ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1827
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เย่เฉินไม่ได้มีความรู้สึกดี ต่อเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงสองคนพ่อลูกแม้แต่น้อย
แต่ทว่า เมื่อได้ยินว่าพวกเขาสองคนถูกหักแขนขา ความโกรธในใจของเย่เฉินก็หายไปส่วนใหญ่
ไม่มีใครรู้จักพวกคนตระกูลเซียวดีกว่าเขาแล้ว
แม้ว่าแต่ละคนจะน่ารังเกียจ แต่ก็ไม่นับว่าเป็นคนสารเลวชั่วร้าย
ก่อนหน้านี้เฉียนหงเย่นสร้างสถานการณ์โกงหม่าหลัน สาเหตุส่วนใหญ่ก็เป็นตอนที่หม่าหลันเล่นไพ่ที่บ้านเพื่อน พบเจอกับเฉียนหงเย่นและเซียวฉางเฉียนสองสามีภรรยา ต่อจากนั้นก็เยาะเย้ยพวกเขาสารพัด ทำให้เฉียนหงเย่นแทบจะอกแตกตาย ถึงได้อยากจะโกงเอาเงินของหม่าหลันไป
ตอนนี้เซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงลักพาตัวหม่าหลัน อยากจะส่งเธอไปที่เหมืองถ่านหินดำ ก็เพื่อที่จะล้างแก้แค้นที่ตัวเองส่งเฉียนหงเย่นไปที่เหมืองถ่านหินดำก่อนหน้านี้ พูดตามตรง หม่าหลันยังเป็นรับกระสุนแทนตัวเองระดับหนึ่ง
สืบสาวราวเรื่องจนถึงแก่นแท้แล้ว คนของตระกูลเซียวเลวก็เลวจริงๆ แต่ยังไม่ถึงขั้นที่ต้องตาย
ยิ่งไปกว่านั้น เย่เฉินไม่ชอบอาที่หาเรื่องใส่ตัวและยโสโอหังคนนี้ของตัวเองจริงๆ ถ้าหากให้เธอฆ่าเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงเพื่อระบายความแค้น ตรงกันข้ามกันเธอก็จะได้เปรียบ สู้ให้เธออดกลั้นความโกรธแค้นนี้ไว้ไม่มีที่ระบายอารมณ์จะดีกว่า ก็ถือว่าขัดเกลานิสัยที่ทำให้คนรังเกียจนั้นของเธอ
ดังนั้นเย่เฉินเอ่ยปากพูดว่า: “ไม่ว่ายังไงเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงก็เป็นลุงใหญ่แท้ๆและลูกพี่น้องแท้ๆของภรรยาผม เป็นพี่ชายแท้ๆและหลานชายแท้ของพ่อผม ถ้าคุณฆ่าพวกเขาสองคนแล้ว งานศพที่ใหญ่โตเช่นนี้ พวกเราทั้งครอบครัวยังจะได้ฉลองตรุษจีนอีกมั้ย?”
เย่ฉางหมิ่นพูดอย่างรวดเร็วว่า: “งั้นรอหลังปีใหญ่ค่อยฆ่าพวกเขาสองคน แบบนี้ก็น่าจะได้แล้วนะ?!”
เย่เฉินโบกมือ: “ภรรยาของผม ค่อนข้างใจอ่อน ถ้าพวกเขาทั้งสองตายจริงๆ ภรรยาของผมต้องเสียใจเป็นทุกข์อย่างแน่นอน ดังนั้นปล่อยให้พวกเขามีชีวิตอยู่ต่อไป”
เมื่อเย่ฉางหมิ่นได้ยินแบบนี้ ก็กังวลจนอึดอัดไปทั่วทั้งร่าง และอ้าปากพูดว่า: “พวกเขาทำร้ายฉันกลายเป็นแบบนี้ นายก็ต้องให้ได้ระบายความแค้นนะ!”
เย่เฉินขมวดคิ้วถาม: “แบบไหนที่เรียกว่าระบายความแค้นเหรอ? พวกเขาทั้งสองแขนขาก็หักแล้ว เกรงว่าจะทำได้เพียงทำกิจวัตรประจำวันทั่วไปอยู่บนเตียงหลายเดือนอย่างแน่นอน คุณยังไม่หายแค้นอีกเหรอ?”
เมื่อเย่ฉางหมิ่นเห็นท่าทีของเย่เฉินไม่ได้มีความหมายว่าล้อเล่นกับตัวเองเลย ในใจก็อดไม่ได้ที่จะเต้นรัว
เธอรู้ตัวว่าเหตุการณ์นี้ในวันนี้ ตัวเองเกรงว่าจะไม่มีทางกู้หน้ากลับมาได้แล้ว
ไม่อย่างนั้น ด้วยอุปนิสัยของเย่เฉิน ไม่มีทางปล่อยตัวเองไปเด็ดขาด
ดังนั้นเธอทำได้เพียงพูดอย่างเศร้าใจว่า: “ได้…ฉันเข้าใจแล้ว…”
เย่เฉินพยักหน้า พูดกับหงห้าว่า: “หงห้า รีบจัดเตรียมบ้านในหมู่บ้านชุมชน จัดการที่อยู่อาศัยให้คุณอาท่านนี้ของฉันที่มาจากแดนไกล ให้คนจับตาดูเธอไว้ยี่สิบสี่ชั่วโมง ภายในเจ็ดวันข้างหน้าไม่อนุญาตให้ออกจากบ้านแม้แต่ครึ่งก้าว ทันทีที่ครบเจ็ดวัน ส่งเธอตรงไปที่สนามบินให้เธอกลับไป!”
หงห้าพยักหน้าในทันที: “อาจารย์เย่วางใจได้ หงห้าจะจัดการให้เรียบร้อยอย่างแน่นอน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...