ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1788
อู๋ตงไห่นิ่งคิด แล้วกล่าวว่า “เดิมทางใต้ก็ไม่มีแร่ถ่านหินเท่าไหร่ ดังนั้นฉันจึงไม่รู้จักใครที่ทำเหมืองถ่านหิน”
พูดถึงตรงนี้ จู่ๆ เขาก็นึกอะไรออก จึงยิ้มกล่าวว่า “แต่ฉันกลับมีเพื่อนสมัยเด็กอยู่คน ที่บ้านทำโรงงานอิฐ ทำงานในโรงงานอิฐ เทียบกับทำในเหมืองถ่านหินแล้ว ไม่สบายไปกว่ากันเลยสักนิด สามารถนำแม่ยายของเย่เฉินส่งใช้แรงงานที่นั่นได้!”
เซียวฉางเฉียนพลันยิ้มกล่าวว่า “อั้ยย่ะประธานอู๋ นี่มันช่างยอดเยี่ยมจริงๆ หญิงชั่วแบบนี้ก็สมควรโยนเข้าไปในโรงอิฐนี่แหละ!”
กล่าวจบ เขาก็รีบถามอีกว่า “ประธานอู๋ คุณว่าคุณสะดวกจะบอกที่อยู่ของเพื่อนคนนี้ของคุณกับผมได้ไหม หลังผมให้คนจัดการหม่าหลันเสร็จแล้ว ก็จะส่งไปที่นั่นทันที!”
“ไม่รีบ!” อู๋ตงไห่ยิ้มเย็นกล่าวว่า “ฉันกับเย่เฉินมีความแค้นลึกล้ำกันอยู่ ตอนนี้ฉันเพิ่งจะมาถึงจินหลิงพอดี เรื่องบันเทิงใจเช่นนี้ ไม่มีเหตุผลให้พลาด นายจับเธอมัดเอาไว้ก่อน ถึงเวลาส่งที่อยู่มาให้ฉัน ฉันจะไปที่นั่นยืนยันกับตาตนเอง!”
เซียวฉางเฉียนรับปากอย่างรวดเร็ว “ประธานอู๋คุณวางใจ ผมจะต้องจัดการเรื่องนี้อย่างเหมาะสมแน่นอน ถึงเวลาจะโทรตามให้คุณมายืนยันเองกับตา!”
อู๋ตงไห่ส่งเสียงอืมตอบรับ ยิ้มกล่าวว่า “เอาล่ะ ฉันยังมีธุระต้องจัดการ หลังนายจัดการเสร็จแล้วก็โทรหาฉัน”
“ได้ครับ ประธานอู๋!”
ทางเซียวฉางเฉียนเพิ่งจะวางสาย ก็รีบกล่าวกับทุกคนอย่างระงับความตื่นเต้นไม่อยู่ “ประธานอู๋บอกว่าเขามีเพื่อนที่เปิดโรงงานอิฐอยู่คนหนึ่ง รอพวกเราจับหม่าหลันไว้ หลังจัดการเธอตามแผนแล้ว ก็รีบส่งเธอไปที่โรงงานอิฐทันที ให้เธอใช้แรงงานอยู่ในโรงงานอิฐไปตลอดชีวิต!”
พอเฉียนหงเย่นได้ยินเช่นนี้ ในใจพลันรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมเป็นอย่างยิ่ง เธอพูดอย่างโมโหว่า “ตอนนั้นที่ฉันไปเป็นเหมืองถ่านหิน ทำไมหม่าหลันถึงไปโรงงานอิฐได้ล่ะ! แบบนี้เธอก็สบายเลยสิ!”
เซียวฉางเฉียนถลึงตาใส่เธอแวบหนึ่ง พูดโพล่งออกมาว่า “เธอจะไปเข้าใจอะไร! โรงงานอิฐลำบากกว่าเหมืองถ่านหินเสียอีก แม้เหมืองถ่านหินจะสกปรก เหนื่อย แต่อย่างน้อยหน้าหนาวก็อุ่นหน้าร้อนก็เย็น ส่วนโรงงานอิฐไม่เหมือนกัน หนึ่งปีสี่ฤดูใช้แต่ไฟเผาอิฐ แค่ความร้อนก็รับไม่ไหวแล้ว มิหนำซ้ำงานขนอิฐไม่ได้สบายไปกว่างานขุดเหมืองเลย สรุปแล้ว โรงงานอิฐลำบากกว่าเหมืองถ่านหิน!”
แบบนี้ในใจเฉียนหงเย่นค่อยสบายขึ้นมาหน่อย
เย่โจงฉวนฟังคำรายงานที่เธอเสริมเติมแต่งจบ ก็กล่าวเรียบๆ ว่า “ฉางหมิ่น พ่อคิดว่าลูกฉลาดมากมาตลอด คิดไม่ถึงว่าจะถูกอารมณ์ครอบงำได้ง่ายดายขนาดนี้ ช่างทำให้พ่อผิดหวังจริงๆ!”
พอเย่ฉางหมิ่นได้ยินเช่นนี้ พลันเคร่งเครียดขึ้นมาทันที ถามโพล่งออกมาว่า “พ่อ หนู...หนูแย่ตรงไหนกัน?”
เย่โจงฉวนกล่าวเสียงเย็น “แกยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าทำไมฉันถึงอยากให้เฉินเอ๋อกลับมา?”
เย่ฉางหมิ่นพูดอย่างคับข้องใจว่า “พ่อ...หนูไม่อาจเข้าใจได้จริงๆ หากให้หนูพูด เย่เฉินสันดานต่ำขนาดนี้ พวกเราไม่เพียงไม่อาจให้เขากลับมา ยังต้องขีดเส้นกั้นระหว่างเขาให้ชัดเจนด้วย!”
เย่โจงฉวนแค่นเสียงออกมา กล่าวว่า “ตอนนี้สิ่งที่ฉันต้องการ คือให้หลานคนใดคนหนึ่งของฉัน ไปแต่งงานกับซูจือหยูของตระกูลซู หรือไปแต่งงานกับกู้ชิวอี๋ของตระกูลกู้ ตอนนี้เห็นทีคงมีเพียงเฉินเอ๋อที่มีโอกาสมากที่สุด!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...