ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1657
“รถบรรทุก?! นี่มันเรื่องอะไรกันแน่!”
พ่อบ้านรีบพูดว่า “อีกฝ่ายขับรถบรรทุกมาที่หน้าประตูวิลล่า โดยบอกว่าของขวัญที่จะให้คุณบรรทุกอยู่ในรถ”
“แล้วตัวเขาล่ะ!?”
“ผมได้ยินผ่านอินเตอร์คอมที่กริ่งประตูหน้าประตู พอผมออกมา คนก็ได้หายไปแล้ว แต่รถก็ยังอยู่........”
ทากาฮาชิ มาจิตัวสั่น เมื่อได้ยินเรื่องนี้!
ใครจะใช้รถบรรทุกให้ของขวัญ? และยังทิ้งรถบรรทุกไว้ที่หน้าประตูของบ้านตัวเอง?!
อีกอย่าง มันยังอยู่ในช่วงเวลาที่อ่อนไหวเช่นนี้!
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาจึงถามอย่างประหม่าว่า “คุณได้เปิดดูสิ่งที่อยู่ข้างในแล้วหรือยัง?”
พ่อบ้านพูดว่า “ยังครับ คิดว่าต้องรอจนกว่าคุณจะกลับมาถึงเปิดมัน”
ทากาฮาชิ มาจิพูดโพล่งออกมาว่า “โทรแจ้งตำรวจ! โทรแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้! อาจมีระเบิดอยู่ในรถนั้นก็ได้!”
พ่อบ้านรีบพูดว่า “ท่านประธาน เราได้ทำการทดสอบวัตถุระเบิดและสารพิษแล้ว และไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ เลย”
“ไม่มีสิ่งผิดปกติเหรอ?” ทากาฮาชิ มาจิถอนหายใจโล่งอก เมื่อได้ยินเรื่องนี้
ภายใต้สถานการณ์ปกติ หากอยากจะใช้สิ่งของเพื่อทำร้ายผู้คน ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าระเบิดและสารพิษสองชนิด ในเมื่อไม่มีสิ่งผิดปกติหลังจากตรวจสอบแล้วจึงไม่มีปัญหาอะไรอีกเลย
อุปกรณ์ที่ใช้ในการตรวจจับวัตถุระเบิดและสารพิษที่ใช้ในบ้าน ก็เหมือนกับอุปกรณ์ที่ใช้ในสนามบินและศุลกากร และมีอัตราความแม่นยำสูงมาก หากมีสารที่คล้ายกัน ก็จะไม่สามารถซ่อนไว้ได้อย่างแน่นอน
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เขาก็พูดว่า “อีกสักครู่ผมก็จะกลับมาแล้ว รอผมอยู่”
หลังจากวางสายแล้ว ทากาฮาชิ มาจิก็ถูขมับของเขาอย่างอดไม่ได้ และเขาก็รู้สึกเหนื่อยล้าเล็กน้อยทั้งคนแล้ว
ทากาฮาชิ มาจิส่ายหัว แล้วพูดว่า “ไม่รู้ว่าไอ้เหี้ยคนไหน ขับรถแบบนั้นมาคันหนึ่ง และบอกว่าเป็นของขวัญที่มอบให้กับพ่อ”
ทากาฮาชิ เอคิจิขมวดคิ้วและถามว่า “เป็นรถส่งอาหารทะเลหรือเปล่า? เมื่อวานผมได้ให้คนสั่งปลาทูน่าครีบน้ำเงินคุณภาพเยี่ยมมาตัวหนึ่ง โดยบอกว่าจะส่งมาถึงในสองสามวันนี้”
พ่อบ้านรีบพูดว่า “คุณชาย คนส่งของเมื่อกี้บอกว่าเป็นของขวัญที่มอบให้กับคุณท่านใหญ่ ไม่ใช่ของท่าน”
ทากาฮาชิ เอคิจิกล่าวว่า “อาจเป็นความผิดพลาดก็ว่าได้ คนส่งของล่ะ?”
“หนีไปแล้ว.......”
“มันแปลกมากเลย........” ทากาฮาชิ เอคิจิพูดโพล่งออกมาว่า “มาส่งของแล้วทำไมถึงทิ้งรถไว้แบบนี้?”
ทากาฮาชิ มาจิขมวดคิ้ว “ยังไงก็รู้สึกแปลกๆ .........”
พ่อบ้านพูดขึ้นมาในเวลานี้ว่า “ท่านประธาน พวกเราได้ตรวจสอบด้วยอุปกรณ์แล้ว ไม่น่าจะเกิดอันตราย ท่านต้องการจะเปิดช่องแช่แข็งดูหรือไม่?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...