ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1778
เย่ฉางหมิ่นคิดว่าการข่มขู่ของตัวเองทำให้เย่เฉินยอมอ่อนลง ดังนั้นจึงแสยะยิ้มออกมาทันที “ก่อนอื่นไปหย่ากับเมียชั้นต่ำคนนั้นของแกก่อน แล้วค่อยกลับไปทำตามคำสั่งของปู่แก ตอนนี้ กู้เย้นจงรวมตระกูลกู้เป็นหนึ่งเดียวได้แล้ว อำนาจของตระกูลกู้อยู่ในจุดสูงสุดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ลูกสาวของเขากับแกถูกกำหนดว่าต้องแต่งงานกัน ถ้าแกแต่งงานกับลูกสาวของเขา ต้องมีประโยชน์กับตระกูลเย่มากแน่ๆ”
พูดจบ เย่ฉางหมิ่นก็พูดต่อว่า “หรือไม่จะลองหลานสาวคนโตของตระกูลซูก็ได้นะ เป็นลูกสาวของซูโส่วเต้าเหมือนกัน เธอเป็นที่รักของตระกูลซูมาก ตอนนั้นแม่ของเธอก็เคยเป็นหนึ่งในคนที่ตามจีบพ่อแกด้วย ถ้าเคยรักพ่อแกยังไงก็ต้องเอ็นดูแก ไม่แน่อาจจะยอมยกลูกสาวให้แกง่ายๆก็ได้นะ ถึงเวลานั้นต้องมีประโยชน์กับตระกูลเย่มากแน่ๆ！”
“เพราะฉะนั้น หลังจากหย่ากับผู้หญิงคนนั้นแล้ว ต้องพยายามพัฒนาความสัมพันธ์กับหลานสาวคนโตของตระกูลซูก่อนเป็นอันดับแรก ถ้าคว้าเธอมาได้ ก็แต่งงานกับเธอซะ แต่ถ้าไม่ได้ ก็แต่งกับลูกสาวของกู้เย้นจงตามเดิม！”
เย่เฉินหัวเราะออกมาเบาๆ “ที่แท้ตระกูลเย่ก็อยากให้ผมขายตัวนี่เอง！”
เย่ฉางหมิ่นเอ่ยพูดเสียงเย็น “นี่ไม่ถือว่าเป็นการขายตัว การเกี่ยวดองเป็นเรื่องปกติในสังคมชนชั้นสูง มันไม่ใช่แค่มีประโยชน์ต่อตระกูลเย่นะ แต่มีประโยชน์ต่อแกด้วย！”
เย่เฉินเหยียดยิ้ม “คุณอาครับ ในเมื่อการเกี่ยวดองมีประโยชน์ขนาดนี้ แล้วทำไมคุณอาถึงหย่าล่ะครับ ทำไมคุณอาไม่ลองให้ท่ากู้เย้นจงหรือซูโส่วเต้าเองล่ะครับ? ถ้าหากว่าคุณอาให้ท่าพวกเขาสำเร็จล่ะก็ แบบนั้นจะไม่เป็นประโยชน์ต่อตระกูลเย่มากกว่าเหรอครับ?！”
เมื่อเย่ฉางหมิ่นได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้สึกเหมือนกำลังถูกเย่เฉินตบบ้องหู ตอนนี้เธอถึงเพิ่งตระหนักได้ว่า เย่เฉินดูเหมือนจะยอมอ่อนลง แต่ความจริงแล้วกำลังเหยียดหยามเธอต่างหากล่ะ!
คิดมาถึงตรงนี้ เธอรู้สึกทั้งโกรธและอาย กัดฟันแล้วด่าทอว่า “แกมันสัตว์เดรัจฉาน！ฉันเป็นอาแกนะ! กล้าเหยียดหยามฉันเหรอ?！”
เย่เฉินเอ่ยพูดเสียงเย็นว่า “เหยียดหยามงั้นเหรอ? นี่ถือว่าไว้หน้าสุดๆแล้วนะ ถ้าคุณอาเป็นผู้ชาย ป่านนี้ผมคงต่อยคุณอาหลายตลบแล้ว！”
เย่ฉางหมิ่นเดือดจนแทบจะเป็นลม กุมอกเอาไว้ด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว
เย่ฉางหมิ่นกัดฟัน “ได้！ฉันจะเอาคำพูดที่แกพูดออกมาทุกประโยคในวันนี้ไปบอกปู่แก ถ้าหากแกถูกบีบจนกลับไปอยู่ในสภาพเดิม ก็อย่ามาโทษว่าฉันไม่ให้โอกาสแกก็แล้วกัน！”
“ให้โอกาสผม?” เย่เฉินยิ้มเยาะ “คุณไม่มีสิทธิ์ให้โอกาสอะไรผมด้วยซ้ำ! แต่ว่า ถ้าผมสืบได้ในภายหลัง แล้วพบว่าคุณมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของพ่อแม่ผมล่ะก็ ถึงตอนนั้น คุณก็อย่ามาขอโอกาสจากผมแล้วกัน！”
“แกแน่มากเหรอ！แน่มากหรือไง!” เย่ฉางหมิ่นเดือดเพราะเย่เฉินเป็นอย่างมาก เธอหยิบแก้วทรงสวยบนโต๊ะขึ้นมาปาลงพ้นทันที คำรามออกมาจากลำคอว่า “ฉันจะทำให้แกเสียใจ!”
เย่เฉินพยักหน้า ยิ้มเยาะออกมาแล้วพูดอย่างเหยียดหยามว่า “ใช้วิธีไหนก็พยายามเข้านะครับ ผมรออยู่！”
พูดจบ เขาก็เดินตรงไปที่หน้าประตูทางเข้าโดยไม่แม้แต่จะหันหลังกลับมา
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...