ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1747
ในตอนแรก แผนการล่าถอยของซูรั่วหลี คือทุกคนแยกย้ายกันไปที่โอซาก้า จากนั้นจึงย้ายเครื่องบินส่วนตัวจากเมืองจงไห่มาคันหนึ่ง เพื่อนำทุกคนจากโอซาก้ากลับไปยังเย่นจิงโดยตรง
อย่างไรก็ตาม เมื่อคำนึงได้ว่าหากกรมตำรวจนครบาลโตเกียวจับตัวเองและสมาชิกคนอื่นๆ ของตระกูลซูไม่ได้ ก็จะตรวจสอบบันทึกการออกประเทศก่อนหน้านี้อีกครั้ง ดังนั้นเครื่องบินที่บินตรงจากโอซาก้าไปยังเย่นจิงก็จะกลายเป็นที่หมายตาของกรมตำรวจนครบาลโตเกียวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ดังนั้น ซูรั่วหลีจึงตัดสินใจว่า ให้ทุกคนบินไปที่เมื่องจงไห่จากโอซาก้าก่อน
ฝ่ายญี่ปุ่นมีสิทธิ์เพียงแค่ตรวจสอบสถานะเที่ยวบินที่เกี่ยวข้องกับประเทศของตนเท่านั้น ตามทฤษฎีสำหรับทุกเที่ยวบินที่ออกเดินทางจากประเทศญี่ปุ่น ฝ่ายญี่ปุ่นมีสิทธิ์ตรวจสอบข้อมูลเที่ยวบินทั้งหมด
แต่ถ้าทุกคนมาถึงเมืองจงไห่ แล้วบินตรงจากเมืองจงไห่ไปยังเย่นจิง งั้นนี่ก็เป็นเที่ยวบินภายในประเทศอย่างสมบูรณ์ และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับประเทศญี่ปุ่นใดๆ ทั้งสิ้น
หากเป็นเช่นนั้น เบาะแสของฝ่ายญี่ปุ่นก็จะขาดหายไปเลยเช่นกัน
หากว่าตามเหตุผล ซูรั่วหลีจะไม่ทำผิดพลาดระดับต่ำที่คุยโทรศัพท์และถูกผู้อื่นได้ยิน เธอจงใจเลือกมุมในห้องพักวีไอพี ที่ไม่มีใครอยู่ในระยะห้าเมตร
และตอนที่เธอโทรศัพท์เมื่อกี้นี้ เธอจงใจระงับเสียงของเธอให้อยู่ในระดับต่ำสุด
เมื่อพิจารณาจากประสบการณ์ของเธอ ด้วยระดับเสียงคำพูดของเธอในตอนเมื่อกี้นี้ มันเป็นไปไม่ได้ ที่จะมีใครได้ยินมันภายในสามเมตร
เว้นแต่คนคนนั้นห่างจากตัวเองเพียงประมาณหนึ่งเมตร
นอกจากนี้ เธอไม่ได้เปิดเผยข้อมูลที่ละเอียดอ่อนเกินไปตอนที่เธอพูด เพียงแค่บอกว่าจะเปลี่ยนแผน บินไปที่เมืองจงไห่ก่อน แล้วค่อยบินไปที่เย่นจิง
อย่างไรก็ตาม เธอไม่คาดคิดเลยว่า ตัวเองใช้เสียงต่ำขนาดนี้ในการคุยโทรศัพท์ ยังจะถูกเย่เฉินที่อยู่ห่างออกไปหลายเมตรได้ยินมันเข้าไป
เย่เฉินได้ยินคำพูดของเธอ และตระหนักได้ทันทีว่า ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นคนของตระกูลซูแน่นอน
เหตุผลนั้นง่ายมาก
ความรู้สึกที่ซูรั่วหลีมอบให้เขา คือแรงสังหารอย่างรำไร
ความรู้สึกแบบนี้ไม่ค่อยพบในคนทั่วไป ดังนั้น เขาจึงมั่นใจได้ว่า มือทั้งคู่ของผู้หญิงคนนี้จะต้องฆ่าแกงคนมาไม่น้อยนัก และคิดว่า น่าจะเป็นนักฆ่าของตระกูลซูนั่นเอง
อีกอย่าง เมื่อฟังจากความหมายในคำพูดของเธอ ผู้ยอดฝีมือที่ตระกูลซูส่งมาญี่ปุ่น ก็น่าจะเหมือนกับตัวเอง เตรียมที่จะออกจากญี่ปุ่นโดยเครื่องบินส่วนตัวจากโอซาก้า
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และส่งข้อความผ่านวีแชทไปให้กับเฉินจื๋อข่ายทันที “เหล่าเฉิน คุณรีบตรวจสอบให้ผมหน่อยว่า มีเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวกี่ลำที่จะบินจากโอซาก้าไปยังเมืองจงไห่ในคืนนี้”
เฉินจื๋อข่ายไม่ได้ถามเหตุผล และเริ่มลงมือตรวจสอบทันที
แม้ว่าเขาจะไม่มีพลังในญี่ปุ่นมากนัก แต่การรวบรวมเบาะแสต่างๆ และปัญหาพื้นฐานแบบนี้ก็ยังสามารถแก้ไขได้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...