ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1808

ดูเหมือนอู๋ตงไห่ยังหงุดหงิดอยู่ กัดฟันและด่าทันที:"แม่งเอ๊ย ทีวีในคฤหาสน์ของฉันก็โดนพวกคุณแอบนำไปขาย ยังมีหน้ามาบอกว่าตระกูลของพวกคุณมีหน้ามีตาทางสังคมอีก? ถ้ามีหน้ามีตาทางสังคมทำไมพวกคุณต้องไปบ้านของเย่เฉินและขโมยดอกแดฟโฟดิลมาห่อเกี๊ยวกินด้วย? ไปตลาดเพื่อซื้อกุยช่ายซักหนึ่งกิโลกรัมมันจะเสียตังค์ซักเท่าไหร่เชียว?! แม่งโง่กันทั้งตระกูล พูดว่าพวกคุณเป็นตระกูลยากจนและเลว ยังถือว่าไว้หน้าพวกคุณแล้ว!"

เซียวฉางเฉียนกับเซียวไห่หลงพูดไม่ออกทันที

เรื่องที่อู๋ตงไห่พูดนั้นเป็นเรื่องจริง หลังจากที่ตระกูลเซียวตกอับ พวกเขาได้ทำหลายเรื่องที่ไม่มีศีลธรรม เรื่องเลว และทำเรื่องไร้สาระ ถ้าเอาเรื่องที่พวกเขาเคยทำออกมาพูดทีละเรื่องๆ คงทำให้บรรพบุรุษของตระกูลเซียวขายขี้หน้ามากๆ

เย่ฉางหมิ่นมีความคิดที่อยากตายจริงๆ

ทั้งๆที่เธอเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของตัวเองและฐานะของเย่เฉินให้อู๋ตงไห่ได้รับรู้ ทำไมพูดไปพูดมา เปลี่ยนเป็นอู๋ตงไห่ด่าผู้ชายสองคนนั้นจนไม่เหลือชิ้นดี?

ดังนั้นเธอก็เลยมองไปที่อู๋ตงไห่ พูดด้วยท่าทางเคารพ:"พี่ใหญ่ เรื่องที่ฉันพูดมันเป็นเรื่องจริงทั้งหมด ฉันสาบานก็ได้ ได้โปรดเห็นแก่หน้าของตระกูลเย่ ปล่อยฉันไปเถอะ!"

...

ในเวลานี้

เย่เฉินกำลังนั่งอยู่บนเฮลิคอปเตอร์ของเฉินจื๋อข่ายและบินไปยังเขตชานเมือง

วิธีการลักพาตัวของเซียวฉางเฉียนกับเซียวไห่หลงไม่ค่อยฉลาดมากนัก การค้นหาเบาะแสของพวกเขา สำหรับเฉินจื๋อข่ายและลูกน้องของเขานั้น มันไม่ใช่เรื่องยากเลย