ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1658
ทากาฮาชิ มาจิครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้าอย่างเบาๆ “เปิดดูเถอะ และดูว่ามีมายากลอะไรอยู่ในนั้น!”
พ่อบ้านสั่งคนรับใช้ทั้งสองทันทีว่า “คุณทั้งสอง ไปเปิดประตูของช่องแช่แข็งเถอะ!”
ทั้งสองก็ก้าวไปข้างหน้าทันที และเปิดล็อกประตูช่องแช่แข็งคนละข้าง
เมื่อกำลังจะดึงประตูเปิดออก ทากาฮาชิ มาจิก็ก้าวถอยหลังไปโดยจิตสำนึก
ในวันนี้ประสาทของเขาค่อนข้างอ่อนไหว และจะรู้สึกตลอดว่าโลกนี้เต็มไปด้วยความแปลกประหลาดเล็กน้อย
ประตูรถเปิดออกทางซ้ายและขวา และมีหมอกสีขาวพ่นออกมาจากด้านใน
อากาศในโตเกียวช่วงนี้ชื้น อุณหภูมิอุ่นขึ้นเล็กน้อย ขณะนี้อุณหภูมิอยู่เหนือศูนย์ประมาณ 3-4 องศาได้ แต่อุณหภูมิในรถช่องแช่แข็งต่ำกว่าศูนย์ เป็นลบยี่สิบองศา ดังนั้นไอน้ำแบบนี้จะเกิดหมอกควันขึ้นเมื่อเจอกับความเย็น
ทุกคนจ้องมองที่หมอกค่อยๆ สลายไป และหลังจากที่หมอกค่อยๆ จางหายไป สิ่งของในรถตู้ ก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคนในที่สุด
แต่เมื่อทุกคนเงยหน้าขึ้นมองไป ทุกคนต่างก็ต้องตกใจและกรีดร้องพร้อมกันทันที!
ในรถตู้ มีประติมากรรมน้ำแข็งรูปมนุษย์สี่รูปตั้งตระหง่านอย่างเรียบร้อย!
นอกจากนี้ ประติมากรรมน้ำแข็งทั้งสี่นี้ ก็คือฟูจิบายาชิ มาสะซึ่งถูกแช่แข็งเป็นไอติม และศิษย์น้องทั้งสามของเขา!
และรูปร่างของคนสี่คนนี้ ก็แปลกมากเช่นกัน!
บางคนย้อนกลับกลืนเท้าของตัวเอง ยืนอยู่ในรถทั้งคน เป็นสไตล์ขาตั้งข้างเดียวเลยทีเดียว ซึ่งก็คือฟูจิบายาชิ โอตะคนแรกที่ถูกเย่เฉินฆ่าย้อนกลับ
นอกจากนี้ยังมีอีกสองคน ยืนเอาแขนโอบไหล่และหลังกันและกัน นี่คือเจ้ารองและเจ้าสาม
สำหรับฟูจิบายาชิ มาสะ เขาใช้มือข้างหนึ่งเท้าอยู่ที่สะโพก และอีกมือหนึ่งชี้นิ้วกลางต่อข้างนอกของรถ........
รูปร่างของคนสี่คนนี้ ยกเว้นฟูจิบายาชิ โอตะซึ่งเป็นท่ารูปร่างในช่วงเวลาแห่งความตาย ที่เหลือสามคนถูกสร้างขึ้นโดยคนของเฉินจื๋อข่ายเป็นโมเดลพลาสติก หลังจากแช่แข็งอย่างหนัก
เจ้าหน้าที่ตำรวจก็เต็มไปด้วยความคับข้องใจ “ก็เมื่อกี้คุณบอกว่าคือคนเป็นๆ ทั้งสี่คน.......”
ผู้ตรวจการเช็ดเหงื่อเย็นของเขา และพูดว่า “มันเป็นประติมากรรมน้ำแข็งที่ทำจากสี่คนเป็นๆ ......รีบโทรหาแพทย์นิติเวชมาเพื่อทำการชันสูตรพลิกศพ!”
พูดจบ เขาก็เดินไปที่ตรงหน้า ทากาฮาชิ มาจิที่ล้มนั่งลงบนพื้นและใบหน้าซีดเซียว นั่งย่อตัวลง แล้วถามอย่างจริงจังว่า “คุณทาคาฮาชิ คนสี่คนนี้เป็นลูกน้องของคุณใช่หรือเปล่า?”
ทากาฮาชิ มาจิพยักหน้า และพึมพำว่า “พวกเขาเป็นคนในตระกูลฟูจิบายาชิทั้งหมด.........”
“ตระกูลฟูจิบายาชิงั้นเหรอ?!” ผู้ตรวจการอุทาน และพูดโพล่งออกมาว่า “ตระกูลฟูจิบายาชิหนึ่งในสี่ตระกูลนินจางั้นเหรอ?!”
“ครับ.......” ทากาฮาชิ มาจิกลืนน้ำลาย กล่าวอย่างประหม่าว่า “คนที่เป็นหัวหน้าเป็นลูกชายคนโตของตระกูลฟูจิบายาชิ เป็นหัวหน้าตระกูลในรอบนี้ ฟูจิบายาชิ มาสะ.......”
ผู้ตรวจการตกใจอย่างมากจนตับแทบเคลื่อนไหว “ฟูจิบายาชิ มาสะก็ถือได้ว่าเป็นหนึ่งในนินจาชั้นนำของเราในญี่ปุ่น แม้แต่เขาก็ต้องเสียชีวิตอย่างน่าอนาถใจเช่นนี้ คุณไปรุกรานใครกันแน่?”
ทากาฮาชิ มาจิมองดูฟูจิบายาชิ มาสะที่กำลังชี้ตัวเองด้วยนิ้วกลางของเขา และร้องไห้อย่างสิ้นหวัง “กูแม่งจะรู้ได้ยังไง!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...