ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1796

“หน็อยแน่แก!” หม่าหลันพุ่งเข้าไปด้วยความโกรธจนระงับอารมณ์ไม่อยู่ แล้วนั่งคร่อมที่ท้องของเย่ฉางหมิ่น ทั้งปากทั้งมือทำงานพร้อมกัน ตบหน้าของเย่ฉางหมิ่นอย่างรุนแรง ตบไปพลางด่าไปพลาง “หล่อนเห็นฉันโง่เหรอ? ฉันเคยเห็นแบบนี้เกินกว่าหนึ่งครั้ง หล่อนก็ยังกล้ามาหลอกฉัน!”

เวลานี้ ในใจหม่าหลันคิดถึงโรงพยาบาลที่เซียวฉางควนเข้ารักษาตัวในครั้งนั้น เธอต้องการเช็คที่เซียวชูหรันลูกสาวส่งค่าเช่าบ้าน หลังเย่เฉินมอบเช็คให้เธอ เธอก็เอาเช็คไปจ่ายค่ารักษาพยาบาล

คิดไม่ถึงว่าเช็คใบนั้นจะมีจำนวนถึงร้อยล้าน!

ตอนนั้นเธอเก็บคำถากถางของพนักงานการเงินของโรงพยาบาลไว้อย่างดี แถมยังขู่เธอว่าจะแจ้งตำรวจจับเธอ

สุดท้ายเธอก็กลับไปคิดบัญชีกับเย่เฉินด้วยความโกรธจนระงับอารมณ์ไม่อยู่ ถึงรู้ว่าที่แท้เช็คใบนั้น เป็นของที่เย่เฉินซื้อมาจากร้านอุปกรณ์ในพิธีศพ คิดจะเผาไปให้พ่อแม่ที่ล่วงลับไปของเขา

ดังนั้น ตอนนี้เย่ฉางหมิ่นก็หยิบเช็คร้อยล้านออกมาเช่นกัน หน้าตาเหมือนกับเช็คร้อยล้านในตอนนั้นของเย่เฉินเปี๊ยบ

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เธอย่อมจะโกรธจนระงับอารมณ์ไม่อยู่!

ยิ่งไปกว่านั้น ที่น่าแค้นยิ่งกว่าคือ เย่ฉางหมิ่นผู้สมควรตายคนนี้ ถึงกับเน้นย้ำคำว่าธนาคารซิตี้แบงค์ต่อหน้าเธอตลอดเวลา!

ชั่วชีวิตนี้ของหม่าหลัน ที่เธอเกลียดชังที่สุดก็คือธนาคารซิตี้แบงค์!

เพราะว่าสำหรับเธอแล้ว ประสบการณ์ที่น่าเวทนาที่สุดในชีวิตนี้ เป็นเพราะบัตรAmerican Expressของปลอมใบนั้นของธนาคารซิตี้แบงค์ชักนำมา

หลังจากนั้น เธอก็ถูกขังอยู่ในสถานกังขัง ซ้ำยังถูกนายหญิงใหญ่เซียวกับเซียวเวยเวยรวมถึงจางกุ้ยเฟินที่รูปร่างบึกบึนคนนั้นทารุณกรรมอยู่หลายวัน

เวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่วันนั้น แน่นอนว่าเป็นหลุมดำในชีวิตนี้ของหม่าหลัน