ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1828
เย่เฉินก็มองไปทางอู๋ตงไห่: “จากนี้ไปทุกอย่างต้องรายงานให้หงห้า อย่าได้ทำการก่อกวนอะไรก็ตาม เข้ามั้ยใจมั้ย?”
อู๋ตงไห่รีบกราบคารวะอย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า: “คุณชายเย่วางใจเถอะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะทำตามคำสั่งการทุกอย่างของคุณและหงห้า…”
เย่เฉินพูดอีกว่า: “ใช่แล้ว Tomson Riviera A04 แกเป็นคนซื้อใช่มั้ย?”
อู๋ตงไห่พูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า: “ใช่ครับ ผมซื้อเอง…”
เย่เฉินถามเขา: “แกซื้อคฤหาสน์นี้ ให้คนของตระกูลเซียวอาศัยอยู่ เพื่อที่จะทำให้ฉันขยะแขยงใช่มั้ย?”
“ใช่”อู๋ตงไห่พูดอย่างประหม่าสุดขีดว่า: “คุณชายเย่ เรื่องนี้ผมไม่ดีเอง คุณวางใจเถอะ ผมจะรีบเอาคฤหาสน์คืนกลับมาเดี๋ยวนี้ แล้วให้คนของตระกูลเซียวไสหัวออกไป!”
“อย่า!”เย่เฉินโบกมือ และเอ่ยปากพูดว่า: “ไสหัวออกไปก็ไม่สนุกนะสิ แกทำแบบนี้ หยุดงานทั้งหมดของบริษัทเซียวซื่อ ถอนเงินลงทุนที่แกให้กับพวกเขากลับมาทั้งหมด ฉันยังต้องการให้พวกเขากลับไปเหมือนเมื่อก่อนนี้แม้ว่าจะอาศัยอยู่ในTomson Riviera แต่ความเป็นจริงอยู่ในสภาพที่ไม่มีอะไรเลย”
อู๋ตงไห่พูดอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อยว่า: “ได้ครับคุณชายเย่ วันนี้ผมจะไปจัดการให้!”
เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ: “เอาล่ะ หงห้า นายจัดการคุณอาของฉันให้เรียบร้อย อู๋ตงไห่ไปจัดการเรื่องราวของบริษัทเซียวซื่อให้เรียบร้อย สำหรับเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลง ก็ไม่ต้องส่งไปที่แผนกที่เกี่ยวข้อง แต่ส่งที่โรงพยาบาลเถอะ”
ทั้งสองคนรีบตกปากรับคำด้วยความเคารพ
สีหน้าท่าทางของเย่ฉางหมิ่นที่อยู่ข้างๆดูไม่ดีอย่างไม่มีอะไรเทียบได้
แต่ว่าดูไม่ดีก็ส่วนของดูไม่ดี ตอนนี้เธอไม่กล้าที่จะมีอารมณ์ต่อต้านอะไรทั้งนั้นแล้ว
ต่อจากนั้น หงห้าก็ให้คนจับเย่ฉางหมิ่นและอู๋ตงไห่รถยนต์คนละคัน แล้วก็ให้คนไปที่โกดัง เตรียมหามเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงสองคนพ่อลูกที่แขนขาหักออกมา
ในเวลานี้ ผู้ชายทั้งสองคนนอนอยู่บนพื้นคอนกรีตที่เย็นยะเยือก และทรุดตัวลงอย่างสมบูรณ์แล้ว สองคนพ่อลูกร้องไห้อยู่ในโกดังเป็นเวลานาน แทบจะร้องไห้จนน้ำตาเหือดแห้ง
ในใจของเซียวไห่หลงมีความหดหู่มากแค่ไหนก็หดหู่มากแค่นั้น ร้องไห้สะอึกสะอื้นคิดในใจว่า: “ตอนแรกต้องการจะสั่งสอนหม่าหลัน เอาใจอู๋ตงไห่ กลับคาดไม่ถึงว่า ผู้หญิงแก่ที่ถูกพวกเขาจับตัวมาพร้อมกับหม่าหลันคนนั้น จะเป็นอาชญากรนักต้มตุ๋นข้ามชาติ!”
“ยิ่งไปกว่านั้นอาชญากรนักต้มตุ๋นคนนี้แมร่งสามารถที่จะแต่งเรื่องมั่วซั่วได้เกินไปจริงๆ ยังกุเรื่องมาหนึ่งมุขกับให้เย่เฉินเรียกว่าเป็นฐานะคุณชายในตระกูลยักษ์ใหญ่…ทำให้ฉันกับพ่อต่างก็เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง…”
“ถึงขนาด ขนาดอู๋ตงไห่ก็เชื่อคำพูดบ้าๆของผู้หญิงสารเลวนั้น!”
“สุนัขแก่อย่างอู๋ตงไห่ แกว่าแกเชื่อก็เชื่อไปสิ แต่ก็ไม่จำเป็นเพื่อเอาใจเขา หักแขนขาพวกเราสองคนพ่อลูก! พวกเราสองคนพ่อลูกต่างก็รับใช้แก ไม่ว่ายังไงแกก็ไม่ควรทำแบบนี้กับพวกเรา! แบบนี้มันคืออะไรกันเนี่ย!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...