ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 172
บทที่ 172 เย่เฉินต้องการกลั่นยา（2）
“ดีมาก” เย่เฉินหัวเราะเบา ๆ พูดต่อว่า: “จำไว้ว่าจัดเตรียมปริมาณมากขึ้นหน่อย ผมเองยังต้องการใช้มัน”
เย่เฉินไม่ได้ขาดเงินเพื่อซื้อตัวยา แต่เขาต้องการเส้นทางการซื้อสมุนไพรที่ไว้ใจได้ สมุนไพรชั้นดี ก็เหมือนเครื่องลายครามที่หายาก สิ่งของบางอย่างต้องรอด้วยความอดทนถึงเวลาก็จะได้มาไม่สามารถแย่งมาได้ เรื่องแบบนี้ ไม่ใช่มีเงินสามารถแก้ปัญหาได้ มีช่องทางสำคัญกว่า
ที่เมืองจินหลิเขาเองยังมีรากฐานไม่กว้างขวางนัก ไม่ร้ายกาจเหมือนตระกูลซ่ง พวกเขาอยู่ที่เมือง จินหลิงหยั่งรากลึกกว่าร้อยปี ช่องทางต่าง ๆ ล้วนมั่นคง
ซ่งหวั่นถิงวางสายโทรศัพท์ ได้รับรายการตัวยาหนึ่งชุดที่เย่เฉินส่งมาให้ และเธอก็ได้ส่งต่อไปให้ฉินกางแห่งตระกูลฉินในทันที
แม้ว่าตระกูลฉินจะไม่ร้ายกาจเหมือนตระกูลซ่ง แต่ตระกูลฉินยึดครองการค้าวัตถุโบราณ อุปกรณ์เครื่องเขียน สมุนไพรจีน
แม้แต่เย่เฉินก็ยังไม่รู้ ที่จริงแล้วแถบเจียงหนานทั้งหมดนี้ ฉินกางทำการค้าเกี่ยวกับจัดหาสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุด
ที่สำคัญก็เพราะว่า โดยปกติแล้วธุรกิจค้าสมุนไพรของฉินกางไม่ทำกับรายย่อย ทั้งหมดจะจัดส่งให้กับโรงงานผลิตยาจีนรายใหญ่โดยตรง และห้องยาในเครือ ขายส่ง ไม่ขายปลีก
ขณะที่ซ่งหวั่นถิงบอกรายการสมุนไพรของเย่เฉินในโทรศัพท์อีกครั้ง จากนั้นถามอีกว่า: “คุณฉิน ไม่ทราบว่าสามารถช่วยฉันหาสมุนไพรเหล่านี้ได้หรือไม่ ฉันต้องการชนิดที่มีคุณภาพดีที่สุด อีกทั้งปริมาณมาก!”
เมื่อฉินกางได้ฟังสมุนไพรเหล่านั้นที่ซ่งหวั่นถิงต้องการ ทันใดนั้นก็เข้าใจทันทีว่าเป็นอะไร รีบร้อนถามไปว่า: “คุณซ่งรบกวนถามสักคำ ตัวยาพวกนี้เตรียมให้เย่เฉิน อาจารย์เย่ใช่หรือไม่?”
“ใช่” ความสัมพันธ์ระหว่างซ่งหวั่นถิงกับฉินกางนับว่าดีมาก ดังนั้นจึงไม่ปิดบัง พูดตรง ๆ ว่า: “คุณฉินคงจะเคยได้ยินมา อาจารย์เย่ได้ช่วยชีวิตท่านปู่ของฉัน หลายวันก่อนเขาร้องขอให้ฉันได้มีโอกาสตอบแทนบุญคุณ ต้องการทำยาวิเศษให้ที่บ้านของฉัน ดังนั้นฉันจึงเตรียมตัวยาสมุนไพรให้กับอาจารย์เย่”
ฉินกางรีบพูดว่า: “คุณซ่งวางใจได้ สมุนไพรจีนเหล่านี้ผมจัดเตรียมเอง เสร็จแล้วผมจะส่งไปให้อาจารย์เย่ทันที”
ซ่งหวั่นถิง พูดว่า: “คุณฉิน รบกวนให้คุณไปส่ง ไม่ค่อยเหมาะสมนะ?”
ฉินเอ้าเสวี่ยน ถามด้วยความประหลาดใจว่า: “ข่าวดีอะไรเหรอ?”
“อาจารย์เย่!” ฉินกางตื่นเต้นจนพูดจาไม่เป็นคำ
ฉินเอ้าเสวี่ยนในใจเต้นตุ้บๆครู่หนึ่ง อาจารย์เย่?! อาจารย์เย่คนที่มีฝีมือเก่งกาจคนนั้น?
เธออดไม่ได้ที่จะถามด้วยความเขินอายว่า: “พ่อ อาจารย์เย่เขา......เป็นอะไรเหรอ?”
ฉินกางพูดอีกว่า: “อาจารย์เย่ต้องการกลั่นยาวิเศษแล้ว! คุณซ่งให้พ่อช่วยอาจารย์เย่จัดเตรียมสมุนไพร ถึงเวลานั้น พ่อก็จะไปหาอาจารย์เย่เพื่อขอยาวิเศษกลับมาเม็ดนึง!”
……
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...