ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 171

บทที่ 171 เย่เฉินต้องการกลั่นยา（1）

หลังจากเย่เฉินกลับถึงบ้าน ไม่ได้คิดถึงเรื่องของต่งรั่งหลินอีก

แต่ว่า หลังจากเขาสงบจิตใจ จู่ ๆ เขาก็คิดถึงเรื่องยาที่ตนเองสัญญาไว้กับซือเทียนฉีและตระกูลซ่ง มาถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้กลั่นเลย

ยานี้สำหรับพวกเขาแล้ว เป็นยาที่วิเศษที่สุดในโลก

แต่สำหรับเย่เฉิน ยาชนิดนี้เป็นเพียงหนึ่งในตัวยาที่ธรรมดาที่สุดชนิดหนึ่ง ในตำราเก้าเสวียนเทียน

หากสามารถกลั่นยาที่มีฤทธิร้ายกาจในตำราเก้าเสวียนเทียนออกมาได้ ประสิทธิภาพสามารถชุบชีวิตคนจากความตายได้เลย นับประสาอะไรกับทำให้คนอายุยืนไม่แก่?

แต่ว่า ยาระดับสูงเหล่านั้น จำเป็นต้องใช้ของวิเศษล้ำค่าจำนวนมากที่ตนเองไม่เคยได้ยินมาก่อน ที่น่ากลัวกว่านั้นก็คือ ยังต้องการเรกิจำนวนมากเป็นตัวนำในการกลั่นยา ตอนนี้ตนเองนับว่าเพิ่งจะเริ่มต้น ยังมีเส้นทางอีกยาวไกลต้องเดิน ดังนั้นทำได้เพียงค่อย ๆ เดินทีละก้าวทีละก้าว

สาเหตุที่ยอมกลั่นยาให้กับพวกเขา ก็เพื่อโอกาสที่เย่เฉินได้กลั่นยา เพื่อสั่งสมประสบการณ์การกลั่นยาให้มากขึ้น

แต่ทว่า ตนเองไม่มีส่วนผสมสมุนไพร ในเมื่อกลั่นยาให้ตระกูลซ่งแล้ว ก็ต้องให้ตระกูลซ่งช่วยแก้ปัญหาเรื่องนี้เป็นธรรมดา จากนั้นเขาโทรศัพท์ไปหาซ่งหวั่นถิงทันที

ช่วงนี้ซ่งหวั่นถิงคิดมาโดยตลอด ทำอย่างไรถึงมีโอกาสที่จะติดต่อกับเย่เฉินได้บ้าง

คุณปู่พูดว่า ถ้าตระกูลไหนได้รับลูกเขยมังกรอย่างเย่เฉินไป วงศ์ตระกูลจะต้องรุ่งเรืองอย่างมาก และปรมาจารย์อย่างเย่เฉิน

อยู่ในตระกูลเซียวที่ไม่ได้โด่งดังอะไรนัก เป็นได้เพียงพวกไร้ประโยชน์

ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดคือเชื่อมความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นไว้

มีเพียงการได้ชื่อว่าตระกูลมังกร ถึงจะเหมาะสมกับการที่เป็นลูกเขยมังกร