ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1859
“ผู้มีพระคุณช่วยชีวิตของซูจือเฟยเหรอ?!”
เมื่อคุณท่านเย่ได้ยินคำพูดนี้ ก็ถามด้วยความประหลาดใจในทันทีว่า: “เป็นบุคคลปริศนาที่พูดถึงตอนนั้นหรือเปล่า?”
“ใช่!”เย่ฉางโคงพยักหน้า: “ตอนนั้นก็มีข่าวลือกลับมา บอกว่าตอนที่ซูจือหยูและพี่ชายของเธออยู่ในประเทศญี่ปุ่น ถูกบุคคลปริศนาช่วยไว้”
คุณท่านเย่ก็ถามอีกว่า: “บุคคลปริศนาช่วยพวกเขาสองพี่น้อง ซูจือหยูและตระกูลซูก็กำลังตามหาเบาะแสของเขาภายในประเทศ หรือว่าบุคคลปริศนาคนนี้เป็นคนจีนเหรอ?!”
เย่ฉางโคงพูดว่า: “ดูแล้วก็น่าจะเป็นแบบนั้น! ไม่อย่างนั้นตระกูลซูก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องหาบุคคลปริศนาที่ปรากฏตัวในประเทศญี่ปุ่นภายในประเทศ เป็นไปได้มั้ยว่าจะเป็นการดื้อดึงแก้ปัญหาโดยไม่คำนึงสภาพแวดล้อมเหรอ?”
คุณท่านเย่ก็ตื่นเต้นขึ้นในทันที!
เขาพูดอย่างตื่นเต้นว่า: “ไม่ว่าบุคคลปริศนาคนนั้นจะเป็นใคร อย่างน้อยก็มีอย่างหนึ่งที่แน่นอนคือ ความแข็งแกร่งของบุคคลปริศนานั้น น่าจะทรงพลังจนพวกเราไม่สามารถที่จะเข้าใจได้ ถึงขั้นที่เหลือเชื่อ!”
“นั่นนะสิ!”เย่ฉางโคงก็ถอนหายใจ: “ด้วยพละกำลังของตัวเอง ก็สามารถที่จะฆ่านินจาอิงะได้และช่วยซูจือหยูกับซูจือเฟยออกมาได้ ความแข็งแกร่งของคนนี้ คงจะมากจนทำลายกฎของธรรมชาติอย่างแน่นอน!”
คุณท่านเย่อ้าปากพูดว่า: “ถ้าหากคนมีความสามารถแบบนี้ ตระกูลเย่ของฉันสามารถที่จะใช้งานได้ ต่อไปตระกูลเย่ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวอีก!”
พูดแล้ว เขาก็พูดกับเย่ฉางโคงว่า: “ฉางโคง แกรับออกคำสั่งไปว่า ติดตามความคืบหน้าของตระกูลซูอย่างใกล้ชิด ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ ต้องหาบุคคลปริศนาคนนั้นได้เจอก่อนหน้าคนของตระกูลซู ถ้าหากไม่สามารถที่ชิงอยู่หน้าได้ อย่างน้อยก็ต้องทำให้ดีที่สุด ดึงเอาบุคคลปริศนาคนนั้นมาเป็นพวกเดียวกันกับตระกูลเย่ของพวกเรา!”
เย่ฉางโคงพยักหน้า: “ผมรู้แล้วครับพ่อ!”
ในเวลานี้ เย่ฉางหมิ่นที่อยู่ในวิดีโอก็ไม่พูดอะไรมาโดยตลอด ท่าทางก็ค่อนข้างแปลกเป็นอย่างมาก
ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงสิ่งที่เย่เฉินพูดกับตัวเองก่อนหน้านี้ หรือว่า บุคคลปริศนาที่คนของตระกูลซูจะตามหา ก็คือเขาเหรอ?!
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เธอก็รู้สึกเย็นวาบที่หลังอย่างฉับพลัน!
ถ้าหากเย่เฉินเป็นบุคคลปริศนาคนนั้นจริงๆ ถ้าอย่างนั้นตัวเองก็ยิ่งไม่สามารถที่จะให้เขากลับไปที่ตระกูลเย่ได้!
ถ้ารู้ก่อนว่าจะเป็นแบบนี้ ตีตัวเองให้ตาย ตัวเองก็ไม่มีทางมา
ก่อนหน้าที่เย่ฉางหมิ่นจะมา ไม่ได้คิดว่าเย่เฉินเป็นศัตรู เธอรู้สึกเพียงแค่ว่า เย่เฉินเป็นเพียงแค่ลูกหลานที่ตระกูลเย่ทิ้งไว้ข้างนอก ให้เขากลับไปที่บ้าน นั่นเป็นพรที่ประทานให้กับเขา
ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่คนแบบนี้กลับไป ก็ทำได้เพียงเป็นหมากของตระกูล ไม่มีทางที่จะเป็นภัยคุกคามต่อตัวเองได้
แต่ว่าหลังจากที่มาเมืองจินหลิง เธอถึงได้ตระหนักได้จริงๆว่า หลานชายที่ตัวเองไม่ได้เจอมาหลายปีคนนั้น ความแข็งแกร่งก็แข็งเหมือนกับพี่รอง
ในเวลานี้ เย่ฉางหมิ่นก็คิดในใจว่า: “ถ้าหากเพียงแค่เหมือนพี่รอง นั่นก็ยังดี ที่น่ากลัวกว่านั้นคือ ปีนั้นพี่รองเป็นนักวิชาการ เป็นคนแข็งแกร่ง แต่ว่าหมัดไม่ได้แข็ง”
“แต่เย่เฉินล่ะ?”
“ไม่เพียงเป็นคนแข็งแกร่ง หมัดก็แข็ง!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...