บทที่ 1715 – ตอนที่ต้องอ่านของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1715 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
เอมิ อีโตะและอิโตะ นานาโกะไม่ได้คิดอะไรมากมาย เมื่อเห็นว่านางาฮิโกะ อิโตะต้องการคุยกับเย่เฉินเป็นการส่วนตัว ทั้งสองคนก็ลุกขึ้นเอ่ยขอตัวและออกจากห้องผู้ป่วยไป
หลังจากที่ทั้งสองออกไป นางาฮิโกะ อิโตะก็ค่อยมองไปที่เย่เฉินและพูดอย่างจริงจังว่า "คุณเย่ ก่อนหน้านี้มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้คุณขุ่นเคือง ผมต้องขอโทษคุณอย่างจริงจังอีกครั้งจริงๆ และขอบคุณคุณที่ถือคุณธรรมชนะความชั่ว ช่วยเหลือลูกสาวของผม และตระกูลอิโตะเอาไว้ ไม่อย่างนั้นหากตระกูลซูคิดไปจริงๆ ว่าตระกูลอิโตะเป็นคนฆ่าลูกหลานของตระกูลซู เกรงว่าตระกูลอิโตะคงต้องเผชิญกับการล่มสลายได้”
เย่เฉินยิ้มน้อยๆและพูดว่า "คุณอิโตะเกรงใจแล้ว ที่ผมช่วยชีวิตของนานาโกะก็เนื่องจากความสัมพันธ์ของเพื่อนฝูง ส่วนการช่วยเหลือตระกูลอิโตะทางอ้อม คุณเองก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจอะไรกับผม สุดท้ายแล้วผมก็เป็นคนเอาเงินของคุณไป พวกเราคนจีนมีสุภาษิตโบราณว่า รับเงินผู้อื่นมาแล้ว ย่อมต้องขจัดปัดเป่าภัย ผมรับเงินมาแล้วก็ย่อมไม่อาจนิ่งดูดายได้ คุณว่าจริงหรือไม่?"
ตอนนี้นางาฮิโกะ อิโตะตกตะลึงตาค้างไป
เหตุผลที่เขาตกตะลึงตาค้าง ทั้งหมดก็เพราะตกใจกับความไร้ยางอายของเย่เฉิน
คำพูดของเย่เฉินนั้นชัดเจนอย่างยิ่ง รับเงินผู้อื่นมาแล้ส ย่อมต้องขจัดปัดเป่าภัย ความหมายก็คือ เงินจำนวน 4.5 พันล้านดอลลาร์นั่นจะเอาไปเปล่าๆก็คงไม่ได้ ต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อตระกูลอิโตะบ้าง
ดังนั้น ตอนนี้เขาจึงได้ช่วยตระกูลอิโตะกำจัดปัดเป่าภัยพิบัติไป และสามารถนำเงินก้อนนั้นไปใช้ได้อย่างสบายใจแล้ว
นางาฮิโกะ อิโตะนอกจากตกตะลึงแล้ว ก็ยังรู้สึกเจ็บปวดใจอยู่บ้างไม่มากก็น้อย
แม้ว่าเขาจะรู้สึกจริง ๆ ว่า ชีวิตของบุตรสาวของเขามีค่ามากเสียยิ่งกว่าสี่หมื่นห้าพันล้านดอลลาร์ แต่เมื่อต้องทิ้งเงิน4.5 พันล้านดอลลาร์ไปจริงๆ ในใจของเขาก็ยังเจ็บปวดอยู่
นางาฮิโกะ อิโตะถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดอย่างจริงจังว่า "คุณเย่ ผมมองออกว่านานาโกะชอบคุณมาก ถ้าพวกคุณสองคนสามารถมีโอกาสเป็นไปได้ ผมเองก็ยินดีจริงๆแล้ว..."
เย่เฉินเอ่ยขึ้นทันทีว่า “คุณอิโตะ คุณหนูนานาโกะยังเด็กอย่างยิ่ง เรื่องแบบนี้อย่าได้พูดพร่ำเพรื่อ หากหลุดออกไปจะถูกคนเข้าใจผิด และนี่จะทำลายชื่อเสียงของนานาโกะ”
นางาฮิโกะ อิโตะโบกมือของตน “ผมเลี้ยงลูกสาวของผมมา 22 ปีแล้ว บนโลกี้ไม่มีใครรู้จักเธอดีไปกว่าผม ผมมองออกว่าเธอชอบคุณมาก อีกทั้งยังชอบจากใจจริงด้วย หากเป็นไปได้ ฉันก็อยากแนะนำให้คุณอยู่พัฒนาต่อไปในญี่ปุ่นบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน นานาโกะมีตระกูลอิโตะ หากคุณทั้งสองสามารถตกลงปลงใจเป็นสามีและภรรยากันได้ แบบนี้ก็จะกลายเป็นผู้มีอำนาจอันดับต้น ๆ ในเอเชียหรือแม้กระทั่งในโลกอย่างแน่นอน "
เย่เฉินยิ้มและถามกลับไปว่า "คุณอิโตะควรจะเคยตรวจสอบประวัติผมมาก่อนใช่ไหม? คุณน่าจะรู้ว่าผมแต่งงานแล้ว"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...