ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1747

ในตอนแรก แผนการล่าถอยของซูรั่วหลี คือทุกคนแยกย้ายกันไปที่โอซาก้า จากนั้นจึงย้ายเครื่องบินส่วนตัวจากเมืองจงไห่มาคันหนึ่ง เพื่อนำทุกคนจากโอซาก้ากลับไปยังเย่นจิงโดยตรง

อย่างไรก็ตาม เมื่อคำนึงได้ว่าหากกรมตำรวจนครบาลโตเกียวจับตัวเองและสมาชิกคนอื่นๆ ของตระกูลซูไม่ได้ ก็จะตรวจสอบบันทึกการออกประเทศก่อนหน้านี้อีกครั้ง ดังนั้นเครื่องบินที่บินตรงจากโอซาก้าไปยังเย่นจิงก็จะกลายเป็นที่หมายตาของกรมตำรวจนครบาลโตเกียวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ดังนั้น ซูรั่วหลีจึงตัดสินใจว่า ให้ทุกคนบินไปที่เมื่องจงไห่จากโอซาก้าก่อน

ฝ่ายญี่ปุ่นมีสิทธิ์เพียงแค่ตรวจสอบสถานะเที่ยวบินที่เกี่ยวข้องกับประเทศของตนเท่านั้น ตามทฤษฎีสำหรับทุกเที่ยวบินที่ออกเดินทางจากประเทศญี่ปุ่น ฝ่ายญี่ปุ่นมีสิทธิ์ตรวจสอบข้อมูลเที่ยวบินทั้งหมด

แต่ถ้าทุกคนมาถึงเมืองจงไห่ แล้วบินตรงจากเมืองจงไห่ไปยังเย่นจิง งั้นนี่ก็เป็นเที่ยวบินภายในประเทศอย่างสมบูรณ์ และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับประเทศญี่ปุ่นใดๆ ทั้งสิ้น

หากเป็นเช่นนั้น เบาะแสของฝ่ายญี่ปุ่นก็จะขาดหายไปเลยเช่นกัน

หากว่าตามเหตุผล ซูรั่วหลีจะไม่ทำผิดพลาดระดับต่ำที่คุยโทรศัพท์และถูกผู้อื่นได้ยิน เธอจงใจเลือกมุมในห้องพักวีไอพี ที่ไม่มีใครอยู่ในระยะห้าเมตร

และตอนที่เธอโทรศัพท์เมื่อกี้นี้ เธอจงใจระงับเสียงของเธอให้อยู่ในระดับต่ำสุด

เมื่อพิจารณาจากประสบการณ์ของเธอ ด้วยระดับเสียงคำพูดของเธอในตอนเมื่อกี้นี้ มันเป็นไปไม่ได้ ที่จะมีใครได้ยินมันภายในสามเมตร

เว้นแต่คนคนนั้นห่างจากตัวเองเพียงประมาณหนึ่งเมตร

นอกจากนี้ เธอไม่ได้เปิดเผยข้อมูลที่ละเอียดอ่อนเกินไปตอนที่เธอพูด เพียงแค่บอกว่าจะเปลี่ยนแผน บินไปที่เมืองจงไห่ก่อน แล้วค่อยบินไปที่เย่นจิง

อย่างไรก็ตาม เธอไม่คาดคิดเลยว่า ตัวเองใช้เสียงต่ำขนาดนี้ในการคุยโทรศัพท์ ยังจะถูกเย่เฉินที่อยู่ห่างออกไปหลายเมตรได้ยินมันเข้าไป

เย่เฉินได้ยินคำพูดของเธอ และตระหนักได้ทันทีว่า ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นคนของตระกูลซูแน่นอน

เหตุผลนั้นง่ายมาก