ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1791
พอพนักงานถูกเย่ฉางหมิ่นซักถามเช่นนี้ ก็ไม่รู้ว่าควรจะตอบเช่นไรดีไปชั่วขณะ
ในใจเธอชัดเจนดี ความหมายของเถ้าแก่คือช่วงเช้าวันนี้ห้ามรับลูกค้า ดังนั้นตนพูดอะไรก็ไม่อาจปล่อยลูกค้าเข้ามาได้
ด้วยเหตุนี้เธอจึงรีบร้อนกล่าวว่า “ขอประทานโทษด้วยนะคะคุณผู้หญิง ช่วงเช้าพวกเราไม่รับลูกค้าจริงๆ ค่ะ พอดีคุณหม่าเธอจองไว้ล่วงหน้าแล้ว ดังนั้นจึงขอประทานโทษด้วยจริงๆ ค่ะ”
เย่ฉางหมิ่นความโกรธแทบจะพวยพุ่งขึ้นมา
ตนอุตส่าห์ลดเกียรติมายังร้านเสริมสวยโกโรโกโสเช่นนี้ ไม่ต่างอะไรกับหงส์มาเยือนเล้าไก่ คิดไม่ถึงว่าเล้าไก่แห่งนี้ถึงกับไม่ยอมให้ตนเข้าไป?!
เธอพลันโกรธจนระงับอารมณ์ไม่อยู่เอ่ยขึ้นมาว่า “ไม่ยอมให้ฉันเข้าใช่ไหม!;? เชื่อไหมว่าร้านนี้ของเธอจะไม่ได้เปิดกิจการอีกต่อไปแล้ว?!”
พนักงานพลันทำอะไรไม่ถูกขึ้นมา
เธอเองก็มองออก ชุดที่เย่ฉางหมิ่นสวมใส่ มองแวบเดียวก็รู้ว่าไม่ใช่คนธรรมดา หากไปยั่วโมโหเธอเข้าจริงๆ บางทีอาจจะเกิดความยุ่งยากขึ้นมาจริงๆ ก็ได้
ด้วยเหตุนี้เธอจึงได้แต่พูดอย่างนอบน้อมและนบนอบว่า “ขอประทานโทษด้วยนะคะคุณผู้หญิง คุณช่วยรอสักครู่ ฉันจะไปเชิญเถ้าแก่ของเรามา”
เย่ฉางหมิ่นโบกมืออย่างรังเกียจ “เร็วหน่อยล่ะ ความอดทนของคนอย่างฉันมีจำกัด!”
พนักงานจึงรีบวิ่งไปที่ห้องทำงานของเถ้าแก่ทันที เวลานี้เถ้าแก่กำลังอยู่ในห้องทำงานตัวเองเก็บกวาดของมีค่าอยู่
เขาวางแผนไว้ว่าวันนี้พอช่วยเซียวไห่หลงครั้งนี้แล้ว หลังรับเงินสองแสนนั้นของเซียวไห่หลง ก็จะเตรียมชิ่งหนีทันที กะว่าจะขนของในร้านออกไปทั้งหมดตอนเย็นวันนี้ ทำแบบนี้ ตอนที่พนักงานในร้านมาถึง ก็จะพบว่าร้านเสริมสวยคนได้จากไปแล้วเหลือแต่ตึกเปล่าๆ
นี่ก็คือวิธีการชิ่งหนีร้านเสริมสวยและร้านฟิตเนสมากมายหลายแห่งที่เขาทำมาตลอด ฉวยตอนที่คนไม่ทันระวังทาน้ำมันที่ใต้ฝ่าเท้า ใหัสมาชิกที่ถูกเล่นตุกติกกับบัตรชำระเงินล่วงหน้ารับมือไม่ทัน
พอเห็นเย่ฉางหมิ่น เจ้าของร้านก็มองออกว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะมีฐานะไม่น้อย ในใจจึงเคร่งเครียดมากกว่าเดิม
ด้วยเหตุนี้จึงรีบร้อนเดินขึ้นหน้าไปถามว่า “คุณผู้หญิงท่านนี้ ไม่ทราบว่าคุณต้องการสิ่งใดครับ?”
เย่ฉางหมิ่นเอ่ยเสียงเย็น “ร้านของพวกคุณเปิดประตู ทำไมถึงไม่ให้เข้า? ยังบอกอีกว่าช่วงเช้าไม่รับลูกค้า หมายความว่ายังไง?”
เจ้าของร้านหัวเราะเหยๆ แล้วรีบกล่าวว่า “บอกตามตรงไม่ปิดบัง ช่วงเช้าพวกเรามีลูกค้าเหมาทั้งร้านไว้หมดแล้ว ดังนั้นจึงไม่สะดวกจะรับลูกค้าอีก ถ้าไม่อย่างนั้นช่วงบ่ายหรือไม่ก็พรุ่งนี้คุณค่อยมาที่นี่ดีหรือไม่ ผมจะหาช่างเทคนิคที่ดีที่สุดมาบริการคุณ!”
เย่ฉางหมิ่นกล่าวอย่างเหยียดหยาม “อย่ามาพูดแบบนี้กับฉัน ฉันมาที่ร้านโกโรโกโสของนายไม่ได้มาใช้บริการ!”
เจ้าของร้านขมวดคิ้ว “คุณไม่มาใช้บริการ แล้วมาทำอะไร?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...