ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1789

“จะเป็นไปได้ยังไงกัน!”

เย่ฉางหมิ่นพูดโพล่งออกมาว่า “พ่อ พ่อไม่ได้พบเย่เฉินมานานหลายปีแล้ว ดังนั้นเอาเขามาคิดได้ดีเกินไปแล้ว หนูจะบอกความจริงพ่อให้ ตอนนี้เย่เฉินก็คือกุ๊ยบ้านนอกคนหนึ่ง! ไม่ว่าจะเป็นซูจือหยูหรือกู้ชิวอี๋ ล้วนเป็นลูกคุณหนูมีชื่อของเย่นจิง จะชายตาแลเขาได้ยังไง?!”

เย่โจงฉวนกล่าวขึ้นอย่างเย็นเยียบ “เมื่อวานฉันยังพบกู้เย้นจงที่สมาคมการค้าอยู่เลย ฉันลองเลียบเคียงถามเขาดูว่าเขายังจำสัญญาหมั้นหมายของเย่เฉินกับลูกสาวเขาได้หรือไม่ ตอนนั้นเขาบอกกับฉันว่า ขอเพียงหาเย่เฉินพบ จะต้องให้ลูกสาวแต่งกับเขาอย่างไม่ลังเลแน่นอน!”

“นอกจากนี้ กู้เย้นจงยังบอกอีกว่า ไม่ว่าตอนนี้เย่เฉินจะมีฐานะเป็นอย่างไร ต่อให้เป็นขอทานข้างถนน เขาก็คือว่าที่ลูกเขยของตระกูลกู้ เรื่องนี้พวกเขาทั้งครอบครัวต่างเห็นพ้องต้องกันนานแล้ว!”

เย่ฉางหมิ่นตกตะลึงพรึงเพริด “นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว กู้เย้นจงเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?”

เย่โจงฉวนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดอยู่บ้าง “กู้เย้นจงเป็นบ้าหรือไม่ฉันไม่คิดสนใจ แกเองก็ไม่ต้องกังวลเช่นกัน ตอนนี้หน้าที่ของแกคือคิดหาทุกวิถีทางให้เย่เฉินรับปากกลับมาฉลองปีใหม่!”

เย่ฉางหมิ่นจนปัญญาอย่างยิ่งยวด ได้แต่พูดพึมพำว่า “พ่อ บอกความจริงกับพ่อแล้วกัน เมื่อวานเฉินเอ๋อทำเกินไปจริงๆ เมื่อวานหนูก็เลยระงับอารมณ์ไม่อยู่ ทะเลาะกับเขาไปยกหนึ่ง ข้าวเขาก็ไม่กิน สะบัดมือจากไปทันที...”

“สารเลว!” เย่โจงฉวนตวาดอย่างโมโห แล้วกล่าวว่า “อย่านึกว่าฉันไม่รู้จักแกดี ด้วยกิริยามารยาทของแก แท้จริงแล้วใครที่ทำเกินไปกันแน่ก็ยังบอกไม่ได้!”

กล่าวจบ เย่โจงฉวนก็กล่าวอีกว่า “อย่างอื่นฉันไม่สน จะต้องพาเย่เฉินกลับมาให้ฉันให้ได้! หากเขาไม่ยอมกลับ งั้นแกก็คิดหาวิธีอื่นหน่อยแล้วกัน!”

เย่ฉางหมิ่นรีบร้อนถามว่า “วิธีอื่น? วิธีอะไร?”

เย่โจงฉวนพูด “เขามีภรรยาอยู่ที่จินหลิงคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ? แกก็คิดหาวิธีเข้าทางภรรยาเขา หรือจากทางพ่อตาแม่ยายเขาก็ได้แล้วนี่?”

เย่ฉางหมิ่นเอ่ยขึ้นมาทันทีว่า “งั้นหนูจะไปพบหน้าภรรยาเขาเดี๋ยวนี้ มอบเงินให้เธอ ให้เธอหย่ากับเย่เฉิน!”