ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1799
เสียงกริ่งมือถือของเย่ฉางหมิ่น ทำเซียวไห่หลงตกใจจนสะดุ้งวาบ
เขารีบยื่นมือไปล้วงเข้าไปในกระเป๋าของเย่ฉางหมิ่น ล้วงได้โทรศัพท์ไอโฟนออกมาจากในนั้นเครื่องหนึ่ง
เห็นมีคนโทรหาเธอ ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ปิดเครื่องทันที แล้วโยนกลับลงไปในกระเป๋าของเย่ฉางหมิ่น
แม้เย่ฉางหมิ่นจะส่งเสียงอู้อี้ออกมาพักหนึ่ง แต่กลับไร้ซึ่งหนทางใดๆ ในใจเสียใจภายหลังจนลำไส้เขียวช้ำไปหมดแล้ว
เธอลอบพิจารณาอยู่ในใจ “นี่มันไม่ใช่คราวซวยของฉันหรอกเหรอ? ฉันไม่มีเรื่องอะไรจะไปพูดไร้สาระกับหม่าหลันมากมายขนาดนั้นเพื่ออะไร? ถ้าไม่ใช่เพราะหล่อน ตนเองคงไม่ถูกคนกลุ่มนี้ลักพาตัวมา!”
แต่ว่า เสียใจภายหลังในเวลานี้ไม่มีความหมายใดๆ แล้ว แม้เธอจะเป็นลูกสาวคนโตของคุณท่านใหญ่เย่ผู้สูงศักดิ์ แต่เธอในเวลานี้กำลังอยู่ในสภาวะเรียกฟ้าฟ้าไม่ขาน เรียกดินดินไม่ตอบไปเสียแล้ว
ซึ่งในเวลาเดียวกันนี้ ที่หน้าประตูของร้านRitz Beauty Salon
บอดี้การ์ดของเย่ฉางหมิ่นพบว่าเจ้านายของตนเองกดตัดสายของตน
ในตอนแรกเขาไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะอย่างไรเขาก็รู้ว่าวันนี้เย่ฉางหมิ่นแค่มาพูดคุยธุระกับหม่าหลัน บางทีตอนนี้อาจจะกำลังอยู่ในช่วงสำคัญของการเจรจา จึงไม่สะดวกรับสายของตน
ทว่า เพื่อป้องกันความผิดพลาด เขาจึงโทรหาเย่ฉางหมิ่นอีกครั้ง คิดไม่ถึงว่าการโทรไปครั้งนี้ โทรศัพท์จะถึงกับปิดเครื่องไปแล้ว!
คราวนี้ ทำให้บอดี้การ์ดของเย่ฉางหมิ่นเคร่งเครียดขึ้นมาแล้ว!
สังคมในปัจจุบัน มือถือมีความจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับผู้คน ดังนั้นมือถือของเย่ฉางหมิ่น แทบจะไม่เคยเกิดเรื่องปิดเครื่องในตอนกลางวันอย่างนี้เลย
เขาพลันสังเกตเห็นความผิดปกติขึ้นมาหลายส่วน ด้วยเหตุนี้จึงพูดกับคนขับรถทันทีว่า “ตามฉันเข้าไปดูหน่อย!”
คนขับรถก็เป็นหนึ่งในบอดี้การ์ดของเย่ฉางหมิ่น เขารีบลงจากรถโรลส์-รอยซ์ทันที ไปพร้อมกับบอดี้การ์ดที่คุมอยู่ข้างรถ บุกเข้าไปในร้านเสริมสวยด้วยกัน
พอเข้าไปในร้าน ทั้งสองก็พบว่าสถานการณ์ไม่ปกติ!
อีกคนก็สิ้นหวังเช่นเดียวกัน กล่าวขึ้นอย่างหมดอาลัยตายอยาก “นี่...นี่มันไม่สมควรเลย! วันนี้คุณหนูใหญ่ตัดสินใจจะมาพบหม่าหลันคนนั้นเป็นการชั่วคราว ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะออกไปไหนโดยไม่บอกล่วงหน้า ซึ่งระหว่างทางที่พวกเรามานี้ก็ไม่ได้ถูกใครตามเช่นเดียวกัน ใครจะมาลงมือกับเธอได้กัน นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย!”
“โธ่เอ๊ย นายยังจะสนเหตุผลไม่เหตุผลอะไรนั่นอีก เรื่องด่วนที่ต้องทำในตอนนี้คือรีบไปหาคุณหนูใหญ่ออกมา! พวกเรายังคงรีบโทรหาเฉินจื๋อข่ายกันดีกว่า! จินหลิงเป็นถิ่นของเขา เขาต้องมีหนทางกว่าพวกเราแน่!”
“มีเหตุผล!”
บอดี้การ์ดคนนั้นพูดจบ ก็ล้วงมือถือออกมาทันที โทรหาเฉินจื๋อข่าย
เวลานี้เฉินจื๋อข่ายกำลังอยู่ในโรงพยาบาล มองดูพนักงานที่แท้งลูกเพราะเย่ฉางหมิ่นคนนั้น
เท้าข้างนั้นของเย่ฉางหมิ่น ไม่เพียงถีบพนักงานหญิงจนแท้งลูก ยังทำให้พนักงานหญิงตกเลือดมากเพราะสาเหตุนี้ โชคดีที่ช่วยชีวิตได้ทัน จึงพ้นขีดอันตรายชั่วคราว
พอคิดถึงความกำเริบเสิบสานและการใช้อำนาจบาตรใหญ่ของเย่ฉางหมิ่น เฉินจื๋อข่ายก็ทั้งโกรธทั้งแค้น แต่เขาเป็นลูกน้องของตระกูลเย่ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีสิทธิชี้ไม้ชี้มือบงการเย่ฉางหมิ่นได้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...