ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1780
อาหารฝรั่งที่เตรียมไว้อย่างดี ถูกเธอกวาดทิ้ง จนลงไปกองอยู่เต็มพื้น
เนื่องจากบนพื้นมีเศษแก้วกระจัดกระจายอยู่บนพื้น หัวหน้าพนักงานกลัวว่าเย่ฉางหมิ่นจะเผลอไปเหยียบเข้า
ด้วยเหตุนี้จึงรีบพาพนักงานสองคนเข้ามาทำความสะอาด
เย่ฉางหมิ่นที่กำลังระบายอารมณ์โกรธไปทั่ว เมื่อเห็นพนักงานเดินเข้ามา ความโกรธก็พลันปะทุ เธอเดินเข้าไปกระชากหนึ่งในพนักงาน แล้วฟาดมือลงบนหน้าของอีกฝ่าย พร้อมกันนั้นก็สบถด่าโวยวายออกมาว่า “ฉันได้บอกให้พวกแกเข้ามาเหรอ? ห๊ะ?！”
หญิงสาวที่ถูกตบหน้า ร้องไห้อ้อนวอนว่า “คุณผู้หญิงใจเย็นๆก่อนนะคะ ฉันกลัวว่าเศษแก้วจะบาดคุณ เลยรีบเข้ามาเก็บกวาดให้......”
ไฟโกรธในใจของเย่ฉางหมิ่นยังคงลุกโชน ออกแรงเพิ่มขึ้นอีกระดับ แล้วด่าทอออกมาอย่างกรุ่นโกรธว่า “นังสวะ! ฉันอนุญาตให้แกเข้ามา แกถึงจะเข้ามาได้ ถ้าฉันไม่อนุญาต ก็อย่าสะเออะหน้ามาให้ฉันเห็น！”
หัวหน้าพนักงานเห็นอย่างนี้ จึงรีบเข้าไปอ้อนวอนอีกแรงว่า “คุณผู้หญิงใจเย็นๆนะคะ เรื่องนี้ฉันเป็นคนต้นคิด ฉะนั้น....”
เย่ฉางหมิ่นเบิกตาโพลงอย่างกรุ่นโกรธ ใช้เท้าถีบท้องของหัวหน้าพนักงาน แล้วพูดเสียงเย็นว่า “ไม่แหกตาดูหรือไง! พวกแกสามคนโดนไล่ออก ไสหัวไปซะ!”
หัวหน้าถูกเย่ฉางหมิ่นถีบจนก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้น
บนพื้นเต็มไปด้วยเศษแก้ว ดังนั้นเศษแก้วจึงบาดลึกเข้ามาในผิวหนังของเธอทันที
แต่ในเวลาแบบนี้ เธอไม่มีอารมณ์มาสนใจความเจ็บจากเศษแก้วอะไรทั้งนั้น เธอกุมท้องเอาไว้ด้วยใบหน้าขาวซีด เอ่ยพูดอย่างเจ็บปวดว่า “เจ็บท้อง ลิลี่เรียกรถพยาบาลให้ที”
ลิลี่คือพนักงานหนึ่งในสองคนนั้น เพราะเธอยืนอยู่ห่างจากเย่ฉางหมิ่น จึงไม่โดนลูกหลงไปด้วย
เมื่อเธอเห็นว่าหัวหน้ากุมท้องด้วยความเจ็บปวด ก็รีบเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง “พี่หนาน เป็นอะไรไหม? อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวฉันโทรเรียก120！”
จากนั้น เธอก็ยกมือขึ้นมาตบหน้าของผู้หญิงคนนั้นอย่างแรง กัดฟันพูดออกมาว่า “อยู่ดีๆไม่ชอบ ยังกล้ามาตะโกนใส่ฉันอีกเหรอ อยากตายหรือไง?！”
ขณะที่กำลังพูด เฉินจื๋อข่ายก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ก็รีบเดินเข้าไปถามว่า “คุณหญิง นี่คุณทำอะไร?”
เมื่อเย่ฉางหมิ่นเห็นเฉินจื๋อข่ายเข้ามา ก็ส่งเสียงเย็นเหยียบออกมาว่า “แกมาก็ดีแล้ว ฉันขอถามแกหน่อย ปกติแกดูแลลูกน้องในสังกัดของตัวเองยังไง? กล้าดียังไงมาขัดใจฉัน！ คิดจะท้าทายฉันเหรอ?！”
เมื่อเฉินจื๋อข่ายเห็นพนักงานของตัวเองถูกทำร้าย ไม่ต้องถามก็พอจะรู้แล้วว่า เย่ฉางหมิ่นต้องระบายโทสะที่มีต่อเย่เฉินใส่พวกเธอแน่ๆ ดังนั้นเขาจึงรีบพูดอย่างนอบน้อมว่า “คุณหญิงไม่ต้องห่วงนะครับ สามคนนี้ผมจะจัดการอย่างเด็ดขาด คุณอย่าเพิ่งเดือดมากเดี๋ยวมันจะส่งผลต่อร่างกาย ให้ผมส่งคุณกลับไปพักผ่อนก่อนไหมครับ?”
เย่ฉางหมิ่นโกรธจนกลั้นเอาไว้ไม่อยู่ มองมาที่เฉินจื๋อข่ายพร้อมกับพูดเสียงเย็นว่า “จัดการเก็บนังคนชั้นต่ำสามคนนี้ซะ!”
พูดจบ ก็ยื่นมือออกไปฟาดลงบนใบหน้าของลิลี่อีกครั้ง จากนั้นถึงได้เดินจากไปอย่างผ่าเผย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...