ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1847

นายหญิงใหญ่เซียวตามแบบฉบับต้องการขอความช่วยเหลือจากคนก็จะไปหาสู่ ไม่ต้องการความช่วยก็ไม่สนใจคนอื่น

ตอนนั้นอยู่ที่สถานที่กักขัง เธอต้องการให้จางกุ้ยเฟินสนับสนุนตัวเอง ดังนั้นในเวลานั้นก็เกรงอกเกรงใจจางกุ้ยเฟินเป็นอย่างมาก และก็ปฏิบัติต่อเธอเหมือนลูกสาวของตัวเอง

แต่ที่จริงแล้ว แต่เดิมเธอก็รังเกียจหญิงสาวชาวบ้านที่หยาบคายอย่างจางกุ้ยเฟินอยู่แล้ว

ดังนั้น ตั้งแต่วันที่ออกจากสถานที่กักขัง เธอก็ลืมจางกุ้ยเฟินไปจนหมดสิ้น

สำหรับเธอ จางกุ้ยเฟินเป็นเพียงเครื่องมือที่ต้องใช้ในช่วงเวลาพิเศษเท่านั้น หลังจากช่วงเวลาพิเศษนั้นผ่านไป เธอก็ไม่อยากที่จะพัวพันอะไรทั้งนั้นกับจางกุ้ยเฟินอีก

แต่ว่าคาดไม่ถึงจริงๆว่า จางกุ้ยเฟินจะปรากฏตัวอยู่ในบ้านของตัวเองอย่างแปลกประหลาด!

จางกุ้ยเฟินก็คาดไม่ถึงว่า นายหญิงใหญ่จะไม่ยอมรับต่อเรื่องราวที่เคยทำเอาดื้อๆ

ในสายตาของเธอ ทั้งๆที่คุณนายผู้หญิงใหญ่เซียวเป็นคนประกันตัวพวกเราออกมา แล้วก็จัดเตรียมคนขับรถให้ไปรับพวกเรามาที่Tomson Riviera ยังป้อนลายนิ้วมือของพวกเราไว้ที่ประตู ทำไมในเวลานี้อยู่ๆก็ไม่ยอมรับแล้ว?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ จางกุ้ยเฟินถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยว่า: “นายหญิงใหญ่ คุณเป็นอะไรน่ะ? เรื่องดีๆเหล่านั้นคุณเป็นทำ ทำไมถึงได้ไม่อยากที่จะยอมรับล่ะ?”

“นั่นนะสิ!”หลี่เยว่ฉินและต่งหยู้หลิงก็ทยอยเข้ามา และถามอย่างไม่เข้าใจว่า: “นายหญิงใหญ่ สิ่งเหล่านี้ทั้งๆที่คุณเป็นคนทำ ทำไมถึงได้ไม่ยอมรับ ทำไมถึงได้เป็นอย่างนี้?”

นายหญิงใหญ่เซียวถูกห้อมล้อมด้วยทั้งสามคน รู้สึกได้ถึงกลิ่นเหม็นที่ติดอยู่บนตัวของพวกเธอ รู้สึกว่าเวียนหัวอย่างฉับพลัน และทำให้เธอสำลักจนไอ