ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1601
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินถูกรายล้อมไปด้วยบอดี้การ์ดมากมาย ภายในใจของซูจือหยูก็สรุปได้แล้ว วันนี้เขาเคราะห์ร้ายยากที่จะหนีรอดไปได้
แต่ทว่า เธอกลับไม่มีความเห็นอกเห็นใจต่อเย่เฉิน
เพราะเธอไม่เห็นสาเหตุของเรื่องราวทั้งหมด เห็นเพียงเย่เฉินไล่ตามชายคนหนึ่งโดยไม่คำนึงถึงความปลอดภัยจนทำให้ชายคนนั้นถูกรถชน ต่อจากนั้นก็ถูกรถทับแขนทั้งสองข้างหัก
เพียงแค่นั้น ก็มีการกระทำโหดร้ายที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดแล้ว คาดไม่ถึงเย่เฉินไม่รู้จักวางมืออย่างพอดี ยังจะต่อสู้กับคุณชายของตระกูลทากาฮาชิขึ้นมา สมองมีปัญหาชัดๆ
ในเวลานี้ ทากาฮาชิ เอคิจิเห็นว่าเสียเวลานานมากแล้ว ความอดทนก็หมดลงแล้ว เขาสั่งลูกน้องทันทีว่า: “ตีเดี๋ยวนี้! ตีจนเหลือเพียงลมหายใจเฮือกสุดท้าย แล้วโยนลงไปถังขยะ พร้อมกับชายที่อยู่ใต้เท้าฉันคนนี้!”
บอดี้การ์ดสิบกว่าคนรายล้อมรอบตัวของเย่เฉินเป็นเวลานาน ก็รอคำพูดนี้อยู่
ด้วยคำสั่งของทากาฮาชิ เอคิจิ พวกเขาก็พุ่งไปทางเย่เฉินอย่างรวดเร็ว ทุกคนก็เดินหน้าอย่างเต็มกำลัง กลัวที่จะเป็นคนตามอยู่ข้างหลัง
เนื่องจาก เย่เฉินมีเพียงแค่คนเดียว อยู่ในสายตาของพวกเขา นี่เป็นมาตรฐานคนน้อยไม่พอที่จะแบ่งกันสู้ ทุกคนต่างก็เป็นยอดฝีมือ ถ้าใครช้าไปเล็กน้อย หมอนี่อาจจะล้มลงแล้วก็ได้
ถ้าเป็นแบบนั้น คนที่ตามอยู่ข้างหลัง ก็ไม่มีโอกาสแสดงความแข็งแกร่งของตัวเอง ต่อหน้าคุณชายแล้ว!
เมื่อทากาฮาชิ เอคิจิเห็นคนมากมายรายล้อมเย่เฉินไว้ และขยับวงที่ล้อมรอบอยู่เล็กลงทันที มุมปากก็เยาะเย้ยถากถางเล็กน้อย
“แค่คนจีนคนหนึ่ง กล้าที่จะต่อกรกับฉันทากาฮาชิ เอคิจิบนถนนในตัวเมืองประเทศญี่ปุ่น นี่มันรนหาที่ตายไม่ใช่เหรอ?”
“เพียงแต่น่าเสียดาย ฉันในฐานะคุณชายของตระกูลทากาฮาชิ ไม่สะดวกลงมือต่อหน้าผู้คนมากมายด้วยตัวเอง ไม่อย่างนั้น ฉันจะลงมือจัดการแกด้วยตัวเอง!”
ทากาฮาชิ เอคิจิคาดหวังว่าจะได้เห็นท่าทางของเย่เฉินดิ้นรนเฮือกสุดท้ายในทันที แต่กลับคาดไม่ถึงว่า บอดี้การ์ดยอดฝีมือสิบกว่าคนที่รายล้อมกลายเป็นวงล้อมนั้น ทันใดนั้นมีเสียงกรีดร้องด้วยความกลัวและความเจ็บปวดก็ดังขึ้นมาหลายเสียง!
ต่อจากนั้น หลายคนที่รายล้อมอยู่นอกวงก็กระเด็นออกมาอย่างต่อเนื่อง!
“อ๊ากกกก!”
“เจ็บ!”
หลังจากที่พูดจบ ก็ล้มนอนคว่ำหน้ากับบนพื้นอย่างหนักอีกครั้งด้วยเสียงผลัวะ และหมดสติไปอย่างสมบูรณ์แล้ว!
ทากาฮาชิ เอคิจิรู้สึกว่าเหมือนราวกับว่าสมองได้รับพลังไฟฟ้าแรงดันสูงในทันที!
เกิดอะไรขึ้น?!
บอดี้การ์ดเหล่านี้ของตัวเอง ก็เป็นยอดฝีมือชั้นสูง! ถึงขนาดเป็นยอดฝีมือของในยอดฝีมือ!
ทำไมอยู่ตรงหน้าหมอนั่น ก็เหมือนราวกับเศษสวะ ถูกอีกฝ่ายจัดการจนลงล้มกับพื้นได้อย่างง่ายดาย?!
ตอนที่เขายังไม่เข้าใจสถานการณ์ คนอื่นๆอีกหลายคน ก็ถูกเย่เฉินทยอยซัดจนพินาศ!
คนเหล่านี้ที่เรียกว่ายอดฝีมือ ทยอยล้มลงกับพื้นทีละคนอย่างต่อเนื่อง ก็เหมือนราวกับว่าหมุดที่โดนลูกโบว์ลิงตีกระเด็น และล้มลงเต็มพื้นอย่างรวดเร็ว!
ทันใดนั้น ในเหตุการณ์นอกเหนือจากเย่เฉินแล้ว ก็เหลือเพียงทากาฮาชิ เอคิจิยืนอยู่ที่เดิมเพียงคนเดียว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...