ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1847
นายหญิงใหญ่เซียวตามแบบฉบับต้องการขอความช่วยเหลือจากคนก็จะไปหาสู่ ไม่ต้องการความช่วยก็ไม่สนใจคนอื่น
ตอนนั้นอยู่ที่สถานที่กักขัง เธอต้องการให้จางกุ้ยเฟินสนับสนุนตัวเอง ดังนั้นในเวลานั้นก็เกรงอกเกรงใจจางกุ้ยเฟินเป็นอย่างมาก และก็ปฏิบัติต่อเธอเหมือนลูกสาวของตัวเอง
แต่ที่จริงแล้ว แต่เดิมเธอก็รังเกียจหญิงสาวชาวบ้านที่หยาบคายอย่างจางกุ้ยเฟินอยู่แล้ว
ดังนั้น ตั้งแต่วันที่ออกจากสถานที่กักขัง เธอก็ลืมจางกุ้ยเฟินไปจนหมดสิ้น
สำหรับเธอ จางกุ้ยเฟินเป็นเพียงเครื่องมือที่ต้องใช้ในช่วงเวลาพิเศษเท่านั้น หลังจากช่วงเวลาพิเศษนั้นผ่านไป เธอก็ไม่อยากที่จะพัวพันอะไรทั้งนั้นกับจางกุ้ยเฟินอีก
แต่ว่าคาดไม่ถึงจริงๆว่า จางกุ้ยเฟินจะปรากฏตัวอยู่ในบ้านของตัวเองอย่างแปลกประหลาด!
จางกุ้ยเฟินก็คาดไม่ถึงว่า นายหญิงใหญ่จะไม่ยอมรับต่อเรื่องราวที่เคยทำเอาดื้อๆ
ในสายตาของเธอ ทั้งๆที่คุณนายผู้หญิงใหญ่เซียวเป็นคนประกันตัวพวกเราออกมา แล้วก็จัดเตรียมคนขับรถให้ไปรับพวกเรามาที่Tomson Riviera ยังป้อนลายนิ้วมือของพวกเราไว้ที่ประตู ทำไมในเวลานี้อยู่ๆก็ไม่ยอมรับแล้ว?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ จางกุ้ยเฟินถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยว่า: “นายหญิงใหญ่ คุณเป็นอะไรน่ะ? เรื่องดีๆเหล่านั้นคุณเป็นทำ ทำไมถึงได้ไม่อยากที่จะยอมรับล่ะ?”
“นั่นนะสิ!”หลี่เยว่ฉินและต่งหยู้หลิงก็ทยอยเข้ามา และถามอย่างไม่เข้าใจว่า: “นายหญิงใหญ่ สิ่งเหล่านี้ทั้งๆที่คุณเป็นคนทำ ทำไมถึงได้ไม่ยอมรับ ทำไมถึงได้เป็นอย่างนี้?”
นายหญิงใหญ่เซียวถูกห้อมล้อมด้วยทั้งสามคน รู้สึกได้ถึงกลิ่นเหม็นที่ติดอยู่บนตัวของพวกเธอ รู้สึกว่าเวียนหัวอย่างฉับพลัน และทำให้เธอสำลักจนไอ
นายหญิงใหญ่เซียวโกรธจนตัวสั่นเทา และพูดด้วยความโกรธว่า: “ที่นี่คือบ้านของฉัน พวกแกบุกรุกเข้ามาฉันก็จะไม่เอาเรื่อง แต่ใครให้สิทธิ์พวกแก แบ่งห้องนอนของฉันเหรอ?! รีบออกไปซะ!”
ในเวลานี้เซียวเวยเวยรีบเข้ามา และพูดกระซิบว่า: “คุณย่า ตอนนี้พวกเราขาดกำลังคน ให้พวกเธอช่วยไม่ดีกว่าเหรอ รออาการของพ่อและพี่ชายดีขึ้นค่อยให้พวกเธอไป”
นายหญิงใหญ่เซียวโบกมือ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ขาดกำลังคนก็ให้พวกเธออยู่ที่นี่ไม่ได้ พวกเธอเหม็นจนสภาพทุเรศแบบนี้ ให้พวกเธออยู่ต่อไปหนึ่งนาทีก็จะลดอายุขัยของฉัน! อีกอย่าง ประธานอู๋ได้จัดเตรียมผู้ช่วยไว้ให้พวกเรา คงจะแข็งแกร่งกว่านังแก่ตัวเหม็นสามคนนี้ถึงหนึ่งหมื่นเท่าอย่างแน่นอน!”
พูดแล้ว เธอก็มองไปทางจางกุ้ยเฟินและพูดอย่างเฉียบขาด: “พวกเธอสามคน รีบไสหัวออกไปซะ!”
จางกุ้ยเฟินตกตะลึงจนตาค้างในทันที!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...