ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1692
ถึงแม้จะไม่พอใจ แต่นางาฮิโกะอิโตะในตอนนี้ก็ไม่กล้าขัดขืน
เพราะเขาเป็นนักธุรกิจ
เขารู้ดีว่า ถ้าตัวเองเข้าไปพัวพันกับทางการทูตระหว่างประเทศจริงๆ และส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของประเทศญี่ปุ่น และประชาชนของญี่ปุ่นจะถือว่าเขาเป็นคนบาปที่ทำลายภาพลักษณ์ของญี่ปุ่นในสายตาของชาวโลกอย่างแน่นอน
ถ้าเป็นอย่างนี้ ประชาชนของญี่ปุ่นต่อต้านตระกูลอิโตะอย่างแน่นอน ซึ่งอาจจะทำให้ตระกูลอิโตะกลายเป็นเป้าหมายที่โดนโจมตี
ถ้าเป็นอย่างนี้ เขาคงต้องให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี และเคลียร์ปัญหาเหล่านี้ให้หมด
ดังนั้น นางาฮิโกะอิโตะลุกขึ้นจากเตียงด้วยความโกรธและไม่พอใจ ใส่เสื้อผ้าและเปิดประตูห้อง
ถึงแม้ว่านางาฮิโกะอิโตะจะรู้สึกหงุดหงิด แต่เขาก็เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นอย่างดี
ในเมื่อตัวเองบริสุทธิ์ ไม่ได้ทำผิดอะไร อย่าว่าแต่ถามอีกครั้งเดียวเลย ถึงแม้จะให้เขาพักอยู่ที่กรมตำรวจนครบาลสักสองสามวันก็ไม่เป็นไร ?
ดังนั้น เขาก็เลยพูดกับทานากะซังว่า:"คุณรีบไปเตรียมรถยนต์ เดี๋ยวพวกเราออกเดินทางไปด้วยกัน!"
ทานากะซังรีบพยักหน้าทันที และหันหลังออกไปเตรียมการ
หลังจากผ่านไปหลายนาที นางาฮิโกะอิโตะพร้อมด้วยบอดี้การ์ดหลายๆคนและนินจาสองคน เดินเข้าไปในรถยนต์ของตัวเอง และเตรียมตัวจะไปที่กรมตำรวจนครบาลโตเกียว
มัตสึโมโตะโยชิโตะในเวลานี้ ได้สั่งให้นินจาของตระกูลอิงะและคนอื่นๆเตรียมตัวให้พร้อม เขาอยากจะทำแผนเดิมซ้ำ หาโอกาสที่เหมาะสมและฆ่านางาฮิโกะอิโตะระหว่างทางที่เขาเดินทางไปกรมตำรวจนครบาลโตเกียว
ตอนนี้ทากาฮาชิมาจิตายแล้ว ถ้าสามารถสังหารนางาฮิโกะอิโตะอีก เขาจะกลายเป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดในญี่ปุ่น
อย่างไรก็ตาม มัตสึโมโตะโยชิโตะไม่รู้ตัวเลยว่า ยอดฝีมือของตระกูลซู ตอนนี้ได้ปิดล้อมคฤหาสน์ของเขาไว้หมดแล้ว ผู้นำของคนเหล่านี้ไม่ได้รีบร้อนที่จะบุกเข้าไปทันที แต่เริ่มวางกลยุทธ์จากสถานการณ์จริงภายในคฤหาสน์ของมัตสึโมโตะโยชิโตะ เพราะพวกเขาต้องการฆ่าล้างคนของตระกูลมัตสึโมโตะทั้งหมด
ด้วยนิสัยใจคอของซูโสว่เต้า มัตสึโมโตะโยชิโตะต้องการฆ่าลูกชายและลูกสาวของเขา เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะฆ่าแค่มัตสึโมโตะโยชิโตะเพียงคนเดียว
การล้างแค้นที่สาสมที่สุด และเป็นการกำจัดศัตรูให้หมดสิ้น คือการฆ่าล้างตระกูลมัตสึโมโตะให้สิ้นซาก!
ถึงแม้ตระกูลทากาฮาชิกับตระกูลมัตสึโมโตะต้องการทำร้ายเขา แต่เพราะความบังเอิญ เรื่องเหล่านี้ถูกเย่เฉินที่โกงเงินเขาจัดการไปหมดแล้ว
เป็นเพราะตัวเองไม่เคยเจอปัญหาใดๆ ดังนั้นนางาฮิโกะอิโตะก็เลยนึกว่า เหตุผลที่โตเกียววุ่นวายขนาดนี้ เพราะตระกูลซูกับตระกูลทากาฮาชิตกเป็นเป้าหมายของคนอื่น เรื่องพวกนี้ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับตัวเองเลย
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ตัวเองกลายเป็นผู้ที่ได้รับผลประโยชน์ทางอ้อมด้วย
ถ้าตระกูลทากาฮาชิประสบปัญหาอย่างหนัก งั้นตระกูลอิโตะก็จะกลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของญี่ปุ่นอย่างสบายๆ และโอกาสในการร่วมมือกับตระกูลซูก็จะเป็นไปอย่างราบรื่น
การชนะแบบสบายๆอย่างนี้ ทำให้นางาฮิโกะอิโตะที่นั่งอยู่ในรถยนต์โรลส์รอยซ์ภาคภูมิใจมากๆ
ดังนั้น เขาก็เลยหยิบซิการ์ขึ้นมาจุดและใส่เข้าไปในปาก
ในขณะที่นางาฮิโกะอิโตะกำลังจะสูบซิการ์ จู่ๆเขาก็รู้สึกว่ารถยนต์สั่นสะเทือนทันที หลังจากนั้น รถยนต์ก็เสียการควบคุม และชนเข้ากับรั้วกั้นข้างถนนทันที!
นินจาของตระกูลอิงะได้ล้อมนางาฮิโกะอิโตะไว้และการสังหารก็เริ่มขึ้น!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...