ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1569
พูดอย่างเป็นกลาง ในฐานะประเทศที่พัฒนาแล้ว ญี่ปุ่นประสบความสำเร็จอย่างมากในหลายสาขา
อย่างไรก็ตาม ในด้านของยา นอกจากยาตะวันตกแล้ว ยาที่เหลือเกือบทั้งหมดคัดลอกมาจากยาจีน
ในนั้น บริษัทผลิตยาโคบายา บริษัทผลิตยาโอตะรวมทั้งบริษัทผลิตยาไทโฮต่างก็เป็นโมเดลทั้งหมด พวกเขาไม่เพียงมองหาใบสั่งยาจากยาจีนคลาสสิกเท่านั้น แต่ยังแบล็คเมล์ยาจีนทุกแห่ง
ตัวอย่างเช่นบริษัทผลิตยาไทโฮเคยเปิดตัวเม็ดยาลดความอ้วนแบบจีน และชื่อที่พวกเขาตั้งให้กับเม็ดนี้จริงๆ แล้วคือเปี่ยนเชวี่ย แพทย์อัจฉริยะชาวจีนโบราณ
นี่แสดงให้เห็นว่า บริษัทยาของญี่ปุ่นไม่มีความสำเร็จที่แท้จริงในยาจีน และแทบจะพึ่งพาการลอกเลียนแบบ และขโมยมา
นี่เป็นเหตุผลพื้นฐานที่ทำให้เย่เฉิน เลิกจ้างแผนก R&D ของพวกเขา
ตนมีใบสั่งยาวิเศษมากมายใน "ตำราเก้าเสวียนเทียน" จะใช้แผนก R&D ของบริษัทผลิตยาโคบายาอีกทำไมกัน?
หลังจากที่โคบายา ซินคะวะ ถูกเย่เฉินเยาะเย้ย เขาก็รู้สึกร้อนที่แก้ม
สถานการณ์ของบริษัทผลิตยาโคบายาเป็นยังไง โคบายา ซินคะวะรู้ดีสุดๆ
เป็นอย่างที่เย่เฉินพูดจริงๆ ใบสั่งยาทั้งหมดของบริษัทผลิตยาโคบายานั้น มาจากหนังสือทางการแพทย์จีนโบราณ
ดังนั้นเขาจึงรู้สึกหน้าแดงในขณะนี้ แต่เขาไม่รู้ว่าจะตอบโต้คำพูดของเย่เฉินได้อย่างไร
เย่เฉินมองไปที่โคบายา ซินคะวะ และพูดอย่างเย็นชาว่า:"บุคลากร R&D อย่างคุณที่สามารถลอกเลียนแบบได้นั้นไม่มีค่าสำหรับฉัน ดังนั้น ฉันขอประกาศว่าตั้งแต่นี้ไป แผนก R&D ของบริษัทผลิตยาโคบายาจะถูกยุบทันที และ ทุกคนจะถูกไล่ออกโดยสิ้นเชิง ไม่เหลือสักคน!"
"อะไรนะ?!"
แม้ว่ารายได้ก่อนหน้านี้ของเขาจะไม่ต่ำ แต่แรงกดดันของเขาก็ไม่น้อยเลย
เดิมทีราคาบ้านของโตเกียวสูงที่สุดในเอเชีย ในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา ตอนที่บริษัทผลิตยาโคบายากำลังเฟื่องฟู เขาซื้ออพาร์ตเมนต์ขนาดใหญ่ในเขตเมือง และชำระคืนเงินกู้ธนาคารทุกเดือน ซึ่งมากกว่า 200,000 หยวน
นอกจากนี้ เขามีลูกชายสองคนและลูกสาวที่เพิ่งเกิดใหม่
รวมทั้งภรรยาของเขา ซึ่งเป็นครอบครัวที่มีสมาชิก 5 คนยังต้องพึ่งพารายได้ของเขาเพียงลำพังอีกด้วย
เดิมที รายได้ของเขาจากบริษัทผลิตยาโคบายานั้นสูงมาก เกือบ 700,000 หยวนต่อเดือน ดังนั้นชีวิตก่อนหน้านี้ของเขาจึงสบายมาก ภรรยาและลูก ๆ ของเขาสามารถใช้ชีวิตแบบชนชั้นสูงได้ และการบริโภคประจำวันก็ฟุ่มเฟือยมากเช่นกัน
แต่ว่า หากจู่ๆ เขาตกงานตอนนี้ ครอบครัวของเขาจะขาดดุลทางการเงินมหาศาลทันที โดยจะมีช่องว่างอย่างน้อย 500,000 หยวนต่อเดือน หากไม่สามารถหางานที่มีเงินเกิน 500,000 หยวนได้ ในไม่ช้าครอบครัวก็จะจบทันที
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...