ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1858
สิ่งที่เย่เฉินกระทำในวันนี้ ในมุมมองของเย่โจงฉวนนั้น ค่อนข้างมากเกินไปจริงๆ
ต่อให้เย่ฉางหมิ่นจะมีความผิดก่อนที่ไปหาแม่ยายของเขาโดยไม่ได้รับอนุญาต เขาในฐานะหลานชายของเย่ฉางหมิ่น ก็ไม่ควรที่จะทำแบบนี้กับอาของตัวเอง
ถึงขนาด ยังบังคับให้อาของตัวเอง ให้อยู่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านชุมชนของเมืองจินหลิงหนึ่งอาทิตย์
เห็นได้ชัดว่า ตระกูลเย่อยากจะกำราบเย่เฉินให้เย่เฉินกลับสู่ต้นกำเนิดของตระกูลใหม่ และให้ตระกูลเย่ใช้งาน ไม่ได้ง่ายเหมือนอย่างที่คิดแน่นอน
ดังนั้น เรื่องต้องห้ามหุนหันพลันแล่นเกินไป ไม่อย่างนั้น ตรงกันข้ามกันอาจจะส่งผลกระทบต่อการต่อต้าน
หลังจากที่เย่โจงฉวนเข้าใจสิ่งนี้แล้ว ก็เอ่ยปากพูดว่า: “ฉางหมิ่น เรื่องนี้เป็นความผิดของแกก่อน ดังนั้นแม้ว่าเฉินเอ๋อจะมากเกินไปเล็กน้อย แต่ว่าแกก็ไม่จำเป็นต้องแตกคอกับเฉินเอ๋อ หลายวันนี้แกก็ลำบากไปก่อนสักพัก เรื่องนี้พวกเราค่อยปรึกษากันให้ดีก่อนทีหลัง”
เย่ฉางหมิ่นแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก และรีบพูดว่า: “หนูรู้แล้วค่ะพ่อ ช่วงนี้หนูก็ไม่สามารถที่จะอยู่กับพ่อได้ โดยเฉพาะตรุษจีน ไม่สามารถที่จะคารวะอวยพรตรุษจีนให้พ่อได้แล้ว…”
เย่โจงฉวนก็ยิ้มเล็กน้อย: “เรื่องนี้เป็นเรื่องเล็ก ไม่ต้องกังวล พ่อจะรอแกกลับมา”
“ได้ค่ะ!”เย่ฉางหมิ่นเช็ดน้ำตาไปด้วย พยักหน้ารัวๆใส่หน้ากล้องไปด้วย
ในเวลานี้ ในภาพของเย่โจงฉวน เย่ฉางโคงลูกชายคนโตก็ก้าวเดินเข้ามา และเอ่ยปากพูดด้วยความกังวลเล็กน้อยว่า: “พ่อ ผมได้ยินข่าวคราวมาเรื่องหนึ่ง”
เย่โจงฉวนขมวดคิ้วพูดว่า: “ข่าวอะไร?”
เย่ฉางโคง: “ผมได้ยินว่า ตระกูลซูกำลังกวาดซื้อยอดฝีมือทุกประเภททั่วเอเชีย ที่สำคัญราคาที่ให้ก็สูงเป็นอย่างมาก ยอดฝีมือศิลปะการต่อสู้ธรรมดาคนหนึ่ง หนึ่งปีก็ให้นับสิบล้าน คนที่เป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ คำนวณอยู่ที่หนึ่งร้อยล้านต่อปี ประมาณการว่าการลงทุนครั้งนี้เพียงอย่างเดียว ก็เกินหมื่นล้าน ยอดฝีมือชั้นนำของยุทธภพหลายคนต่างก็ตั้งใจที่จะกลับมาสู่ยุทธภพใหม่!”
เย่โจงฉวนถามด้วยความประหลาดใจ: “ทำไมถึงทำการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ขนาดนี้?”
แม้ว่าประสิทธิภาพการต่อสู้ของอาวุธปืนจะแข็งแกร่ง แต่ทว่า ไม่มีตระกูลใดที่สามารถที่จะส่งคนที่พกปืนพกกระสุน จากประเทศหนึ่ง ไปยังอีกประเทศหนึ่งได้
ดังนั้น นักฆ่าที่ใช้ปืน จึงมีประสิทธิภาพการต่อสู้ที่จำกัดอย่างมาก เกิดจำเป็นต้องไปทำภารกิจที่ต่างประเทศ โดยไม่มีปืน พวกเขาก็แทบจะไร้ประโยชน์
และตระกูลใหญ่ชั้นนำที่เลี้ยงดูยอดฝีมือชั้นนำ แม้แต่ในประเทศที่มีการควบคุมปืนที่เข้มงวดที่สุดในโลก พวกเขายังคงสามารถรับประกันประสิทธิภาพการต่อสู้ได้ นี่เป็นจุดสำคัญของยอดฝีมือ
ในเวลานี้เย่ฉางโคงก็พูดกับเย่โจงฉวน: “ผมได้ยินมาว่า ซูจือหยูคุณหนูใหญ่ของตระกูลซู หลังจากที่กลับมาจากประเทศญี่ปุ่น ก็ได้สืบหาบุคคลปริศนาทั่วทั้งประเทศมาโดยตลอด ตระกูลซูถึงขนาดแอบเสนอราคาเริ่มต้นที่พันล้าน เพียงเพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับบุคคลนี้”
“หา?”เย่โจงฉวนถามด้วยความประหลาดใจ: “ภูมิหลังของบุคคลนี้คืออะไร? เป็นศัตรูของตระกูลซูหรือเปล่า?”
“ไม่ใช่”เย่ฉางโคงพูดว่า: “ผมได้ยินมาว่า เหมือนกันว่าจะเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตของซูจือหยูและซูจือเฟย!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...