กับฉินเอ้าเสวี่ยนในครั้งล่าสุด เธอก็ยังรอโอกาสที่จะชนะด้วยการท่าเดียว เพื่อที่จะให้ตัวเองสนใจเธอ แม้ว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บก็ยอม
เย่เฉินพยักหน้า และขึ้นรถคันเดียวกันกับเฉินจื๋อข่าย
ทันทีที่เขาขึ้นรถ เฉินจื๋อข่ายก็พูดกับเย่เฉินทันทีว่า “คุณชาย พอล และเว่ยเลี่ยงพวกเขาทั้งหมดไปกันเอง หงห้าก็พาตัวโคบายา ชิอิจิโร่เดินทางไปจากคอกเลี้ยงสุนัข พวกเราแค่ไปพบกับพวกเขาอยู่ที่สนามบินเท่านั้น เครื่องบินและลูกเรือบุคลากรพร้อมแล้ว และรอให้คนมาครบแล้วก็สามารถออกเดินทางได้ตลอดเวลา!”
เย่เฉินกล่าวว่าอืม ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวและการบินพลเรือนทั่วไป ก็คือเวลาค่อนข้างอิสระ ตราบใดที่ยื่นขอเส้นทางการบินในวันนี้แล้ว งั้นในทางทฤษฎีคุณสามารถออกเดินทางได้ตลอดเวลา ถึงเร็วกว่าก็สามารถบินได้เร็วกว่า ถึงช้าไปก็สามารถบินได้ช้าขึ้น
จิตใต้สำนึกของเขาในตอนนี้มีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น นั่นก็คือไปโตเกียวเพื่อทำงานให้เสร็จสิ้นโดยเร็ว แล้วรีบไปที่เกียวโต
ไม่รู้ว่าทำไม อิโตะ นานาโกะได้กลายเป็นคำสาปอยู่ในหัวใจของเขา มักจะโผล่ออกมาอย่างต่อเนื่อง และส่งผลต่ออารมณ์ของเขาอยู่ตลอดเวลา
เขารู้สึกว่า นี่อาจเป็นเพราะตัวเองรู้สึกเห็นใจเล็กน้อยสำหรับประสบการณ์ของอิโตะ นานาโกะ และถ้าตัวเองรักษาเธอได้ ปีศาจตัวนี้ที่อยู่ในหัวใจของเขาก็จะถูกกำจัดโดยธรรมชาติ
ดังนั้น เขาก็รู้สึกรีบร้อนและถามเฉินจื๋อข่ายอย่างไม่อดทนเล็กน้อยว่า “เอาล่ะ เวลาไม่รอคน รีบออกเดินทางกันเถอะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...