ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1746

แหวนมีสไตล์ และขนาดเท่ากัน และแม้แต่ขนาดของวงก็เหมือนกันทุกประการ

ทันทีที่เธอเห็นแหวนวงนี้ อิโตะ นานาโกะ ก็รู้สึกมีความสุขและดีใจอย่างยิ่ง ราวกับว่าแหวนวงนี้เย่เฉินเป็นคนมอบให้ตัวเองอย่างนั้น

เมื่อเห็นเธอมองดูแหวนวงนี้ ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดีใจ คาวาน่าก็ถามด้วยความประหลาดใจว่า “คุณหนู ทำไมคุณถึงสนใจกับแบรนด์อย่างทิฟฟานี่ล่ะ? แบรนด์แบบนี้เป็นเพียงแบรนด์เครื่องประดับที่ธรรมดาๆ และแหวนวงนี้ก็ราคาถูกเกินไป และเพชรก็ไม่มีระดับพอจริงๆ .......”

สิงที่คาวาน่า เรย์ พูดนั้นไม่มีผิด

แหวนเพชรชนิดนี้ซึ่งขายอยู่ในราคาตลาดไม่ถึงหนึ่งล้านหยวน พูดตรงๆ ก็คือสำหรับเตรียมให้กับคนรวยธรรมดาเท่านั้น

เศรษฐีตัวจริงไม่แม้แต่จะใส่แหวนแบบนี้เลย

คนที่รวยที่สุดในทวีปยุโรป อเมริกา ญี่ปุ่น และเกาหลีใต้ ชอบเพชรมากที่สุด บางตัวก็บริสุทธิ์มากๆ และกระบวนการตัดก็สามารถเข้าถึงเพชรอันดับต้นๆ ได้ เพชรเม็ดหนึ่งก็มีมูลค่าหลายสิบล้าน

คนรวยจริงก็ซื้อเพชรชนิดนี้ และสั่งทำเป็นแหวนเพชรโดยเฉพาะ

ดังนั้น แหวนเพชรที่เศรษฐีอันดับต้นๆ สวมใส่นั้น จึงมีมูลค่ากว่าสิบล้าน ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องธรรมดามาก

คนรวยในประเทศจีนมีของชอบมากกว่าคนอื่น พวกเขาไม่ใช่แค่ชอบเพชรอย่างเดียว แต่ยังชอบอัญมณีทุกชนิด โดยเฉพาะหยก

หยกเขียวจักรพรรดิชั้นดีที่แท้จริง มีราคาสูงอย่างน่าประหลาดใจ

กําไลอันเดียวก็จะมีมูลค่ามากกว่าหลายสิบล้านแม้กระทั่งเกินร้อยล้านก็อาจเป็นไปได้

เพราะสำหรับคนรวยแล้ว เครื่องประดับประเภทนี้ไม่เพียงแต่สามารถดึงดูดสายตาคนได้เท่านั้น แต่ยังมีช่องว่างในการเพิ่มมูลค่าอีกมากมายด้วย

ตระกูลอิโตะเองก็เป็นตระกูลที่ร่ำรวยอันดับต้นๆ ของญี่ปุ่นอยู่แล้ว อิโตะ นานาโกะ ก็เป็นลูกสาวคนเดียวของหัวหน้าตระกูลอีกด้วย เธอชอบแหวนเพชรธรรมดาๆ แบบนี้ มันอยู่นอกเหนือการรับรู้ของ คาวาน่า เรย์ ที่มีต่อเธอจริงๆ เลย

อิโตะ นานาโกะ ถือแหวนเพชรวงนั้นด้วยความรักใคร่ แล้วพูดอย่างเขินอายว่า “คาวาน่า มีบางสิ่งบางอย่างที่วัดด้วยมูลค่าเงินไม่ได้ แหวนวงนี้ อาจไม่ได้มีค่ามากพออยู่ในสายตาของคุณ แต่มันกลับเป็นสิ่งของล้ำค่าอยู่ในสายตาของฉัน”

หลังพูดจบ เธอก็แทบจะอดรอไม่ไหว ที่จะสวมแหวนวงนั้นใส่บนนิ้วนางของตัวเอง