ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1567
"ไม่มีการคืนเงิน? ! "
เมื่อนางาฮิโกะ อิโตะ ได้ยินเช่นนี้ ผมเสยอันแวววาวของเขาก็แทบจะระเบิด
เขากุมหน้าอกแล้วชี้ไปที่เย่เฉิน และด่าว่า:"ไอ้แซ่เย่ คุณเอาแต่พูดว่าจะปฏิบัติตามกฎหมาย นี่คือวิธีที่คุณปฏิบัติงั้นเหรอ? ฉันโอนเข้าบัญชีของบริษัทผลิตยาโคบายาเป็นเงิน 4.5 พันล้านดอลลาร์ แบ่งหุ้นให้ฉัน ไม่ให้หุ้นส่วนก็คืนเงินฉัน หรือคุณอยากจะหลอกเงินฉัน ไม่ให้ฉันเหรอ?"
เย่เฉินพยักหน้าและพูดนิ่งๆว่า:"ใช่ ฉันอยากเงินของคุณ เงินเข้ากระเป๋าของฉัน และทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับฉัน คุณให้ฉันเอาออกมาคืนให้คุณ ฉันก็ต้องเอาออกมาคืนเหรอ?ฉันเย่เฉินไม่เอาหน้ารึไง?"
"คุณ คุณ......"
นางาฮิโกะ อิโตะ รู้สึกเจ็บปวดใจมาก
เขาไม่เคยเห็นคนที่หน้าด้านแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต
ดังนั้น เขากัดฟันด่าว่า:"ฉันไม่เชื่อหรอก เงินจำนวนมหาศาลสี่สิบห้าพันล้านดอลลาร์ คุณคิดว่าคุณจะกลืนกินไหวเหรอ?"
เย่เฉินพยักหน้าและยิ้มพูดว่า:"ฉันกลืนกินเข้าไปแล้วไม่ใช่หรือ? และคุณเป็นคนป้อนฉันเองด้วย"
นางาฮิโกะ อิโตะแทบจะสำลักเป็นเลือด
ทันใดนั้นเย่เฉินพูดกับเฉินจื๋อข่ายว่า:"เหล่าเฉิน เชิญคุณอิโตะออกไป"
เฉินจื๋อข่ายพยักหน้า และพาคนของเขาสองสามคนไปหานางาฮิโกะ อิโตะทันทีและพูดนิ่งๆว่า:"คุณอิโตะ เชิญคุณไปเองดีกว่า อย่าบังคับให้ผมลงมือ มิฉะนั้นร่างกายแบบคุณ เดี๋ยวถ้านอนออกไปล่ะก็ คงจะลุกไม่ได้สัก3-5เดือน"
"แก…..แกกล้าขู่ฉันเหรอ? ! "
ในความเห็นของเขา นางาฮิโกะ อิโตะและแม่สามีของเขาหม่าหลัน ไม่ได้แตกต่างกันมากนัก พวกเขาทั้งคู่ต่างเป็นคนที่ยอมเสียสละความสุขของลูกสาว และแสวงหาผลประโยชน์เพื่อตนเอง
ดังนั้น โดยธรรมชาติแล้วเขาไม่มีความประทับใจที่ดีต่อนางาฮิโกะ อิโตะ เรื่องมูลค่า 4.5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐฯ นี้ ให้เขาลองลำบากบ้างหน่อยก็ดี
ตอนนี้ทานากะโคอิจิมาหาเย่เฉิน และพูดด้วยความเคารพ:"คุณเย่ เรื่องนี้ขอโทษจริงๆด้วยนะครับ ไม่นึกเลยว่าตอนนี้คุณคือหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทผลิตยาโคบายา ถ้าวันนี้มีอะไรที่ทำไม่ดี โปรดให้อภัยกันด้วยครับ….."
ในฐานะบุคคลที่ได้เห็นความแข็งแกร่งของเย่เฉิน ทานากะโคอิจิมีความเกรงกลัวต่อเย่เฉินอย่างมาก
กำจัดยามาโมโตะ คาซึกิด้วยฝ่ามือเดียว และทำให้ผู้คุ้มกันของนางาฮิโกะ อิโตะสูญเสียประสิทธิภาพในการต่อสู้ คนแบบนี้ ในสายตาของทานากะโคอิจินั้น ทรงพลังอย่างไม่น่าเชื่ออยู่แล้ว
ดังนั้น แม้ว่าตอนนี้จะอยู่ในญี่ปุ่น และแม้ว่าตระกูลอิโตะจะมีอิทธิพลอย่างเต็มที่ในญี่ปุ่น แต่ทานากะโคอิจิยังคงรู้สึกว่า ตระกูลอิโตะไม่ควรยั่วยุเย่เฉินเลย มิฉะนั้น จะไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับทั้งตระกูลอิโตะ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...