ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1860

“ดูเหมือนว่าจากนี้ไป ฉันจะต้องอยู่ห่างจากเขาให้มากที่สุด! พยายามอย่าให้เขามีโอกาสกลับไปที่ตระกูลเย่!”

...

ในตอนนี้

เย่นจิง ตระกูลซู

ซูจือหยูนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ในห้องหนังสือ เปิดดูข้อมูลที่รวบรวมมาจากทั่วประเทศ

ตั้งแต่ที่กลับมาจากประเทศญี่ปุ่น ไม่ว่าซูจือหยูจะลืมตาหรือว่าหลับตา ในหัวก็เป็นเย่เฉินทั้งหมด

เธอเพราะเย่เฉิน กินนอนไม่ได้ทั้งวัน

แต่ทว่า เธอไม่ได้บอกกับใคร ในสิ่งที่ตัวเองคิดอยู่ในใจ แม้แต่พี่ชายของตัวเองและแม่ของตัวเอง

เดิมทีเธอคิดว่า ใช้อำนาจของตัวเอง ก็จะสามารถตามหาตัวบุคคลปริศนาที่ช่วยตัวเองเจอได้ ต่อจากนั้นขอบคุณเขาด้วยตัวเอง

อย่างไรก็ตาม เธอพยายามอยู่หลายวัน ก็ไม่พบเบาะแสอันมีค่าใดๆ

ต่อจากนั้น ปู่ซูเฉิงเฟิงเพื่อที่จะเสริมความแข็งแกร่งที่หายไปของตระกูลซูอย่างรวดเร็ว ตัดสินใจไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ค้นหายอดฝีมือชุดใหม่

ซูจือหยูก็ได้แนะนำบุคคลปริศนาให้คุณปู่ในทันที ใช้คำพูดตอนนั้นของเธอพูด ถ้าหากตระกูลซูสามารถที่จะตามหาบุคคลปริศนาคนนี้ได้ คนคนนี้สามารถที่จะต่อสู้หนึ่งคนต่อศัตรูหนึ่งร้อยคนได้ สามารถทำให้พลังโจมตีของตระกูลซูเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ!

ซูเฉิงเฟิงก็ย่อมมีความสุขมาเป็นธรรมดา ตามเจตนารมณ์ของซูจือหยูในทันที ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ก็ต้องตามหาบุคคลปริศนาคนนั้นออกมาให้ได้

แต่ทว่า ไม่มีทางที่จะหาข้อมูลของบุคคลปริศนาของคนนั้นได้ด้วยซ้ำ

ผู้ให้ข้อมูลของตระกูลซูได้สอบถามจากแหล่งต่างๆภายในประเทศและประเทศญี่ปุ่น ไม่มีใครเคยได้ยิน มียอดฝีมือที่ทรงพลังขนาดนี้อยู่ที่ไหนกัน

ซูจือหยูก็สงสัยว่า ยอดฝีมือปริศนาคนนั้น จะเป็นเชื้อสายจีนที่มาตั้งรกรากในญี่ปุ่นหรือเปล่า ถ้าเป็นแบบนั้น เกรงว่าข้อมูลการเข้าและออกก็หาตัวเขาไม่พบ

แต่ทว่า ซูจือหยูก็ไม่ได้อยากที่จะเฝ้าต้นไม้รอกระต่าย(ใช้เปรียบเปรยถึง คนที่ไม่คิดที่จะลงแรงหรือพยายามทำงาน แต่กลับหวังที่จะได้ผลงานที่ดี) ดังนั้น ตรรกะความคิดละเอียดลอออย่างเธอ ตัดสินใจลงมือเริ่มต้นกับคนในประเทศก่อนดีกว่า

ขณะค้นหาเบาะแสเกี่ยวกับบุคคลปริศนาภายในประเทศไปด้วย ก็ยังพยายามทุกวิถีทางที่จะเจาะทะลุชั้นการควบคุมดูแลของประเทศญี่ปุ่นไปด้วยและพยายามที่จะเอาบันทึกการเข้าและออกของญี่ปุ่นให้ได้โดยเร็ววัน แม้แต่บันทึกการตรวจคนเข้าเมือง

แต่ทว่า การปิดกั้นข้อมูลของประญี่ปุ่นนั้นค่อนข้างเข้มงวด และจะยากที่จะเจาะทะลุไปได้ในทันที

ตอนที่เธอไม่รู้จะทำยังไง เพื่อนหญิงที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดในประเทศญี่ปุ่นโทรหาเธอ พูดกับเธอว่า: “จือหยู ข้อมูลการเข้าออกและบันทึกการตรวจคนเข้าเมืองจากประเทศญี่ปุ่นตอนนี้ฉันยังเอามาไม่ได้ แต่ว่าฉันกลับหาวิธีทางลับอย่างหนึ่งให้กับเธอได้ วิธีนี้จะเป็นไปได้หรือเปล่า ก็ดูว่าเธอมีความอดทนหรือเปล่า!”

ซูจือหยูอ้าปากพูดว่า: “เธอรีบพูดมาว่าวิธีอะไรกันแน่ ฉันมีความอดทนอยู่! ต่อให้งมเข็มในสมุทร ฉันก็จะตามหาเขาให้เจอ!”

อีกฝ่ายพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “คือแบบนี้ แม้ว่ากระทรวงความมั่นคงแห่งมาตุภูมิของประเทศญี่ปุ่นจะปิดกั้นบันทึกของศุลกากร แต่ก็ไม่ได้ปิดกั้นการเฝ้าระวังกล้องวงจรปิดที่สนามบิน กล้องวงจรปิดทั้งหมดในสนามบิน นอกเหนือจากที่ส่งต่อไปยังศุลกากรแล้ว ตัวเองก็สำรองเก็บไว้ส่วนหนึ่ง ฉันสามารถที่จะก๊อบปี้ไว้ให้เธอชุดหนึ่งได้ ถ้าหากเธอมีความอดที่หาจากภาพบันทึกกล้องวงจรปิดนับไม่ถ้วนทีละเล็กทีละน้อย บางทีอาจจะสามารถหาเบาะแสร่องรอยของผู้มีพระคุณช่วยชีวิตของเธอได้!”