ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1790
พนักงานยังนึกว่าหม่าหลันสังเกตเห็นความผิดปกติ รีบร้อนพูดขึ้นอย่างยากจะปิดบังความอึดอัดใจว่า “คือว่า...คือว่า...คืออย่างนี้ค่ะ เดิมพวกเรามีแขกที่จองไว้แล้วว่าจะมาทำSPA กลับกลายเป็นว่าพอพวกเราเตรียมน้ำในอ่างเสร็จแล้ว เธอก็มาบอกว่ามีธุระมาไม่ได้ชั่วคราว ดังนั้นคุณจึงมาได้จังหวะพอดี”
หม่าหลันยิ้มกล่าวว่า “ตายจริง บังเอิญจังเลย สงสัยสวรรค์จะอยากชดเชยให้ฉันบ้าง ให้ฉันได้เสพสุขสักหน่อย!”
กล่าวจบ เธอก็โบกมือให้พนักงานคนนั้นพลางกล่าวว่า “เอาล่ะ เธอออกไปเถอะ ฉันจะแช่อาบเอง ให้ช่างเทคนิคเตรียมรอฉันไว้เลย”
“ได้ค่ะ!”
หลังพนักงานออกมา ก็วิ่งไปรายงานแก่เจ้าของร้านทันที
พอเจ้าของร้านได้ยินว่าหม่าหลันมาแล้ว ก็รีบโทรหาเซียวไห่หลงอย่างรวดเร็ว บอกกับเขาว่า “ไห่หลง คนมาแล้ว กำลังแช่น้ำอาบ พวกนายจะมาที่นี่เมื่อไหร่?”
เซียวไห่หลงเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจว่า “เยี่ยมไปเลย! เหล่าไป๋ นายต้องปิดเธอไว้ให้ได้ อย่าเผยพิรุธอันใดออกมาเด็ดขาด ฉันจะเตรียมไปที่นั่นเดี๋ยวนี้!”
เจ้าของร้านเสริมสวยหัวเราะฮึๆ พลางพูดว่า “ไห่หลง พวกเราสองคนเป็นอะไรกัน ในเมื่อฉันรับปากนายแล้ว ก็ต้องจัดการเรื่องนี้อย่างหมดจดงดงาม!”
“ดี!” เซียวไห่หลงยิ้มกล่าว “รอฉันครึ่งชั่วโมง!”
กล่าวจบ เซียวไห่หลงก็กำชับอีกว่า “เหล่าไป๋ ร้านของนาย ช่วงเช้าไม่ต้องรับลูกค้าคนอื่นแล้วนะ เพื่อเลี่ยงไม่ให้เรื่องแดงออกมา”
“วางใจ ช่วงเช้าฉันไม่รับลูกค้าคนอื่นเด็ดขาด รับแค่ของนายคนเดียว!”
...
บอดี้การ์ดกล่าวเสียงต่ำอยู่ด้านข้างว่า “คุณหนูใหญ่ ผู้หญิงคนนั้นที่คุณตามหา กำลังเสริมสวยอยู่ที่นี่แหละครับ เพิ่งจะเข้าไปเมื่อสิบนาทีก่อน”
เย่ฉางหมิ่นพยักหน้า พูดอย่างยากจะปิดบังความรังเกียจว่า “ตามฉันเข้าไป”
“ครับ!”
บอดี้การ์ดร่างใหญ่เดินนำหน้าไปก่อน ยื่นมือผลักเปิดประตูหน้าของสถานเสริมความงามแห่งนี้
พนักงานรีบร้อนวิ่งเข้ามา กล่าวขออภัยว่า “ขอประทานโทษด้วยนะคะ ช่วงเช้าพวกเราไม่รับลูกค้าค่ะ”
เย่ฉางหมิ่นขมวดคิ้ว “ไม่รับลูกค้า? มีผู้หญิงแซ่หม่าคนหนึ่ง เพิ่งจะมาทำSPAที่ร้านพวกเธอไม่ใช่เหรอ? ทำไมที่ร้านถึงกลายเป็นไม่รับลูกค้าไปได้ล่ะ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...