ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1857

เย่ฉางหมิ่นคาดไม่ถึงจริงๆว่า สิ่งที่หงห้าพูดก่อนหน้านี้จะกลายเป็นเรื่องจริง

ตัวเองอยากจะหาเย่เฉินเพื่อขอเงื่อนไขที่ดีกว่า คาดไม่ถึงว่าเย่เฉินไม่เพียงแต่ไม่สนใจตัวเอง ยังลดมาตรฐานอาหารประจำวันของตัวเองในทันที จากห้าสิบหยวนเป็นสามสิบหยวน

ในขณะนี้ เธอประสบกับความเจ็บปวดเหมือนกันกับนายหญิงใหญ่เซียวในเวลานั้นแล้ว

ถ้ารู้ก่อนว่าผลลัพธ์จะเป็นแบบนี้ ทำไมจะต้องไปเสแสร้งด้วย?

หงห้าเหลือบมองดูเย่ฉางหมิ่นที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความทุกข์ แสยะยิ้มแล้วพูดเยาะเย้ยว่า: “ผมพูดอะไรนะ? ผมก็ว่าอาจารย์เย่จะต้องลดมาตรฐานอาหารของคุณลงอย่างแน่นอน คุณดันไม่เชื่อ ตอนนี้สะใจหรือยัง?”

เย่ฉางหมิ่นไม่พูดอะไรด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ

เธอก็ไม่กล้าพูดอะไร

เพราะเธอรู้ว่า พูดมากผิดมาก ไม่แน่พูดอีกไม่กี่คำ ก็จะต้องกินซาลาเปาและของดองทุกวันจริงๆ

เมื่อหงห้าเห็นเธอไม่กล้าแผลงฤทธิ์ไปมากกว่านี้ ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “งั้นคุณผู้หญิงเย่ก็สนุกกับช่วงเวลาที่ดีของเจ็ดวันนี้ให้เต็มที่ ไม่มีเรื่องอะไร ผมก็ขอตัวกลับก่อนแล้ว”

เย่ฉางหมิ่นเขม็งตาใส่หงห้าอย่างโหดๆ เมื่อหงห้าออกจากห้อง ก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้อย่างโศกเศร้ามาก

เธอหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา และโทรวิดีโอหาเย่โจงฉวนคุณท่านเย่ที่อยู่ห่างไกลในเย่นจิง

ทันทีที่รับสายวิดีโอ เย่ฉางหมิ่นก็ร้องไห้พูดว่า: “พ่อค่ะ! สารเลวเย่เฉินหยามเกียรติหนูมากเกินไปแล้ว! พ่อดูเขาพาหนูมาอยู่ที่บ้าอะไรเนี่ย!”

พูดแล้ว เธอจึงเปลี่ยนกล้อง และถ่ายสภาพภายในห้องรอบหนึ่ง

เย่โจงฉวนก็คาดไม่ถึงว่า เย่เฉินจะทำกับอาของตัวเอง ได้โหดขนาดนี้จริงๆ จัดการให้เธออยู่ในสภาพแวดล้อมที่ยากลำบากขนาดนี้ ในใจก็ค่อนข้างไม่พอใจ

เขาถอนหายใจพูดว่า: “เฉินเอ๋อเรื่องนี้ ทำมากเกินไปจริงๆ ไม่ว่ายังไง แกก็เป็นอาแท้ๆของเขา…”

พูดแล้ว เย่โจงฉวนก็ถอนหายใจอีกครั้ง และพูดอย่างจริงจังว่า: “แต่ว่า ตอนนี้เฉินเอ๋อมีประโยชน์อย่างมากต่อตระกูลเย่ อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง ตราบใดที่เขากลับมาที่ตระกูลเย่ และแต่งงานกับลูกสาวของตระกูลกู้ ความแข็งแกร่งของตระกูลเย่ก็จะเพิ่มขึ้นในทันที! ถ้าสามารถเอาลูกสาวของตระกูลกู้อยู่ งั้นก็จะยิ่งสมบูรณ์มากขึ้น…”

เมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจของพ่อ เย่ฉางหมิ่นก็นึกถึงคำพูดนั้น ที่เย่เฉินเคยบอกกับตัวเอง บนเฮลิคอปเตอร์ในทันที

เขาบอกว่า ราชาบู๊ทั้งแปดของตระกูลอู๋ ตายอยู่ในเงื้อมมือของเขา;

เขาบอกว่า กู้เย้นจงที่ป่วยเกินเยียวยา กลับมีชีวิตใหม่เพราะเขา;

เขาถึงขนาดยังบอกว่า ช่วงก่อนหน้านี้ที่ประเทศญี่ปุ่นเกิดเหตุการณ์ใหญ่หนึ่งที่สะเทือนฟ้าดินกับสามตระกูล ก็ล้วนแล้วแต่เป็นการกระทำของเขาเอง…

พูดมาขนาดนี้แล้ว ความแข็งแกร่งของเย่เฉิน น่าจะเหนือความเข้าใจของทุกคนเป็นอย่างมาก…

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ในใจของเย่ฉางหมิ่นก็กระตุกหนึ่งที และแอบคิดว่า: “เรื่องราวเหล่านี้ ห้ามให้พ่อรู้เด็ดขาด! ไม่อย่างนั้น เขาก็ต้องยิ่งให้ความสำคัญกับไอ้สารเลวเย่เฉินนั้น! ฉันเย่ฉางหมิ่น พูดอะไรก็ไม่สามารถให้เขากลับไปที่ตระกูลเย่ได้! ไม่อย่างนั้น เกิดไอ้หมอนี่กลับไปที่ตระกูลเย่ ฉันก็ไม่มีที่ยืนในตระกูลเย่แล้ว!”

ดังนั้น เย่ฉางหมิ่นเอ่ยปากพูดในทันทีว่า: “พ่อค่ะ หนูพูดจริงๆ เย่เฉินก็เป็นสัตว์เลือดเย็นที่ไม่มีความเมตตา! พ่อคิดว่าเขาเป็นสายเลือดของตระกูลเย่อยากจะให้เขากลับไปที่ตระกูลเย่ แต่ว่าเขาไม่ได้ให้ความสำคัญกับสายเลือดตระกูลเย่ที่อยู่บนตัวด้วยซ้ำ ขนาดหนูที่เป็นอาแท้ๆเขาก็สามารถที่จะทำขนาดนี้ได้ เกิดกลับไปที่ตระกูลเย่ พวกเราทำให้เขาไม่พอใจหน่อย งั้นเขาจะไม่ทำให้ทั้งตระกูลเย่เกิดหายนะวุ่นวายจนไก่สุนัขกระเจิงเลยเหรอ?”

เย่โจงฉวนเงียบกริบในทันที

คำพูดของเย่ฉางหมิ่น ก็ทำให้ในใจของเขาเกิดความระแวดระวังเล็กน้อย

ใครก็หวังว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของตัวเอง จะสามารถมีขุนพลพยัคฆ์ที่จะต่อสู้เก่งอย่างกล้าหาญ แต่ทว่า สิ่งแรกที่ต้องพิจารณาของปัญหาในความเป็นจริงอย่างมาก ก็คือตัวเองจะสามารถที่จะข่มอีกฝ่ายได้หรือไม่