ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 168

บทที่168 ตั้งใจตีเธออีกครั้ง ก็เพื่อกำจัดพวกเขา（2）

เย่เฉินมองดูเซียวฉางควนมั่นใจกับเส้นทางนี้ ทำได้เพียงแต่พยักหน้ารับคำ เดินกลับไปห้องนอน

ครั้นเมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องนอน เซียวชูหรับอาบน้ำเสร็จพอดี สวมชุดนอนผ้าไหมแท้สีม่วงอ่อน

หัวไหล่ขาวนวลราวกับหิมะ เรียวแขนเรียบเนียนดั่งหยก เผยแผ่นหลังที่ขาวนวลชวนหลงใหล เย่เฉินจ้องมองจนกลืนน้ำลายดังเอื๊อก สายตาเพ่งมองไปที่เรือนร่างของนาง

ชุดนอนที่บางดุจขนปีกจักจั่น ท่านอนตะแคงของเธอทำให้เห็นส่วนว้าวส่วนโค้งเรือนร่างอันงดงามของเธอ ชายกระโปรงคลุมถึงหัวเข่าเธอ ขาทั้งสองขาวนวลราวกับหยกแนบชิดติดกันเล็กน้อยแสดงส่วนโค้งอันงดงาม เท้ากลมมนดั่งหยก

เซียวชูหรันถึงกับหน้าแดงก่ำด้วยสายตาอันรุ่มร้อนของเขา รีบพูดไปด้วยความโมโหว่า: “มองอะไร ไม่เคยเห็นหรือไง มีอะไรน่ามอง”

เย่เฉินหัวเราฮาฮาพูดว่า: “มีภรรยาสวยขนาดนี้ ผมมองไม่เคยเบื่อหรอก”

เซียวชูหรันมองค้อนขวับ ดวงตาอันงดงามของเธอส่องประกายระยิบระยับต่างจากปกติ

วันนี้ที่เย่เฉินแสดงออกมาทำให้เธอถึงกับประหลาดใจ ก่อนหน้านี้คิดว่าเย่เฉินเป็นแค่คนดูฮวงจุ้ยเล็ก ๆเท่านั้น รู้ศิลปะการต่อสู้แค่ผิวเผิน คิดไม่ถึงฝีมือของเขาเก่งกาจได้ถึงเพียงนี้

ช่วงเวลาคับขัน ยังช่วยชีวิตเพื่อนสนิทของตนเองอีกด้วย ไม่ธรรมดาจริง ๆ!”

เธออดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาว่า: “เย่เฉิน คุณบอกฉันมา คุณทำไมถึงร้ายกาจขนาดนี้? แม้แต่นักเลงสองหัวไม้เจิ้นหนานยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ”

เย่เฉินยิ้มอย่างมีนัยว่า: “นี่เป็นความลับ นอกเสียจากคุณจะให้ผมหอมคุณหนึ่งที ไม่งั้นผมไม่บอก”

เซียวชูหรันร้องแหยะ หน้าแดงพูดว่า: “คุณฝันไปเถอะ”

เย่เฉินมองดูท่วงท่าของอิสตรีเช่นนี้ ภายในใจถึงกับรุ่มร้อน รีบหันหลังกลับ เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหาผ้าห่ม แต่เมื่อเขาเปิดตู้เสื้อถึงกับตะลึงงัน