ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1652

ในเวลานี้

หลังจากที่ฟูจิบายาชิ มาสะและศิษย์น้องรองรีบเก็บข้าวของสำคัญบางอย่างอย่างรวดเร็ว พวกเขาก็ขึ้นลิฟต์ไปที่ล็อบบี้ของโรงแรม

พวกเขาไม่มีเวลาแม้แต่จะเช็คเอาท์ แค่คิดว่าจะรีบขึ้นรถและกลับไปโตเกียวอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาออกไปข้างนอก กลับพบว่ารถของพวกเขาไม่ได้รออยู่ที่นี่เลย

ฟูจิบายาชิ มาสะด่าไปคำหนึ่ง “แม่งเอ๊ย เจ้าสามไอ้สารเลวคนนี้ มัวแต่ทำอะไรอยู่ว่ะ? โทรหาเขาสิ!”

ศิษย์น้องรองรีบหยิบมือถือออกมาทันที โทรออก และเริ่มด่าว่า “เจ้าสาม คุณทำอะไรอยู่? ทำไมยังไม่ออกมาอีก!”

ตามคำร้องขอของเย่เฉิน เจ้าสามก็เอ่ยปากกล่าวว่า “ศิษย์พี่รอง มียางรถเส้นหนึ่งยางแบน ผมสงสัยว่ามีรอยรั่วอยู่ที่ไหนสักที่ ผมกำลังวิ่งจ๊อกกิ้งลมอยู่ และผมกำลังจะเปลี่ยนยางอะไหล่อยู่ หรือว่าคุณลงมาช่วยผมสักหน่อย?!”

“แม่งเอ๊ย!” ศิษย์น้องรองพูดกับฟูจิบายาชิ มาสะว่า “ศิษย์พี่ มียางเส้นหนึ่งอาจจะถูกเจาะ ผมไปช่วยเขาเปลี่ยนยางสักหน่อย”

ฟูจิบายาชิ มาสะพยักหน้า และเตือนว่า “พวกคุณสองคนเร่งมือเข้าหน่อย!”

ในโรงรถใต้ดิน

เจ้าสามที่ถูกมีดคุไนของเย่เฉินจี้ที่คอของเขาอยู่ เอ่ยปากอ้อนวอนขอร้องว่า “พี่ชาย ผมได้ทำตามคำสั่งของคุณและโทรศัพท์แล้ว คุณจะปล่อยชีวิตผมได้ไหม........”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “คุณทำได้ดีมาก ผมก็จะปล่อยให้คุณทุกข์น้อยลง!”

หลังจากพูดจบ ไม่รอให้เขาตอบสนองกลับมา เย่เฉินก็ออกแรงที่มือของเขา!

ได้ยินเพียงแค่เสียงคลิก คอของชายคนนั้นก็ถูกบีบให้หักในทันที และคนทั้งคนก็หมดสติไปในขณะนั้น และก็กลายเป็นศพไปเลย

หลังจากนั้น เย่เฉินก็ไม่รีรอเลย และขยับร่างของเขาไปด้านข้างรถทันที โดยหันหลังให้ด้านหน้ารถ ราวกับว่าเขากำลังตรวจสอบช่วงหลังอยู่