ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1656
หลังเจ็ดโมงเช้า ผู้สื่อข่าวก็จะต้องรายงานเรื่องนี้เป็นวงกว้างอย่างแน่นอน
ถึงเวลานั้น ก็จะแพร่หลายไปทั่วญี่ปุ่นอย่างแน่นอน
ถ้าตัวเองช่วยชีวิตของคนออกมาไม่ได้ ภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง ข่าวนี้ก็จะกระจายไปทั่วทั้งโลกอย่างแน่นอน
ถึงเวลานั้น เรื่องนี้ก็จะไม่ใช่แค่เรื่องอื้อฉาวของกรมตำรวจนครบาลโตเกียวเท่านั้น แม้กระทั่งยังเป็นเรื่องอื้อฉาวของทั้งญี่ปุ่นอีกด้วย!
ถ้าความมั่นคงของญี่ปุ่นย่ำแย่ขนาดนี้ ฆาตกรโหดเหี้ยมขนาดนี้ และแข็งแกร่งขนาดนี้ ต่อไปจะมีผู้ยิ่งใหญ่คนไหนกล้ามาที่โตเกียวอีกไหม?
ไม่ใช่แค่คนรวย และผู้ประกอบการที่ไม่กล้ามา แต่นักการเมืองจากทั่วทุกมุมโลกก็ไม่กล้าที่จะมา
แต่โตเกียวเป็นเมืองหลวงของญี่ปุ่น! หากเรื่องอื้อฉาวนี้ถูกแพร่กระจายไปทั่วโลก จะทำให้ทั้งญี่ปุ่นตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกทางการทูตอย่างแน่นอน!
ดังนั้น เขาจึงรีบถามลูกน้องทันทีว่า “ผลชันสูตรอย่างละเอียดออกมาแล้วหรือยัง?”
หัวหน้าแพทย์นิติเวชที่รับผิดชอบการชันสูตรศพ รีบมารายงานต่อผู้กำกับใหญ่ของกรมตำรวจนครบาลโตเกียว และซูโสว่เต้าทันทีว่า “หลังจากผ่านการชันสูตรศพของพวกเรา พบว่าผู้ติดตามของตระกูลซูมากกว่าสิบคนเสียชีวิตจากการถูกวางยาพิษล้วนแต่ได้รับก๊าซพิษซารินโดยไม่มีข้อยกเว้น และเราก็พบอีกว่า พวกเขาทั้งหมดเสียชีวิตจากก๊าซพิษซารินเหลว”
ซูโสว่เต้าขมวดคิ้ว “ก๊าซซารินเหลว คุณหมายความว่าอย่างไร? ”
แพทย์นิติเวชอธิบายอย่างเร่งรีบว่า “ก๊าซซารินเป็นของเหลวน้ำมันชนิดหนึ่งที่ไม่มีกลิ่น ภายใต้อุณหภูมิปกติ เหมือนกับกลีเซอรีนมาก เมื่อใช้ในสงคราม มันจะระเบิดเป็นละอองพื้นที่ขนาดใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นการหายใจหรือทางผิวหนังสัมผัสโดนก็จะทำให้เกิดพิษได้”
“แต่ฆาตกรในครั้งนี้ ไม่ต้องการให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่อย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงใช้พาหะที่คล้ายกับเข็มฉีดยาฉีดก๊าซซารินเหลว ประมาณ30 มก. และฉายไปที่เหยื่อในระยะหนึ่ง ทำให้เหยื่อต้องทนทุกข์ตายเพราะพิษ”
ผู้กำกับใหญ่รีบถามกลับว่า “งั้นก็คือว่า ดาวกระจายดอกนั้นไม่ได้ถูกใช้งานจริงๆ งั้นเหรอ? ”
“ใช่!”
ผู้กำกับใหญ่อดไม่ได้ที่จะถามซูโสว่เต้าว่า “คุณซู คุณว่าผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ จะเป็นศัตรูของตระกูลซูได้หรือไม่?”
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครรับสายหลังจากการโทรศัพท์ไปหลายครั้ง ทำให้เขารู้สึกประหม่ามากขึ้นไปอีก
“เกิดบ้าอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย? ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว กลับจากโอซาก้ามาโตเกียวก็น่าจะถึงแล้ว? ทำไมโทรศัพท์ไม่ติดเลย?”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็อดที่จะหงุดหงิดไม่ได้ และได้โทรหาศิษย์น้องสองคนของฟูจิบายาชิ มาสะอีกหลายสาย แต่ก็ไม่สามารถโทรติดได้เลยสักคน
ในเวลานี้ เขาเริ่มสัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติในใจเล็กน้อย เป็นไปได้ไหมว่าพวกฟูจิบายาชิ มาสะทั้งสามคน เหมือนกับศิษย์น้องสี่ของพวกเขา ถูกนินจาลึกลับพวกนั้นฆ่าทิ้งไปแล้ว?
ในเวลานี้ พ่อบ้านที่อยู่ในบ้านก็ได้โทรมา และทันทีที่รับสายขึ้นมาเขาก็รีบพูดขึ้นว่า “ท่านประธาน เมื่อกี้มีคนลึกลับคนหนึ่ง บอกว่าเขาส่งของขวัญชิ้นใหญ่มาให้คุณ!”
ทากาฮาชิ มาจิถามด้วยความตกใจ “ของขวัญชิ้นใหญ่?! ของขวัญอะไรเหรอ?!”
“รถบรรทุกคันหนึ่ง!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...