เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1713

เมื่อฟังนางาฮิโกะ อิโตะพูดจบ เย่เฉินก็ต้องมองเขาใหม่อยู่บ้าง

ดูเหมือนว่า นางาฮิโกะ อิโตะจะมีวิสัยทัศน์โดยรวมที่ดีอย่างยิ่ง อีกทั้งยังสามารถควบคุมความโลภในใจได้ ไม่โลภเกินไป อีกทั้งยังไม่หุนหันพลันแล่น

หากเปลี่ยนมาเป็นตระกูลที่มีความทะเยอทะยานและโลภมาก เวลานี้เกรงว่าคงเริ่มวางตัวสูงส่งทันทีและลงมือพร้อมกันทั้งสองด้าน

ด้านหนึ่งกดตระกูลอื่นๆในประเทศลงและพยายามกินส่วนแบ่งของพวกเขาให้ได้ภายในเวลาอันสั้น ให้ตนเองได้กินจนอ้วน

อีกด้านหนึ่งก็ยังคงร่วมมือกับตระกูลใหญ่ในต่างประเทศโดยเร็วที่สุด เพื่อเปิดช่องทางการทำกำไร และพัฒนาตนเองอย่างรวดเร็ว

แต่ว่า นางาฮิโกะ อิโตะนั้นกลับสามารถมองเห็นสถานการณ์ในนั้นได้อย่างชัดเจนอย่างยิ่ง รวมถึงอันตรายและภัยพิบัติที่แอบแฝงอยู่

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ตระกูลซูเป็นตระกูลที่โหดเหี้ยมอย่างแท้จริง

ตระกูลแบบนี้ ไม่เพียงแต่ไม่มีศีลธรรมในวงการ แต่ทั้งยังไม่มีมนุษยธรรมขั้นพื้นฐานอีกด้วย

หากร่วมมือกับตระกูลเช่นนี้ ก็จะต้องระมัดระวังอยู่เสมอ ไม่เช่นนั้นก็อาจถูกอีกฝ่ายแทงข้างหลังอย่างโหดเหี้ยมเอาได้

แต่ถ้าหากหันทิศไปคู่แข่งของตระกูลซูแทน แบบนั้นก็เท่ากับกำลังยืนเผชิญหน้ากับตระกูลซูโดยตรง ปัจจัยเสี่ยงก็ยิ่งใหญ่ขึ้น

ในเมื่อเป็นแบบนี้ การปิดประตูลงและพยายามพัฒนาตัวเองขึ้นมายังดีเสียกว่า

เอมิ อีโตะเองก็เข้าใจความกังวลและการมองการณ์ไกลของพี่ชายเธอ เธอเอ่ยอย่างจริงจังว่า "พี่ชายคุณพูดถูก เป็นเอมิที่ โง่เขลาเกินไป ไม่มองเห็นถึงขั้นนี้"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน