ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1712

ด้านหนึ่งเอมิ อีโตะเอ่ยเห็นด้วย "เป็นแบบนั้นจริงๆ เดิมทีพวกเราแข่งขันกับตระกูลทากาฮาชิอย่างดุเดือดมาก แต่ไม่คิดเลยว่าทากาฮาชิ มาจิ และทากาฮาชิ เอคิจิสองพ่อลูกจะเสียชีวิต ต่อจากนี้ไป ตระกูลทากาฮาชิจะต้องได้รับผลกระทบอย่างหนักแน่"

“นอกจากนี้ มัตสึโมโตะ โยชิโตะที่แต่เดิมคอยไล่ตามอยู่เบื้องหลัง ตอนนี้ตระกูลมัตสึโมโตะทั้งหมดถูกทำลายล้างลงโดยตรง ส่วนแบ่งธุรกิจทั้งหมดของตระกูลมัตสึโมโตะก็ถูกปล่อยออกมา ตระกูลทากาฮาชิตอนนี้ยังมีความสามารถในการแข่งขันกับเราหรือไม่ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตระกูลล่างๆพวกนั้น หากพวกเราสามารถรีบถือโอกาสคว้าเอาทรัพยากรที่ตระกูลทากาฮาชิและตระกูลมัตสึโมโตะปล่อยออกมาได้ อย่างนั้นพวกเราก็จะกลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในญี่ปุ่นอย่างแท้จริง!”

นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้า แต่การแสดงออกของเขากลับไม่มีท่าทีของความดีใจ เขาถอนหายใจ "แต่เดิมฉันอยากเป็นเช่นซามูไร แข่งขันกับทากาฮาชิ มาจิ อย่างเปิดเผย คิดไม่ถึงเลยว่า จู่ๆจะกลายมาเป็นนกกระยางสู้กับหอยกาบ ชาวประมงได้ประโยชน์ ช่างเป็นการชนะอย่างไม่สง่าเลย...”

ในขณะนี้ เย่เฉินกลับมองไปที่นางาฮิโกะ อิโตะด้วยมุมมองใหม่อยู่บ้าง หากเป็นคนส่วนใหญ่ในเวลานี้ เกรงว่าจะต้องตื่นเต้นดีใจจนลืมตัวไปแล้ว

คิดไม่ถึงว่า นางาฮิโกะ อิโตะจะยังคงมีจิตสำนึกแบบนี้

ในเวลานี้ เอมิ อีโตะเอ่ยปลอบโยน "พี่ชาย ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าชนะไม่สง่าอะไรนั่นแล้ว ในเมื่อทั้งสองตระกูลล้วนเจอเรื่อง อีกทั้งพวกเราก็ไม่ได้อยู่เบื้องหลังปัญหา แบบนี้พวกเราก็ถือว่าโชคดีได้เบาแรงลง อีกทั้งยังสามารถวางใจลงได้ ดังนั้นสิ่งสำคัญที่สุดก็คือต้องรีบจัดการกวาดล้างสนามรบ ฉวยโอกาสนี้ ทำให้ตระกูลอิโตะยืนหยัดอยู่เหนือใคร!"

นางาฮิโกะ อิโตะไม่ตอบในทันที แต่กลับหันไปหาเย่เฉิน จากนั้นจึงประสานมืออีกครั้งและพูดอย่างจริงใจ "คุณเย่ ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคุณมากแล้ว! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ชะตากรรมของตระกูลอิโตะ อาจจะไม่ได้ดีไปกว่าตระกูลทากาฮาชิสักเท่าไหร่ หากไม่ใช่เพราะคุณ ตระกูลอิโตะและตระกูลทากาฮาชิเกรงว่าคงถูกทำลายล้างลงด้วยแผนการของมัตสึโมโตะ โยชิโตะไปนานแล้ว คุณ คือผู้มีพระคุณของตระกูลอิโตะ!"

ทันทีที่เอมิ อีโตะเห็นดังนั้น เธอก็รีบลุกขึ้น จากนั้นจึงคุกเข่าลงข้างหนึ่งอย่างไม่ลังเล สองมือประสานกำปั้นและเอ่ยแสดงความนับถืออย่างสุดซึ้ง "คุณเย่ ขาทั้งสองของพี่ชายไม่สะดวกเคลื่อนไหว ฉันขอเป็นตัวแทนของตระกูลอิโตะ คำนับขอบคุณคุณ!"

อิโตะ นานาโกะเองก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงคุกเข่าลงตามป้าของเธอและเอ่ยอย่างซาบซึ้ง “เย่เฉินซัง ได้โปรดยอมรับการคำนับครั้งนี้จากนานาโกะ!”