ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1568
เย่เฉินเห็นว่าทานากะโคอิจิค่อนข้างได้เรื่อง สีหน้าของเย่เฉินก็ผ่อนลงเล็กน้อย และพูดว่า:"ทานากะ ขอข้อมูลติดต่อไว้หน่อย ต่อไปฉันอาจจะมีเรื่องต้องหาคุณ"
ทานากะโคอิจิหยิบนามบัตรออกมาทันทีแล้วยื่นให้เย่เฉินด้วยความเคารพ: "คุณเย่ นี่คือนามบัตรของผม โปรดรับมันไว้"
เย่เฉินพยักหน้ารับนามบัตรจากเขาแล้วใส่ลงในกระเป๋า
ทานากะโคอิจิโค้งคำนับให้เย่เฉินเล็กน้อย และพูดว่า "คุณเย่ งั้นผมไปก่อนนะครับ"
หลังจากนั้นก็ออกจากห้องประชุม
ผู้คุ้มกันสองคนของนางาฮิโกะ อิโตะได้แต่วิ่งเหมือนฮีโร่ที่แขนหักและกุมแขนที่หักไว้
ทันใดนั้นในห้องประชุมก็ตกอยู่ในความเงียบงัน
ทุกคนมองไปที่เย่เฉินและโคบายา ชิอิจิโร่ด้วยความกังวล และไม่รู้ว่าต่อไป จะมีชะตากรรมอะไรรอพวกเขาอยู่
ทันใดนั้นโคบายา ชิอิจิโร่กระแอมในลำคอ และพูดว่า:"ฉันบอกพวกคุณ ในฐานะทายาทตามกฎหมายของบริษัทผลิตยาโคบายา ฉันมีอำนาจในการตัดสินใจ100%ของบริษัทผลิตยาโคบายา และข้อตกลงการโอนหุ้นที่ฉันลงนามมีผลทางกฎหมาย 100% บริษัทผลิตยาโคบายาในตอนนี้ เป็น บริษัทย่อยของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน ถ้าพวกคุณยังอยากทำเงินที่นี่เพื่อเลี้ยงดูครอบครัว!"
ในเวลานี้ มีคนตั้งคำถามว่า:"ก่อนที่ประธานคนเก่าจะมอบส่วนแบ่ง 30% ให้กับผู้บริหารตระกูลอย่างพวกเรา ตอนนี้นายให้ 90% ของหุ้นแก่ผู้อื่นแล้ว ผลประโยชน์ของเราจะได้รับการคุ้มครองอย่างไร? !"
โคบายา ชิอิจิโร่พูดอย่างเย็นชา:"ในอนาคตพวกคุณสามารถรับ 3% ของรายได้จากส่วนแบ่ง 10% ของฉัน ฉันรับรองได้!"
"สามสิบเปอร์เซ็นต์กลายเป็นสามเปอร์เซ็นต์? !"
เย่เฉินยิ้มถามเขาว่า:"เพื่อนคนนี้ คุณรับผิดชอบอะไรในบริษัทผลิตยาโคบายา?"
ชายคนนั้นพูดอย่างภาคภูมิใจ: "ฉันรับผิดชอบ R&D! ฉันเป็นหัวหน้าแผนก R&D! ฉันกับคุณโคบายา ชิจิโร่เป็นคนทำยากระเพาะเสี่ยวหลินออกมาด้วยกัน! ถ้าไม่มีฉัน การวิจัยและพัฒนาทั้งหมดของบริษัทผลิตยาโคบายาจะถูกระงับ!"
มีคนย้ำ:"ใช่! ถ้าโคบายา ซินคะวะ ออกจากบริษัทผลิตยาโคบายา แล้วทั้งบริษัทผลิตยาโคบายาจะสูญเสียความสามารถในการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ไปโดยสิ้นเชิง!"
เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม:"โอ้ ดีจริงๆ ระหว่างทางที่มาฉันก็คิดอยู่ หลังจากการควบรวมกิจการของบริษัทผลิตยาโคบายา เราต้องปฏิรูปบริษัทผลิตยาโคบายาอย่างมาก แผนกแรกที่จะถูกลดคือแผนก R&D! เพราะ แผนก R&D ของบริษัทผลิตยาโคบายานั้น ไร้ค่ามากในสายตาของฉัน มันเป็นขยะ!"
โคบายา ซินคะวะตะโกนอย่างโกรธเคือง:"ฉันเป็นนักศึกษาระดับปริญญาเอกของมหาวิทยาลัยโตเกียวที่จบเอกด้านชีวเภสัชศาสตร์ หนึ่งในผู้เชี่ยวชาญด้านเภสัชกรรมชั้นนำของญี่ปุ่น แผนกที่ฉันเป็นผู้นำนั้น แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาบริษัทยาของญี่ปุ่น คุณกล้าบอกว่าฉันเป็นขยะ ?!"
เย่เฉินพูดอย่างดูถูก:"ยากระเพาะเสี่ยวหลินที่คุณพัฒนาขึ้น อย่างน้อย 80% ของใบสั่งยาถูกลอกเลียนแบบจากใบสั่งยาจีนโบราณ และอีก 20% ที่เหลือเป็นการปรับปรุงเล็กน้อยของคุณเอง เห็นได้ชัดว่าเป็นการลอกเลียนแบบ ยังจะบอกว่าพัฒนาขึ้นเอง ด่าพวกคุณว่าขยะก็คือการลบหลู่คำว่าขยะ!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...