เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1857

เย่ฉางหมิ่นคาดไม่ถึงจริงๆว่า สิ่งที่หงห้าพูดก่อนหน้านี้จะกลายเป็นเรื่องจริง

ตัวเองอยากจะหาเย่เฉินเพื่อขอเงื่อนไขที่ดีกว่า คาดไม่ถึงว่าเย่เฉินไม่เพียงแต่ไม่สนใจตัวเอง ยังลดมาตรฐานอาหารประจำวันของตัวเองในทันที จากห้าสิบหยวนเป็นสามสิบหยวน

ในขณะนี้ เธอประสบกับความเจ็บปวดเหมือนกันกับนายหญิงใหญ่เซียวในเวลานั้นแล้ว

ถ้ารู้ก่อนว่าผลลัพธ์จะเป็นแบบนี้ ทำไมจะต้องไปเสแสร้งด้วย?

หงห้าเหลือบมองดูเย่ฉางหมิ่นที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความทุกข์ แสยะยิ้มแล้วพูดเยาะเย้ยว่า: “ผมพูดอะไรนะ? ผมก็ว่าอาจารย์เย่จะต้องลดมาตรฐานอาหารของคุณลงอย่างแน่นอน คุณดันไม่เชื่อ ตอนนี้สะใจหรือยัง?”

เย่ฉางหมิ่นไม่พูดอะไรด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ

เธอก็ไม่กล้าพูดอะไร

เพราะเธอรู้ว่า พูดมากผิดมาก ไม่แน่พูดอีกไม่กี่คำ ก็จะต้องกินซาลาเปาและของดองทุกวันจริงๆ

เมื่อหงห้าเห็นเธอไม่กล้าแผลงฤทธิ์ไปมากกว่านี้ ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “งั้นคุณผู้หญิงเย่ก็สนุกกับช่วงเวลาที่ดีของเจ็ดวันนี้ให้เต็มที่ ไม่มีเรื่องอะไร ผมก็ขอตัวกลับก่อนแล้ว”

เย่ฉางหมิ่นเขม็งตาใส่หงห้าอย่างโหดๆ เมื่อหงห้าออกจากห้อง ก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้อย่างโศกเศร้ามาก

เธอหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา และโทรวิดีโอหาเย่โจงฉวนคุณท่านเย่ที่อยู่ห่างไกลในเย่นจิง

ทันทีที่รับสายวิดีโอ เย่ฉางหมิ่นก็ร้องไห้พูดว่า: “พ่อค่ะ! สารเลวเย่เฉินหยามเกียรติหนูมากเกินไปแล้ว! พ่อดูเขาพาหนูมาอยู่ที่บ้าอะไรเนี่ย!”

พูดแล้ว เธอจึงเปลี่ยนกล้อง และถ่ายสภาพภายในห้องรอบหนึ่ง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน